ماریندا ریسک ـ در یک کلیسای بزرگ، اعضای محلی کلیسا با خوشحالی اطراف میزی که مملو از غذاهای مختصری است که هر کس با خود آورده است گرد هم جمع شده اند و در حال خوردن مقادیر فراوانی از آن غذاها هستند. این صحنۀ آشنایی برای عبادت کنندگان مذهبی آمریکایی است. اکنون چندین مطالعه نشان داده اند تمرکز بر غذا اثرات منفی بر جسم افراد مذهبی در سراسر امریکا دارد.

بن هیل، استاد روانشناسی و اعتیاد درمانگر از دانشگاه BYU بریگهام یانگ ایالت یوتا در امریکا می گوید افراد زیادی را می شناسد که به دلیل اعتیادشان به غذای واقعی و داشتنِ عوارض بیماری قلبی، چاقی مفرط، نفخ، بیماری ریوی و دیگر عوارض جانبی اضافه وزن جان خود را از دست داده اند. هیل می گوید: «کل فرهنگ مورمون ها حول غذا متمرکز است. نکته جالب در مورد اعتیاد این است که ما نسبت به هر چیز بد و هر چیز خوبی می توانیم اعتیاد پیدا کنیم. ما وعده های غذایی مان را در جمع خانواده و در فعالیت های کلیسا با دیگران سهیم می شویم، و اغلب این سهیم شدن شبیه یک آیین مذهبی مقدس است. یک نفر دعا می خواند و در این آیین نوعی مباحثه یا فعالیت حول غذا صورت می گیرد. به ویژه اگر شما یک مسیحی مورمون باشید و نوشیدنی الکلی مصرف نکنید تنها چیزی که در پایان روز از استرس و فشار روزانه می کاهد دسترسی به کربوهیدرات و قند و شکلات است.»

هیل می گوید: «خوردن غذاهای شیرین و کربوهیدرات ها منجر به افزایش دوپامین در مغز می شود و با توجیه اینکه در طریقۀ الهی مغز محل لذت است و این پاداش الهی است اعتیاد غذایی را تقویت می کند. برخی غذاها مثل کوکائین که اگرچه پتانسیل اعتیادآوری اش کمتر از الکل و مواد مخدر است اما می توانند به اندازۀ قند و کربوهیدارت اعتیادآور باشند.»

در سال 2006 در دانشگاه BYU مطالعه ای انجام شد که بر اساس یافته های آن مشخص شد مسیحیان مورمون در یوتا، حدود 5.7 پوند سنگین وزن تر از غیرمذهبی ها هستند و مذهبی ها 34 درصد بیشتر از غیرمذهبی ها در معرض چاق شدن قرار دارند و مذهبی ها در رژیم غذایی شان بیشتر به دنبال کم کردن قند از وعده های غذایی خود هستند. با این حال، همه یافته ها در مورد وزن و مذهب منفی نبودند. در مطالعۀ مشابهی نشان داده شد مردانی که مذهب برای شان نقش تسلی دهنده پیدا می کند احتمال کمتری دارد که به چاقی مفرط دچار بشوند. دانشمندان دلیل این امر را کاربرد مذهب به جای غذا به عنوان شکلی از تسلی و آرامش فرض کردند. فرض دیگر هم این است که افراد مذهبی کمتر از غیرمذهبی ها سیگار می کشند. بنابراین مذهبی ها عامل کم کننده اشتها (سیگار) را ندارند. از سوی دیگر افراد مذهبی که به طور منظم در کلیسا حضور می یابند و دعا می خوانند فشار خون پایین تری نسبت به افراد کمتر مذهبی دارند.

بر اساس این مطالعات افراد مذهبی کمتر در بیمارستان بستری می شوند و کمتر احتمال ابتلا به افسردگی دارند، رضایت از زندگی بالاتری دارند و سیستم ایمنی بدن شان قوی تر است. بن هیل معتقد است دین می تواند در هر جنبه ای از زندگی به مردم کمک کند.

(دین آنلاین)