(مسئله 897) «نذر» آن است كه انسان ملتزم شود كه كار خيرى را براى خدا به جا آورد، يا كارى را كه انجام ندادن آن بهتر است، براى خدا ترك نمايد.

(مسئله 898) در نذر بايد صيغه خوانده شود و لازم نيست آن را به عربى بخوانند. پس اگر كسى مثلاً بگويد: «چنانچه بهبود يابم، براى خدا بر من است كه ده تومان به فقير بدهم»، نذر او صحيح است.

(مسئله 899) نذر زن بدون اجازه شوهرش اگر مانع از حقوق واجبه شوهر، مانند حقّ استمتاع به طور متعارف باشد، باطل است.

(مسئله 900) هرگاه زن نذر كند و نذرش صحيح باشد، شوهرش حق ندارد نذر او را به هم بزند يا او را از عمل كردن به نذر باز دارد.

(مسئله 901) اگر براى خود امام(عليه السلام) چيزى نذر كند، چنانچه مصرف معيّنى را قصد كرده، بايد به همان مصرف برساند، و اگر مصرف معيّنى را قصد نكرده، بايد به فقرا و زوّار بدهد، يا مسجد و مانند آن بسازد و ثواب آن را هديه آن امام نمايد. همچنين است اگر چيزى را براى امام زاده اى نذر كند.

(س 902) زنى دخترش بيمار شد. نذر كرد اگر دخترم بهبود يابد، نصف مَهر او براى حضرت ابوالفضل(عليه السلام) باشد ونذر را با صيغه شرعى انجام داده. آيا نذر او درست است؟

ج ـ چون نذر در حقّ غير است، لازم الوفا نيست. آرى، خود دختر اگر خواست انجام دهد، مانعى ندارد، ليكن لازم نيست. 13/2/75

(س 903) زنى نذر كرده كه گوشواره خودش را در داخل ضريح امام حسين(عليه السلام) بيندازد. آيا اين نذر (با توجه به بسته بودن راه) درست است يا نه؟ و اگر درست باشد، فعلاً كه راه بسته است، تكليف چيست؟

ج ـ اگر صيغه نذر را خوانده باشد، نذر او صحيح است و در حال حاضر، بايد گوشواره را در اختيار شخصى كه عازم كربلاست و مورد وثوق است بگذارد، تا در ضريح حضرت ابى عبدالله الحسين(عليه السلام)بيندازد. 13/2/75

(س 904) آيا پدر و شوهر مى توانند نذر فرزند و همسر را ابطال كنند؟

ج ـ در صورتى كه نذر آنان صحيح باشد، نمى توانند ابطال كنند. 28/2/76