(مسئله 835) براى شير دادن به بچه، بهتر از هر شخص، مادر اوست و سزاوار است كه مادر براى شير دادن از شوهر خود، مزد نگيرد، و خوب است كه شوهرْ مزد بدهد؛ و اگر مادر بخواهد بيشتر از دايه مزد بگيرد، شوهر مى تواند بچه را از او بگيرد و به دايه بدهد.

(مسئله 836) كسانى كه به واسطه شير خوردن، نسبت خويشاوندى پيدا مى كنند، مستحبّ است يكديگر را احترام نمايند؛ ولى از يكديگر ارث نمى برند و حقوق خويشاوندى كه انسان با خويشان خود دارد، براى آنان نيست.

(مسئله 837) در صورتى كه ممكن باشد، مستحبّ است كه بچه را دو سال تمام شير بدهند.

(مسئله 838) اگر به واسطه شير دادن، حقّ شوهر از بين نرود، زن مى تواند بدون اجازه شوهر، بچه شخص ديگرى را شير دهد؛ ولى جايز نيست بچه اى را شير دهد كه به واسطه شير دادن به آن بچه به شوهر خود حرام شود. مثلا اگر شوهر او دختر شيرخوارى را براى خود عقد كرده باشد، زن نبايد آن دختر را شير دهد، چون اگر آن دختر را شير دهد، خودش مادر زن شوهر مى شود و بر او حرام مى گردد.

(مسئله 839) اگر مرد پيش از آنكه زنى را براى خود عقد كند، بگويد به واسطه شير خوردن، آن زن بر او حرام شده است. مثلا بگويد كه شير مادر او را خورده، چنانچه تصديق او ممكن باشد، نمى تواند با آن زن ازدواج كند؛ و اگر بعد از عقد بگويد و خود زن هم حرف او را قبول نمايد، عقد باطل است. پس اگر مرد با او نزديكى نكرده باشد، يا نزديكى كرده باشد، ولى در وقت نزديكى كردن، زن بداند بر آن مرد حرام است، مَهر ندارد، و اگر بعد از نزديكى بفهمد كه بر آن مرد حرام بوده، شوهر بايد مَهر او را مطابق زنهايى كه مثل او هستند، بپردازد.

(مسئله 840) اگر زن پيش از عقد بگويد كه به واسطه شير خوردن بر مردى حرام شده است، چنانچه تصديق او ممكن باشد، نمى تواند با آن مرد ازدواج كند؛ و اگر بعد از عقد بگويد، مثل صورتى است كه مرد بعد از عقد بگويد كه زن بر او حرام است و حكم آن در مسئله قبل بيان شد.

(مسئله 841) شير دادنى كه موجب محرم شدن است، به دو چيز ثابت مى شود:

1. خبر دادن عده اى كه انسان از گفته آنان يقين پيدا كند؛

2. شهادت دو مرد عادل يا دو زن كه عادل باشند؛ ولى بايد شرايط شير دادن را هم بگويند. مثلا بگويند ما ديده ايم كه فلان بچه، بيست و چهار ساعت از پستان فلان زن، شير خورده و چيزى هم در بين آن نخورده است. همچنين ساير شرطها را كه در مسئله 818 بيان شده، شرح دهند؛ ولى اگر معلوم باشد كه شرايط را مى دانند و در عقيده با هم مخالف نيستند و با مرد و زن هم در عقيده مخالفت ندارند، لازم نيست كه شرايط را شرح دهند.

(مسئله 842) اگر شك كنند بچه به مقدارى كه موجب محرم شدن است، شير خورده يا نه، يا گمان داشته باشند كه به آن مقدار شير خورده، به كسى محرم نمى شود.