(مسئله 703) در زناشويى، چه دايم و چه غيردايم، بايد صيغه خوانده شود و تنها راضى بودن زن و مرد، كافى نيست و صيغه عقد را يا خودِ زن و مرد مى خوانند، يا ديگرى را وكيل مى كنند كه از طرف آنان بخواند.

(مسئله 704) وكيل لازم نيست كه مرد باشد و زن هم مى تواند براى خواندن صيغه عقد، از طرف ديگرى وكيل شود.

(مسئله 705) زن و مرد تا يقين نكنند كه وكيل آنها صيغه را خوانده است، نمى توانند به يكديگر نگاه محرمانه نمايند و گمان به اينكه وكيل، صيغه را خوانده است، كفايت نمى كند؛ ولى اگر وكيل بگويد كه صيغه را خوانده، كافى است.

دستور خواندن عقد دايم

(مسئله 706) اگر صيغه عقد دايم را خودِ زن و مرد بخوانند و اول زن بگويد: «زَوَّجْتُكَ نَفْسىِ عَلَى الصَّداقِ الْمَعْلُومِ؛ خود را زن تو نمودم به مَهرى كه معيّن شده» و پس از آن، بدون فاصله مرد بگويد: «قَبِلْتُ التَّزْويجَ؛ قبول كردم ازدواج را»، عقد صحيح است؛ و اگر ديگرى را وكيل كنند كه از طرف آنها صيغه عقد را بخواند، چنانچه مثلاً اسم مرد، احمد و اسم زن، فاطمه باشد و وكيل زن بگويد: «زَوَّجْتُ مُوَكِّلَتِى فاطِمَةَ مُوَكِّلَكَ اَحْمَدَ عَلَى الصَّداقِ الْمَعْلُوم»، پس بدون فاصله، وكيل مرد بگويد: «قَبِلْتُ التَزْويج لِمُوَكِّلى اَحْمَدَ عَلى الصَّداقِ»، عقد صحيح است.

دستور خواندن عقد غيردايم

(مسئله 707) اگر خودِ زن و مرد بخواهند صيغه عقد غيردايم را بخوانند، بعد از آنكه مدت و مَهر را معيّن كردند، چنانچه زن بگويد: «زَوَّجْتُكَ نَفْسىِ فِى الْمُدَّةِ الْمَعْلُومَةِ عَلَى الْمَهْرِ الْمَعْلُوم»، بعد بدون فاصله مرد بگويد: «قَبِلْتُ»، عقد صحيح است؛ و اگر ديگرى را وكيل كنند و اول وكيل زن به وكيل مرد بگويد: «مَتَّعْتُ مُوَكِّلَتِى مُوَكِّلَكَ فِى الْمُدَّةِ الْمَعْلُومَةِ عَلَى الْمَهْرِ الْمَعْلُوم»، پس بدون فاصله وكيل مرد بگويد: «قَبِلْتُ لِمُوَكِّلى هكَذا»، عقدْ صحيح است.