(مسئله 306) از لحظه اى كه اولين جزء بچه از رَحِم مادر بيرون مى آيد، هر خونى كه زن مى بيند، اگر پيش از ده روز يا سرِ ده روز قطع شود،«خون نفاس» است و زن را در حال آن حالت «نفساء» مى گويند.

(مسئله 307) خونى كه زن پيش از بيرون آمدن اولين جزء بچه مى بيند، نفاس نيست.

(مسئله 308) لازم نيست كه خلقت بچه تمام باشد، بلكه اگر خونِ بسته اى هم از رَحِم زن خارج شود و خود زن بداند، يا دو نفر قابله بگويند كه اگر در رَحِم مى ماندْ انسان مى شد، خونى كه تا ده روز ببيند، خون نفاس است.

(مسئله 309) ممكن است خون نفاس، يك لحظه بيشتر نيايد، ولى بيشتر از ده روز نمى شود.

(مسئله 310) هرگاه شك كند كه چيزى سقط شده يا نه، يا چيزى كه سقط شده اگر مى مانْد انسان مى شد يا نه، لازم نيست وارسى كند و خونى كه از او خارج مى شود، شرعاً خون نفاس نيست.

(مسئله 311) توقّف در مسجد و رساندن جايى از بدن به خطّ قرآن و كارهاى ديگرى كه بر«حائض» حرام است، بر«نفساء» نيز حرام است؛ و آنچه بر حائض واجب و مستحب و مكروه است، بر نفساء نيز واجب و مستحب و مكروه است.

(مسئله 312) طلاق دادن زنى كه در حال نفاس مى باشد، باطل است و نزديكى كردن با او حرام است و اگر شوهرش با او نزديكى كند، احتياط مستحب آن است به دستورى كه در احكام حيض بيان شد، كفّاره بدهد.

(مسئله 313) وقتى زن قبل از گذشتن ده روز از روز زايمان، از خون نفاس پاك شد، بايد غسل كند و عبادتهاى خود را به جا آورد و اگر دوباره خون ببيند، چنانچه روزهايى كه خون ديده با روزهايى كه در وسط پاك بوده، روى هم ده روز يا كمتر از ده روز باشد همه آن روزهايى را كه خون ديده و مدتى كه در وسط پاك بوده نفاس است. آرى، وقتى از خون پاك شد قبل از آنكه دوباره خون ببيند بايد به اعمال طاهر عمل كند گرچه بعد از اينكه دوباره خون ديد اگر در زمان پاكى وسط روزه گرفته باشد، بايد قضا نمايد.

(مسئله 314) اگر زن از خون نفاس پاك شود و احتمال دهد كه در باطن خون هست، بايد مقدارى پنبه داخل فَرْج نمايد و كمى صبر كند و بيرون آورد. پس اگر پاك بود، بايد براى عبادتهاى خود غسل كند.

(مسئله 315) اگر خون نفاس زن از ده روز بگذرد، چنانچه در حيض عادت دارد، به اندازه روزهاى عادت او نفاس و بقيّه استحاضه است، و اگر عادت ندارد، تا ده روز نفاس و بقيّه استحاضه است؛ و احتياط مستحب آن است كسى كه عادت دارد، از روز بعد از عادت و كسى كه عادت ندارد، بعد از روز دهم تا روز هيجدهم زايمان، كارهاى استحاضه را به جا آورد و كارهايى را كه بر نفساء حرام است، ترك كند.

(مسئله 316) زنى كه عادت حيضش كمتر از ده روز است، اگر بيشتر از روزهاى عادتش خون نفاس ببيند، بايد به اندازه روزهاى عادت خود نفاس قراردهد وبعد از آن تاروز دهم بايد كارهاى مستحاضه را انجام دهد.

(مسئله 317) زنى كه در حيض عادت دارد، اگر بعد از زايمان تا يك ماه يا بيشتر پياپى خون ببيند، به اندازه روزهاى عادت او نفاس است و ده روز از خونى كه بعد از نفاس مى بيند، اگرچه در روزهاى عادت ماهانه اش باشد، استحاضه است. مثلاً زنى كه عادت حيض او از بيستم تا بيست و هفتم هر ماه است، اگر روز دهم ماه زاييد و تا يك ماه يا بيشتر پياپى خون ديد، تا روز هفدهم، نفاس است و از روز هفدهم تا ده روز، حتّى خونى كه در روزهاى عادت خود كه از بيستم تا بيست و هفتم مى بيند، استحاضه است، و بعد از گذشتن ده روز، اگر خونى را كه مى بيند در روزهاى عادتش باشد، حيض است؛ چه نشانه هاى حيض را داشته باشد يا نداشته باشد، و اگر در روزهاى عادتش نباشد، اگرچه نشانه هاى حيض را داشته باشد، بايد آن را استحاضه قرار دهد.

(مسئله 318) زنى كه در حيض عادت ندارد، اگر بعد از زايمان تا يك ماه يا بيشتر خون ببيند، ده روز اولِ آن نفاس و ده روز دوم آن استحاضه است، و خونى كه بعد از آن مى بيند، اگر نشانه حيض را داشته باشد، حيض، وگرنه آن هم استحاضه است.

(س 319) غسل بعد از سقط جنين چيست؟ آيا غسل نفاس است يا اينكه ذى روح بودن جنين براى تحقّق نفاس شرط است؟

ج ـ خونى كه بعد از سقط جنين ديده مى شود، غسل نفاس دارد و ذى روح بودن جنين، شرط تحقّق نفاس نيست. 18/11/74

(س 320) زنى كه سزارين مى شود و بچه را از پهلوى او خارج مى كنند، خونى كه مى بيند، نفاس است يا استحاضه؟

ج ـ خونى كه از مجراى طبيعى و به سبب ولادت بيرون مى آيد، محكوم به نفاس است، هرچند طفل را با جرّاحى از پهلو خارج كرده باشند؛ و امّا خونى كه از محلِ عمل به واسطه جرّاحى خارج مى شود، نفاس نيست. 5/3/76