شرايط صحيح بودن وضو چند چيز است:

اول، آنكه آب وضو پاك باشد؛

دوم، آنكه مطلق باشد؛

(مسئله 121) وضو با آب نجس باطل است، اگرچه انسان نجس بودن آن را نداند يا فراموش كرده باشد، و اگر با آن وضو نمازى هم خوانده باشد، بايد آن نماز را دوباره با وضوى صحيح بخواند.

سوم، آنكه آب وضو مباح باشد؛ همچنين بنا بر احتياط بايد مكان و فضايى كه در آن وضو مى گيرد، مباح باشد، اگرچه اباحه آنها لازم نيست؛

(مسئله 122) كسى كه نمى خواهد در مسجدى نماز بخواند، اگر نداند وضوخانه يا حوض آن را براى همه مردم وقف كرده اند يا براى كسانى كه در آنجا نماز مى خوانند، نمى تواند از آن آب وضو بگيرد؛ ولى اگر معمولاً كسانى هم كه نمى خواهند در آنجا نماز بخوانند، از آب آنجا وضو مى گيرند، او هم مى تواند وضو بگيرد.

چهارم، آنكه اعضاى وضو موقع شستن و مسح كردن، پاك باشد؛

(مسئله 123) اگر پيش از تمام شدن وضو، جايى را كه شسته يا مسح كرده نجس شود، وضو باطل نمى شود.

(مسئله 124) اگر غير از اعضاى وضو جايى از بدن نجس باشد، وضو صحيح است؛ ولى اگر مخرج را از بول يا غائط تطهير نكرده باشد، اولى آن است كه اول آن را تطهير كند، بعد وضو بگيرد.

پنجم، آنكه وقت براى وضو گرفتن و نماز خواندن، كافى باشد؛

(مسئله 125) هرگاه وقت به قدرى تنگ است كه اگر وضو بگيرد، تمام نماز يا مقدارى از آن بعد از وقت خوانده مى شود، بايد تيمّم كند؛ ولى اگر براى وضو و تيمّم يك اندازه وقت لازم است، بايد وضو بگيرد.

ششم، آنكه به قصد قربت، يعنى براى انجام فرمان خداوند، وضو گرفته شود، و اگر براى خنك شدن يا به قصد ديگرى باشد، باطل است؛

هفتم، آنكه وضو به ترتيبى كه بيان شد، به جا آورده شود؛ يعنى شخص، اول صورت و بعد دست راست و بعد دست چپ را بشويد و بعد از آن، سر و بعد پاها را مسح نمايد، و بنا بر احتياط واجب، نبايد پاى چپ را پيش از پاى راست مسح كند، ليكن اگر هر دو پا با هم مسح شوند، مانعى ندارد، و اگر به اين ترتيب وضو نگيرد، باطل است؛

هشتم، آنكه فرد كارهاى وضو را پشت سر هم انجام دهد، به نحوى كه عضو بعدى، قبل از خشك شدن اعضاى قبلى شسته يا مسح شود؛

(مسئله 126) راه رفتن در بين وضو اشكال ندارد. پس اگر بعد از شستن صورت و دستها چند قدم راه برود و بعد، سر و پاها را مسح كند، وضوى او صحيح است.

نهم، آنكه شستن صورت و دستها و مسح سر و پاها را خود انسان انجام دهد، و اگر ديگرى او را وضو دهد، يا در رساندن آب به صورت و دستها و مسح سر و پاها به او كمك نمايد، به نحوى كه دو نفرى با هم دست بكشند و مسح كنند، وضو باطل است؛ امّا دادن ظرف آب يا گرفتن شيلنگ، بلكه حتّى ريختن آب هم روى دست وضو گيرنده، با فرض اينكه خود شخص مى شويد و دست مى كشد، مبطل نيست و اعانتى كه وضو را باطل مى كند، اعانت در خود وضوست؛ به گونه اى كه گفته شود ديگرى او را وضو داد؛

دهم، آنكه در اعضاى وضو، مانعى از رسيدن آب نباشد.

(مسئله 127) اگر كسى مى داند چيزى به اعضاى وضويش چسبيده، ولى شك دارد كه از رسيدن آب جلوگيرى مى كند يا نه، بايد آن را برطرف كند يا آب را به زير آن برساند.

(س 128) آيا وجود اثر خودكار در اعضاى وضو، مانع از رسيدن آب است يا خير؟

ج ـ چنانچه جِرم داشته باشد، بايد برطرف شود. 16/11/68