* به قلم مدیر مسئول

بسم الله الرحمن الرحیم

بُن مایه‌های دیار ذهن آدمیان از نقوش هستی عالم شکل گرفته است. در میان گوناگونی این نقوش، انتخاب نقش برتر، میل هر انسانی است و در عین حال از سخت‌ترین آنها. انتخاب از این جهت که بدون آن، سردرگمی و بلاتکلیفی در مسیر انسانی رقم می‌خورد و انسان بسان گم‌گشته‌ای خواهد ماند که نه باری به مقصد می‌رساند و نه خود به مقصد می‌رسد. برای در امان ماندن از این آشفتگی و رسیدن به آرامش و آمادگی، تعیین هدف و فلسفه‌ی حیات، امری اجتناب‌ناپذیر است. علاوه تعیین غایت و هدف در زندگانی، ضامن برنامه‌ریزی‌ها و جلوگیری از هدر رفت قوای معنوی انسان است. نهادینه کردن و بهره‌وری درست و بجا از قابلیت‌های ذاتی و درون نهاد آدمی، صفوف حیرت و سرگردانی را به فرصت و فضیلت بدل خواهد نمود و رشته‌های زندگی اجتماعی و تعاملات عمومی را پیوند منطقی خواهد داد. پس با این بیان و با توجه به وضوح و لزوم هدفمندی در جهت بقاء حیات انسانی، گفتمان صلح و مدارا در دو سطح داخلی و بین‌المللی برترین گفتمان در دنیای امروز محسوب می‌شود. گفتمان صلح، دوستی و مدارا که در برابر آن جنگ، دشمنی و سختگیری قرار دارد بهترین نقشه‌ی راه بشری در ترسیم زندگی حیات‌بخش و نیکویی‌هاست. در تمام متون و آموزه‌های اسلامی بویژه قرآن کریم، کوچک‌ترین و کمترین اثری از ترغیب به تجاوز، درگیری و خشونت وجود ندارد بلکه در این متون به برادری، برابری و اصلاح امور تأکید فراوان شده است. بنابراین صلح و دوستی با ابناء بشر سرلوحه و زمینه‌‌ی تمام خدمات و خوبی‌ها و راهکارِ راهبردی برای بشر جهت رسیدن به دنیای مسالمت و ملاطفت است.

حال برگردیم به نقطه مقابل که «جنگ و خشونت» باشد. اگر به چرایی جنگ و خشونت که زاییده‌ی دشمنی‌ها در بین بشر است، توجه گردد روشن می‌شود که عامل و خاستگاهی بجز «خودبینی» و «خودخواهی» ندارد.

با نگاه ساده به این دو خصیصه، نقش و جایگاه تخریبی آن در جامعه و در بین آحاد مردم به روشنی پیداست و عقل و عقلاء دائماً بر مذمّت آن تأکید می‌ورزند.

این جوهر و ماهیت دشمنی‌هاست که ساخته و پرداخته‌ی بدترین رذایل انسانی است. علاوه این که این عاداتِ مذموم زمینه‌ساز رشد بقیه خصایص و ناهنجاری‌ها را نیز بدنبال خواهد داشت و تنها در دایره خویش خلاصه نخواهد شد. آن گونه که اسلام هم برخی گناهان را زمینه ایجاد گناه دیگر می‌شمارد. به هر روی، با وجود این عناصر در باطن آدمی، سلسله ذهبیّه اخلاق جای خود را به سلسله رذیلیّه خواهد سپرد و انسان را پس از تباهی به شرارت و دشمنی با دیگران سوق خواهد داد.

آنچه موضوع این شماره از نشریه «صفیر حیات» را به خود اختصاص داده است پیرامون «صلح و مدارا» است که محوری‌ترین بُعد و بنیه تکامل اجتماعی و رشد کشور را موجب خواهد شد. بدون در نظر گرفتن مقوله‌ی «صلح و مدارا» جامعه روی آرامش را به خود نخواهد دید و همیشه و هر روز با بحران جدیدی مواجه خواهد بود. لذا خوانندگان محترم را به مطالعه‌ی مقالات اندیشوران این حوزه که در این شماره منعکس شده است، ارجاع می‌دهم. انشاءالله مقبول افتد.

در این بین نکته‌ای که قابل ذکر است و ضرورت دارد تا خوانندگان محترم نشریه «صفیر حیات» از آن مطلع باشند این است که: وضعیت اقتصادی کشور و نوسانات شدید قیمت‌ها بویژه امور کاغذ و چاپ، تحریریه این نشریه را نیز دچار نوسان در چاپ به موقع و تأخیر در امر توزیع نموده است که از این بابت از محضر خوانندگان عذر می‌خواهیم و انشاءالله در آینده نزدیک نشریه «صفیر حیات» به صورت الکترونیکی منتشر خواهد شد و آدرس الکترونیکی آن نیز متعاقباً از طریق نامه، پیامک و کانال «صفیر حیات» به اطلاع شما گرامیان خواهد رسید.

در ختام سخن نخستِ این حقیر توجه خوانندگان را به نوشته‌ی فاضل ارجمند جناب حجت الاسلام والمسلمین محمد‌تقی فاضل میبدی جلب می‌کنم که این مبیضّه ایشان پس از برگزاری نشست فقه‌پژوهی مؤسسه فقه‌الثقلین در شهر مقدس مشهد نگارش یافت و گزارش تفصیلی این نشست‌ها هم بزودی در شماره‌های بعدی این نشریه انعکاس خواهد یافت. انشاءالله