error_text
موضوع:
سوالاتی در مورد كودك آزارى
استفتاء در مورد كودك آزارى
بسمه تعالى
حضرت آیت اللّه العظمى صانعى (دام ظله )
قم / جمهورى اسلامى ایران
موضوع: استفتاء در مورد كودك آزارى
حضرت آیت اللّه العظمى صانعى (دام ظله)
مایلم از این فرصت استفاده كرده و خوشحالى وافر خود را از ملاقات با شما در روز چهارشنبه، دوم اسفند ماه 1385 اعلام دارم. باید مجددا از بابت تمامى بیانات، توصیه ها و راهنمایى هاى ارزشمند حضرتعالى در خصوص تلاش هاى یونیسف براى بهبود وضعیت كودكان در ایران سپاسگزارى نمایم.
مطمئنا این قبیل ملاقات ها به یونیسف ایران در طراحى استراتژی هاى خود و پیش برد برنامه هاى كشورى اش كمك خواهد كرد. بنابراین، تیم یونیسف در ایران از تمامى فرصت هاى ممكن براى كسب حمایت رهبران مذهبى از جمله راهنمایى هاى ارزشمند حضرتعالى نهایت استفاده را خواهد كرد.
همانگونه كه احتمالا به خاطر داشته باشید، در آن جلسه ایده چاپ كتابچه اى را حاوى بیانات رهبران مذهبى در خصوص بهترین راه هاى تعلیم و تربیت كودكان مطرح كردم، به این ترتیت مایلم سوالات زیر را به منظور اخذ نظرات حضرتعالى با شما در میان بگذارم تا در كتابچه یادشده گنجانده شوند.
عمیقا معتقدم كه نظرات اندیشمندانه حضرتعالى روش هاى غیر خشونت آمیز تربیت كودك را ترویج كرده و راهنمایى براى خانواده ها به ویژه خانواده هاى مذهبى در زمینه تعلیم و تربیت صحیح كودك خواهد بود.
پیشاپیش از مشاركت ارزشمند حضرتعالى نهایت تشكر و قدردانى را دارم.
بى صبرانه منتظر دریافت نظرات حضرتعالى در خصوص سوالات هستم.
با آرزوى توفیق
كریستین سالازار ـ فولكمن
نماینده دفتر صندوق كودكان سازمان ملل (یونیسف )
در جمهورى اسلامى ایران
سوالات
س 1 - قوانین شرع مقدس اسلام و قرآن چه نظرى در مورد كودك آزارى دارند ؟
س 2 ـ روش هاى صحیح تربیت فرزندان كدام هاست؟
س 3 ـ با در نظر گرفتن تاثیرات اجتماعى و روانى كودك آزارى، آیا یك فرد مسلمان مى تواند با مشاهده یا اطلاع یافتن از كودك آزارى در قبال آن سكوت اختیار كرده و بى تفاوت باشد؟ تكالیف مذهبى مسلمانان در صورت مشاهده بدرفتارى و كودك آزارى یا اطلاع یافتن از آن چیست ؟
س 4 ـ براى جلوگیرى از شیوع كودك آزارى در جامعه مسوولیت افراد در موقعیت هاى مختلف از جمله والدین، كسانى كه از كودكان نگه دارى مى كنند، نهادهاى مسوول كودكان، رهبران مذهبى، كاركنان بیمارستان ها، معلمان، سیاستگذاران، و نمایندگان چیست؟
س 5 ـ رفتار پیامبر اكرم (صلى الله علیه وآله) وائمه معصومین با كودكان براى تربیت آنها به چه صورت بوده است؟ آیا در سیره پیامبر و ائمه معصومین براى تربیت كودكان از روش هاى خشونت آمیز (مانند تنبیه بدنى) استفاده مى شده یا خیر؟
س 6 - در صورتى كه امكان استفاده از روش هاى غیر خشونت آمیز براى تربیت و تنبیه طفل وجود داشته باشد، استفاده والدین یا معلمان از خشونت چه حكمى دارد؟
س 7 - آیا طبق موازین شرع مقدس و قرآن كریم، والدین و كسانى كه از كودكان نگه دارى مى كنند، در قبال رفتارهاى خشونت آمیزى كه نسبت به كودكان دارند، مسوول بوده و باید پاسخگو باشند یا این كه آنها مبرى از پاسخگویى در قبال رفتار خود با كودكان هستند ؟
ج 1 ـ كودك آزارى نه تنها به عنوان آزار و اذیت انسانها كه حرام و جرم و گناه است، و نه تنها به عنوان اذیت موجود زنده جاندارى كه اذیت را باجان خودش و با غریزه خودش درك مى كند كه مورد تهدید و عذاب الهى و قرار گرفتن آزار دهنده آنها در آتش جهنم، حرام مى باشد بلكه حرمت و گناه ویژه و خاص خود را دارد چون آزار آنها سخت خلاف عواطف و وجدان بشرى و علاقه انسانى بوده و هست و آزار كسانى است كه توان دفاع از خود را نداشته و ندارند و باید به خداى بزرگ و مهربان وقادر و انتقام گیرنده از ظلم مظلومان از این گناه پناه برد و از ذات بارى تعالى و رب العالمین درخواست ریشه كن شدن آن و زنده شدن فرهنگ و عواطف انسانى را نمود. 86/1/25
ج 2 - كیفیت آن را باید علماى تربیت و روانشناسى و صاحبان فنون تربیت بیان نمایند، اما اجمالا باید تربیت كودك همراه با مهربانى و زبان كودك و تشویق و ترغیب همراه با بازى و سرگرمى با آنها و شخصیت دادن به آنها باشد و باید تربیت كننده به یك اصل اسلامى توجه كند كه در فرهنگ اسلامى، كودكان را بزرگان آینده بداند و سرنوشت جامعه و انسانها را مرهون رشد و بزرگوارى و تربیت آنان بداند. 86/1/25
ج 3 - نه تنها یك انسان مسلمان، بلكه هیچ انسان با وجدان بشرى و عاطفه انسانى نمى تواند در مقابل كودك آزارى بى تفاوت باشد كه امیر مؤمنان (علیه السلام) اولین امام شیعیان كه در زهد و عدالت و علم و فرهنگ سازى و تربیت، سر آمد همه انسانهاى تاریخ، بعد از نبى مكرم اسلام(صلى الله علیه وآله) بوده، همگان را در مقابل همدیگر مسئول دانسته و فرمود «كلكم راع وكلكم مسئول عن رعیته» همه شما انسانها وظیفه رعایت دیگران و حفظ حقوق آنها و اذیت نشدنشان را داشته و دارید و باید پاسخگوى آن رعایت و حفظ باشید. در این كلام بزرگ همه انسانها مسئول شناخته شده اند و از شئون مسئولیت، آن است كه انسان در مقابل اذیت كودكان، بى تفاوت نباشد و در حد توانش با ارشاد و هدایت آزار دهنده و یا اطلاع آزار و اذیت به مسئولین قانونى آن، وظیفه خود را اداء نماید. وگرنه در مقابل خداى بزرگ و انسانها مسئول بوده و باید پاسخگو باشد. 86/1/25
ج 4 - هر كسى در حد مسئولیت خودش از ارشاد و هدایت گرفته تا قانون گذارى و مجازات باید جلوگیرى نماید و وظایف هر یك از آنها بر حسب قدرتشان و توانشان از نظر شرع مقدس اسلام، واجب و لازم بوده و همگان در حد توان و مشروع و معروف باید دیگران را از گناه، مخصوصا گناه كودك آزارى بازداریم كه نهى از منكر از واجبات بزرگ اسلامى و دینى است.86/1/25
ج 5 ـ روش آنها همان بود كه در جواب 2 اجمالا بیان شد; لكن ناگفته نماند كه روش آنها در حد بالاى از مكارم و بزرگواریها بوده و هست و نه تنها كودك آزارى در فرهنگ معصومین سلام الله علیهم اجمعین وجود نداشته و تحققش محال و غیر ممكن بوده، چون معصومند، بلكه فكر و خیالش هم در مغز واندیشه آنان خطور نكرده و نخواهد كرد و چگونه مى توان اندیشه كودك آزارى را به پیامبرى نسبت داد كه فرزندان دختر خود را در مقابل شخصى مرتب بوسه مى زد، آن مرد به پیامبر (صلى الله علیه وآله)عرض كرد من ده پسر دارم از خودم و هیچگاه آنها را نبوسیده ام وشما چگونه است كه فرزندان دختر خود را مى بوسید؟ فرمود من چه ارتباطى با تو دارم كه درخت عاطفه و عواطف انسانى از قلب تو ریشه كن شده; یعنى در حقیقت بدیهاى تو و كارهاى نادرست تو سبب دورى از انسانیت شده و گرنه هرچه انسانیت در شخصى كاملتر باشد، علاقه وعاطفه اش نسبت به كودكان و فرزندانش و مظلومین بى دفاع بیشتر و زیادتر خواهد بود، و انبیاء الهى و امامان بعد از آنها«صلوات اللّه علیهم اجمعین»، انسانهاى كامل و وارسته اى بودند. آیا مى توان گفت انبیائى كه بزرگان بشریتند و هادیان انسانها چون ابراهیم خلیل و موسى كلیم و عیسى مسیح در اندیشه هایشان كودك آزارى مى گذشته چه برسد به عملشان و آیا مى توان گفت در اندیشه على بن ابى طالب(علیه السلام) چنین چیزى گذشته در حالى كه او انسانى است كه آنچنان با كودكان یتیم در زمان حكومت و قدرتش مهربانى مى نمود كه بزرگانى از دوستان و آشنایانش مى گفتند اى كاش ما در كودكى یتیم شده بودیم تا مورد این همه مهر و محبت على بن ابى طالب(علیه السلام) قرار گیریم، او كودكان یتیم را بر دامن خود مى نشاند و با انگشتان مباركش با همه قدرتش و داشتن كارهاى زیاد به دهان آنها عسل مى گذاشت و بازبان كودكانه و عواطف انسانى، آنها را تحریك به خوردن عسل مى نمود و این گونه قضایا را اگر در تاریخ چهارده قرن قبل تقریباً بررسى كنیم، به عظمت كار انبیاء و اولیاء و به اینكه آنها خیال كودك آزارى هم در مغزشان پدیدنمى آمد بیشتر باور مى كنیم و باور مى نمائیم. 86/1/25
ج 6 - به طور كلى استفاده از خشونت در تربیت كودكان حتى در جاهایى كه تربیت جز با خشونت ممكن هم نباشد، چون گناه و منكر و نا مشروع است نادرست و غیر جائز است و با گناه نمى توان دیگرى را تربیت كرد و هیچ گاه آتش نمى تواند پدید آورنده آب باشد و تاریكى نمى تواند و سیله نور و روشنایى باشد و در تمام تعالیم و تربیتهاى اسلامى، گناه نبودن كیفیت تعلیم و تربیت به حكم قطعى و بدیهى عقل و كتاب و سنت، ثابت و مسلم است و اسلامى كه دین بزرگوارى است نمى تواند تعلیم و تربیت خودش را بر خشونت و آزار قرار دهد، چون خلاف بزرگوارى اسلام است و خلاف كرامت انسانى كودكان و انسانها «ولقد كرمنا بنى آدم». آرى، ناگفته نماند براى جلوگیرى از گرفتار شدن كودك به فسادهاى اخلاقى و از بین رفتن شخصیت انسانیش و یا براى جلوگیرى از امثال كشته شدنش به حداقل از خشونت با فرض انحصار طریق براى دفع فاسدتر به فاسد، مانعى ندارد لكن تشخیص موارد، ظریف و دقیق است. 86/1/25
ج 7 - آرى باید پاسخگو باشند و آزار آنها نسبت به كودكان با آزارشان نسبت به بزرگسالان از نظر مسئولیت گناه و جزاء و كیفرشان تفاوتى نداشته و ندارد. 86/1/25
استفتاء در مورد كودك آزارى
بسمه تعالى
حضرت آیت اللّه العظمى صانعى (دام ظله )
قم / جمهورى اسلامى ایران
موضوع: استفتاء در مورد كودك آزارى
حضرت آیت اللّه العظمى صانعى (دام ظله)
مایلم از این فرصت استفاده كرده و خوشحالى وافر خود را از ملاقات با شما در روز چهارشنبه، دوم اسفند ماه 1385 اعلام دارم. باید مجددا از بابت تمامى بیانات، توصیه ها و راهنمایى هاى ارزشمند حضرتعالى در خصوص تلاش هاى یونیسف براى بهبود وضعیت كودكان در ایران سپاسگزارى نمایم.
مطمئنا این قبیل ملاقات ها به یونیسف ایران در طراحى استراتژی هاى خود و پیش برد برنامه هاى كشورى اش كمك خواهد كرد. بنابراین، تیم یونیسف در ایران از تمامى فرصت هاى ممكن براى كسب حمایت رهبران مذهبى از جمله راهنمایى هاى ارزشمند حضرتعالى نهایت استفاده را خواهد كرد.
همانگونه كه احتمالا به خاطر داشته باشید، در آن جلسه ایده چاپ كتابچه اى را حاوى بیانات رهبران مذهبى در خصوص بهترین راه هاى تعلیم و تربیت كودكان مطرح كردم، به این ترتیت مایلم سوالات زیر را به منظور اخذ نظرات حضرتعالى با شما در میان بگذارم تا در كتابچه یادشده گنجانده شوند.
عمیقا معتقدم كه نظرات اندیشمندانه حضرتعالى روش هاى غیر خشونت آمیز تربیت كودك را ترویج كرده و راهنمایى براى خانواده ها به ویژه خانواده هاى مذهبى در زمینه تعلیم و تربیت صحیح كودك خواهد بود.
پیشاپیش از مشاركت ارزشمند حضرتعالى نهایت تشكر و قدردانى را دارم.
بى صبرانه منتظر دریافت نظرات حضرتعالى در خصوص سوالات هستم.
با آرزوى توفیق
كریستین سالازار ـ فولكمن
نماینده دفتر صندوق كودكان سازمان ملل (یونیسف )
در جمهورى اسلامى ایران
سوالات
س 1 - قوانین شرع مقدس اسلام و قرآن چه نظرى در مورد كودك آزارى دارند ؟
س 2 ـ روش هاى صحیح تربیت فرزندان كدام هاست؟
س 3 ـ با در نظر گرفتن تاثیرات اجتماعى و روانى كودك آزارى، آیا یك فرد مسلمان مى تواند با مشاهده یا اطلاع یافتن از كودك آزارى در قبال آن سكوت اختیار كرده و بى تفاوت باشد؟ تكالیف مذهبى مسلمانان در صورت مشاهده بدرفتارى و كودك آزارى یا اطلاع یافتن از آن چیست ؟
س 4 ـ براى جلوگیرى از شیوع كودك آزارى در جامعه مسوولیت افراد در موقعیت هاى مختلف از جمله والدین، كسانى كه از كودكان نگه دارى مى كنند، نهادهاى مسوول كودكان، رهبران مذهبى، كاركنان بیمارستان ها، معلمان، سیاستگذاران، و نمایندگان چیست؟
س 5 ـ رفتار پیامبر اكرم (صلى الله علیه وآله) وائمه معصومین با كودكان براى تربیت آنها به چه صورت بوده است؟ آیا در سیره پیامبر و ائمه معصومین براى تربیت كودكان از روش هاى خشونت آمیز (مانند تنبیه بدنى) استفاده مى شده یا خیر؟
س 6 - در صورتى كه امكان استفاده از روش هاى غیر خشونت آمیز براى تربیت و تنبیه طفل وجود داشته باشد، استفاده والدین یا معلمان از خشونت چه حكمى دارد؟
س 7 - آیا طبق موازین شرع مقدس و قرآن كریم، والدین و كسانى كه از كودكان نگه دارى مى كنند، در قبال رفتارهاى خشونت آمیزى كه نسبت به كودكان دارند، مسوول بوده و باید پاسخگو باشند یا این كه آنها مبرى از پاسخگویى در قبال رفتار خود با كودكان هستند ؟
ج 1 ـ كودك آزارى نه تنها به عنوان آزار و اذیت انسانها كه حرام و جرم و گناه است، و نه تنها به عنوان اذیت موجود زنده جاندارى كه اذیت را باجان خودش و با غریزه خودش درك مى كند كه مورد تهدید و عذاب الهى و قرار گرفتن آزار دهنده آنها در آتش جهنم، حرام مى باشد بلكه حرمت و گناه ویژه و خاص خود را دارد چون آزار آنها سخت خلاف عواطف و وجدان بشرى و علاقه انسانى بوده و هست و آزار كسانى است كه توان دفاع از خود را نداشته و ندارند و باید به خداى بزرگ و مهربان وقادر و انتقام گیرنده از ظلم مظلومان از این گناه پناه برد و از ذات بارى تعالى و رب العالمین درخواست ریشه كن شدن آن و زنده شدن فرهنگ و عواطف انسانى را نمود. 86/1/25
ج 2 - كیفیت آن را باید علماى تربیت و روانشناسى و صاحبان فنون تربیت بیان نمایند، اما اجمالا باید تربیت كودك همراه با مهربانى و زبان كودك و تشویق و ترغیب همراه با بازى و سرگرمى با آنها و شخصیت دادن به آنها باشد و باید تربیت كننده به یك اصل اسلامى توجه كند كه در فرهنگ اسلامى، كودكان را بزرگان آینده بداند و سرنوشت جامعه و انسانها را مرهون رشد و بزرگوارى و تربیت آنان بداند. 86/1/25
ج 3 - نه تنها یك انسان مسلمان، بلكه هیچ انسان با وجدان بشرى و عاطفه انسانى نمى تواند در مقابل كودك آزارى بى تفاوت باشد كه امیر مؤمنان (علیه السلام) اولین امام شیعیان كه در زهد و عدالت و علم و فرهنگ سازى و تربیت، سر آمد همه انسانهاى تاریخ، بعد از نبى مكرم اسلام(صلى الله علیه وآله) بوده، همگان را در مقابل همدیگر مسئول دانسته و فرمود «كلكم راع وكلكم مسئول عن رعیته» همه شما انسانها وظیفه رعایت دیگران و حفظ حقوق آنها و اذیت نشدنشان را داشته و دارید و باید پاسخگوى آن رعایت و حفظ باشید. در این كلام بزرگ همه انسانها مسئول شناخته شده اند و از شئون مسئولیت، آن است كه انسان در مقابل اذیت كودكان، بى تفاوت نباشد و در حد توانش با ارشاد و هدایت آزار دهنده و یا اطلاع آزار و اذیت به مسئولین قانونى آن، وظیفه خود را اداء نماید. وگرنه در مقابل خداى بزرگ و انسانها مسئول بوده و باید پاسخگو باشد. 86/1/25
ج 4 - هر كسى در حد مسئولیت خودش از ارشاد و هدایت گرفته تا قانون گذارى و مجازات باید جلوگیرى نماید و وظایف هر یك از آنها بر حسب قدرتشان و توانشان از نظر شرع مقدس اسلام، واجب و لازم بوده و همگان در حد توان و مشروع و معروف باید دیگران را از گناه، مخصوصا گناه كودك آزارى بازداریم كه نهى از منكر از واجبات بزرگ اسلامى و دینى است.86/1/25
ج 5 ـ روش آنها همان بود كه در جواب 2 اجمالا بیان شد; لكن ناگفته نماند كه روش آنها در حد بالاى از مكارم و بزرگواریها بوده و هست و نه تنها كودك آزارى در فرهنگ معصومین سلام الله علیهم اجمعین وجود نداشته و تحققش محال و غیر ممكن بوده، چون معصومند، بلكه فكر و خیالش هم در مغز واندیشه آنان خطور نكرده و نخواهد كرد و چگونه مى توان اندیشه كودك آزارى را به پیامبرى نسبت داد كه فرزندان دختر خود را در مقابل شخصى مرتب بوسه مى زد، آن مرد به پیامبر (صلى الله علیه وآله)عرض كرد من ده پسر دارم از خودم و هیچگاه آنها را نبوسیده ام وشما چگونه است كه فرزندان دختر خود را مى بوسید؟ فرمود من چه ارتباطى با تو دارم كه درخت عاطفه و عواطف انسانى از قلب تو ریشه كن شده; یعنى در حقیقت بدیهاى تو و كارهاى نادرست تو سبب دورى از انسانیت شده و گرنه هرچه انسانیت در شخصى كاملتر باشد، علاقه وعاطفه اش نسبت به كودكان و فرزندانش و مظلومین بى دفاع بیشتر و زیادتر خواهد بود، و انبیاء الهى و امامان بعد از آنها«صلوات اللّه علیهم اجمعین»، انسانهاى كامل و وارسته اى بودند. آیا مى توان گفت انبیائى كه بزرگان بشریتند و هادیان انسانها چون ابراهیم خلیل و موسى كلیم و عیسى مسیح در اندیشه هایشان كودك آزارى مى گذشته چه برسد به عملشان و آیا مى توان گفت در اندیشه على بن ابى طالب(علیه السلام) چنین چیزى گذشته در حالى كه او انسانى است كه آنچنان با كودكان یتیم در زمان حكومت و قدرتش مهربانى مى نمود كه بزرگانى از دوستان و آشنایانش مى گفتند اى كاش ما در كودكى یتیم شده بودیم تا مورد این همه مهر و محبت على بن ابى طالب(علیه السلام) قرار گیریم، او كودكان یتیم را بر دامن خود مى نشاند و با انگشتان مباركش با همه قدرتش و داشتن كارهاى زیاد به دهان آنها عسل مى گذاشت و بازبان كودكانه و عواطف انسانى، آنها را تحریك به خوردن عسل مى نمود و این گونه قضایا را اگر در تاریخ چهارده قرن قبل تقریباً بررسى كنیم، به عظمت كار انبیاء و اولیاء و به اینكه آنها خیال كودك آزارى هم در مغزشان پدیدنمى آمد بیشتر باور مى كنیم و باور مى نمائیم. 86/1/25
ج 6 - به طور كلى استفاده از خشونت در تربیت كودكان حتى در جاهایى كه تربیت جز با خشونت ممكن هم نباشد، چون گناه و منكر و نا مشروع است نادرست و غیر جائز است و با گناه نمى توان دیگرى را تربیت كرد و هیچ گاه آتش نمى تواند پدید آورنده آب باشد و تاریكى نمى تواند و سیله نور و روشنایى باشد و در تمام تعالیم و تربیتهاى اسلامى، گناه نبودن كیفیت تعلیم و تربیت به حكم قطعى و بدیهى عقل و كتاب و سنت، ثابت و مسلم است و اسلامى كه دین بزرگوارى است نمى تواند تعلیم و تربیت خودش را بر خشونت و آزار قرار دهد، چون خلاف بزرگوارى اسلام است و خلاف كرامت انسانى كودكان و انسانها «ولقد كرمنا بنى آدم». آرى، ناگفته نماند براى جلوگیرى از گرفتار شدن كودك به فسادهاى اخلاقى و از بین رفتن شخصیت انسانیش و یا براى جلوگیرى از امثال كشته شدنش به حداقل از خشونت با فرض انحصار طریق براى دفع فاسدتر به فاسد، مانعى ندارد لكن تشخیص موارد، ظریف و دقیق است. 86/1/25
ج 7 - آرى باید پاسخگو باشند و آزار آنها نسبت به كودكان با آزارشان نسبت به بزرگسالان از نظر مسئولیت گناه و جزاء و كیفرشان تفاوتى نداشته و ندارد. 86/1/25
انعکاس
خدمات پایگاه
اندیشه
Istifta[@]saanei.org
If you have problem to read Farsi words, please click on
View...Encoding...UTF8 (windows)
آدرس دفتر قم : خيابان شهيد محمد منتظرى ـ كوچه هشتم ـ پلاك 4 ـ كدپستى 3713744369
تلفن : (10 - 37744009 ) - 37744767 - ( 62 - 37831660 ) نمابر: 37735080 -025
