رسول جعفريان

وقتي مرحوم شريعتي نوشت که تاکنون امضاي يک روحاني پاي هيچ قرارداد استعماري نيامده است، از واقعيتي سخن گفت که پايه واساس آبروي روحانيت بود. اين نه فقط براي او بلکه معلوم همه تاريخ بود که اکثريت روحانيون در سختي ها در کنار مردم بوده اند، اما شيريني کار به اين است که تا به آخر در کنار مردم بمانند. در حال حاضر، رسانه ها اخبار سخنان ائمه جمعه را طوري منعکس مي کنند که برخي از مخاطبان تصور مي کنند گويا دستور العملي براي گفتن حرف هاي مشخصي به آنان داده مي شود. اصلا اين طور نيست، و من دلم نمي خواهد اين را قبول کنم، هرچند نمي دانم چطور اين وضعيت را براي خودم توجيه کنم! گاهي هم اين طور توجيه مي کنم که به هر حال هر قشري نياز به راهنمايي دارد. اما نکته اين جاست که برخي از حرف ها، هرچند ممکن است جماعتي را خشنود سازد، اما عده اي را که بيشتر از جوانان هستند، دور مي کند.

اين درست است که در کنار جاذبه، دافعه هم بايد باشد، اما حقيقت، اين نسل جوان، آن قدر از ما فاصله گرفته اند که فکر مي کنم ديگر دافعه بس است، بايد به فکر جاذبه باشيم. سيماي مقدس، وقتي متمرکز روي مسأله اي مي شود، به اندازه کافي براي ايجاد دافعه تلاش مي کند؛ در مقابل، بهتر است ما روحانيون، کاري کنيم که اين جوانان را بيش از اين از خود دور نکنيم. اگر حرف هاي ما به گونه اي باشد که نه تنها در جهت جذب آن ها نباشد، بلکه دافعه قوي ايجاد کند، بايد پاسخگوي مسؤوليتي باشيم که متوجه ما خواهد بود. البته اين حرف فقط براي ائمه جمعه نيست، بقيه روحانيون، مخصوصا در قوه قضاييه هم، بايد مراقب جوانان باشند. در کنار تهديد هايي که مي کنند و شايد براي امنيت لازم است، حالا ما چه درک بکنيم چه نکنيم، گاهي حرف هايي در دفاع از حقوق شهروندان و جوانان و حقوقي که روزانه از دست مي رود بزنند. مثلا اين جمله را بگويند که «ما در مقابل اين همه تصادفات که واقعا نوعي قتل عام است، [مثلا] عليه رئيس پليس يا ... اعلام جرم مي کنيم».

اين سخن تعداد زيادي را خشنود خواهد کرد و اين تصور را به آنان القاء خواهد کرد که علماي قوه قضائيه، به فکر جان مردم بيچاره که روزانه و مظلومانه در تصادفات کشته مي شوند و گاه در اتوبوس هاي آتش گرفته مي سوزند، هستند. حال بفرماييد گفتن اين جمله که «در سال 88 آبجوي صلواتي توزيع مي کردند» آن هم از سوي يک روحاني که مرتب در سيماي جمهوري اسلامي ظاهر مي شود، چه حکمي دارد؟ آيا از آن حرف ها نيست که فاصله ايجاد مي کند (آيا عقيده شما هم مثل من است؟) روحاني محترم ديگري هم که اتفاقا امام جمعه هستند گفتند: «زماني که شاه از سفر امريکا بازگشت پس از آن که بيست سال نفت ايران را به امريکا داد از طرف اوقاف سه هزار روحاني انتخاب شدند تا از شاه استقبال کنند.» واقعا سه هزار روحاني؟ اين هم که امام جمعه يک شهر مهم بلکه مهم ترين شهر بگويد: تحريم ها اقتصاد غرب را فلج کرده است، چه انعکاسي در ذهن يک جوان ممکن است ايجاد کند. ما بايد حداقل، عرض مي کنم حداقل، فهم را براي مخاطبين خودمان از ميان جوانان قائل باشيم و تصور نکنيم اين ها بچه هستند و هنوز بزرگ نشده اند. خدا را شکر که حالا يک روحاني آمد که لااقل بتواند در حرف زدن ادب را مراعات کند، ان شاءالله که در سبک و سياق زندگي و مديريت هم بتواند مجري احکام خدا و مدافع حقوق مردم، همه مردم نه بخشي از آن ها، باشد.

(منبع: دين آنلاين)