بیربن عوام پسر عمه پیامبر (ص) بود، مدّتی پس از مرگ او، یكی از فرزندان او به حضور علی (ع) آمد و گفت: در دفتر حساب پدرم دیدم كه پدرم از پدر تو (ابوطالب) چند هزار درهم طلبكار بوده است. علی (ع) فرمود: پدرت راستگو بود، آن مبلغ را دستور دادم به تو بدهند (و طبق دستور به او دادند). پس از مدتی فرزند زبیر به حضور علی (ع) آمد وعرض كرد: در حساب، اشتباه كرده ام، بلكه موضوع به عكس بوده و پدر شما آن مبلغ را از پدر من طلب داشته است. علی (ع) فرمود: بدهكاری پدرت را بخشیدم وآنچه را تو بابت طلب پدرت از من گرفتی، آن را نیز به تو بخشیدم.

عزل قاضی

بوالاسود دئلی از یاران مخلص و دوستان صمیمی امیرمؤمنان علی علیه السلام بود و در علم و عدالت و فضائل اخلاقی ، به سطح عالی كمال رسیده بود به گونه ای كه حضرت علی (ع) در دوران خلافتش ، او را قاضی منطقه ای قرار داد، ولی پس از مدتی ، علی (ع) او را از مقام قضاوت ، عزل كرد. او به حضور علی (ع) آمد پرسید: چرا مرا از مقام قضاوت عزل كردی ، آیا از من خیانت و انحرافی دیدی؟!. امیرمؤمنان(ع) در پاسخ او فرمود: نه ، در تو خیانتی ندیدم ، ولكن صوتك یعلو صوت الخصمین : ولی هنگام قضاوت ، صدای تو بلندتر از صدای دو نفری است كه برای قضاوت (بین اختلاف و نزاع خود) به حضور تو آمده اند. یعنی قاضی نباید آنچنان بلند، سخن بگوید كه صدایش بلندتر از صدای متهمین باشد، تا مبادا یكنوع تحمیل و هراس بر آنها وارد گردد، و در نتیجه آنها در گفتار خود در تنگنا قرار گیرند. آری تنها به این جهت تو را از مقام قضاوت ، عزل كردم!
داستان دوستان