به گزارش دین آنلاین به نقل از ایندیپندنت، افراد مذهبی با وجود شواهد مخالف بعضی از اعتقادات خود را حفظ می کنند، زیرا براساس مطالعۀ جدیدی که صورت گرفته، این اعتقادات ارتباط تنگاتنگی با قطب نماهای اخلاقی آنها دارد.

بنا به اظهارات محقّقان، افراد جزم اندیش حتّی هنگامی که کارشناسان خلاف اعتقادات آنها را ثابت می کنند، باز هم با کمال اطمینان اعتقادات خود را حفظ می کنند؛ چراکه اعتقاداتشان دارای بُعد احساسی و عاطفی است. اما در مقابل، ملحدان هیچ دیدگاه مثبتی دربارۀ دین ندارند، زیرا در ذهن آنها تفکّر تحلیلی حاکم است.

پژوهشگران «دانشگاه کیس وسترن رزرو» واقع در ایالت اوهایو با 900 نفر از افراد مذهبی و غیرمذهبی مصاحبه کردند و ویژگی های شخصیتی ای را که منجر به ایجاد جزم اندیشی می شود مورد بررسی قرار دادند. تعدادی از افراد ملحد، مسیحی، هندو، بودیست، یهودی، مسلمان و پیروان نوزده دین دیگر مورد نظرسنجی قرار گرفتند. آنها به این نتیجه رسیدند که در هر دو گروه افرادی که دارای مهارت های استدلالی بیشتری هستند، در باورهای خود اصرار و سرسختی کمتری دارند. اما این دو گروه به لحاظ میزان تأثیرگذاری دغدغه های اخلاقی بر تفکّراتشان با هم متفاوت هستند.

آنتونی جک، دانشیار فلسفه و یکی از مؤلّفان پژوهش می گوید: «زیرساخت احساسی به افراد مذهبی کمک می کند تا نسبت به اعتقادات خود اطمینان بیشتری داشته باشند؛ هرچه در چیزی صحّت اخلاقی بیشتری مشاهده کنند، بیشتر بر تفکّراتشان مهر تأیید زده می شود. اما در افراد غیرمذهبی دغدغه های اخلاقی باعث می شود کمتر احساس اطمینان کنند.»

جرد فریدمن، یکی از پژوهشگران تحقیق می افزاید: «پژوهش حاکی از آن است که ممکن است افراد مذهبی روی بعضی از اعتقادات خود سخت پافشاری کنند، خصوصاً آنهایی که با استدلال تحلیلی مغایر به نظر می رسد، چراکه احساسات اخلاقی آنها این اعتقادات را تقویت می کند.«

پژوهشگران می گویند همدلی و همدردی معمولاً چیز خوبی است، اما اگر اخلاقیات صورت افراطی به خود بگیرد، می تواند خطرناک باشد.

جک می گوید: «تروریست هایی که در خیالات واهی خود به سر می برند، فکر می کنند که کارشان اخلاقی است. آنها معتقدند که اشتباهات را تصحیح و از امری مقدّس مدافعه می کنند.»

جک می گوید در منتهی الیه دیگر، ملحدان جزم اندیش قرار دارند. ملحدان طرفدار تفکّر انتقادی هستند، اما احتمال دارد از بینش لازم برای دیدن نقاط مثبت دین محروم باشند. آنها فقط این طور به دین نگاه می کنند که دین با تفکّر تحلیلی و علمی آنها در تضاد است.

محقّقان عنوان داشتند که یافته های آنها که در نشریۀ «دین و سلامت» منتشر شده بر پژوهش های قبلی آنها صحّه می گذارد؛ مبنی بر این که انسان ها دارای دو شبکۀ مغزی هستند، یکی برای همدلی و همدردی و دیگری برای تفکّر تحلیلی. آنها می گویند ظاهراً بر ذهن جزم اندیشان مذهبی همدلی و همدردی غالب است، اما بر ذهن ملحدان شبکۀ تحلیلی غلبه دارد.

(دین انلاین)