(س 154) آيا لازم است صيغه وقف را به عربى يا فارسى بخوانند؟ يا صِرف قصد و نيّت بر وقف كافى است؟

ج ـ در وقف خواندن صيغه به فارسى يا عربى شرط نمى باشد و همين قدر كه نيّت وقف نموده باشد و عملى مناسب با وقف، با اجازه واقف و يا ناذر مثل نماز در مسجد، يا عزادارى در حسينيه، يا روى فرشى كه براى عزادارى تهيه شده انجام بگيرد، كافى است. 28/3/78

(س 155) اگر كسى مال خود را به سبب وصيّت، وقف مستمندان كند، آيا تحقّق چنين وقفى منوط به قبول حاكم است يا خير؟

ج ـ قبول در وقف، هر چند براى جهات عامّه شرط نيست، ليكن وقف بدون قبض، مانند عقد جايز است و نسبت به مازاد بر ثلث، قبل از قبض، منوط به اجازه ورثه است. 10/2/74

(س 156) حدود صد سال قبل قطعه زمينى جهت دفن اموات مسلمين تعيين شد و بيش از پنجاه سال است كه ميّت در آن دفن نمى شود. طبق شياع اهالى محل و فتواى بعضى از مراجع، قبرستان مورد نظر، وقف معاطاتى است. در قسمتى از قبرستان در سنوات گذشته مدرسه اى احداث گرديده، با توجه به اينكه قبرستان موقوفه، متروك گرديده است و آثار قبور از بين رفته است و با عنايت به نياز اهالى به مسجد براى انجام فرايض الهى، آيا اهالى مى توانند در گورستان مذكور يك باب مسجد احداث نمايند يا خير؟ اگر نمى توانند آيا با پرداخت قيمت گورستان، احداث مسجد درست است يا نه؟

ج ـ وقف معاطاتى مانند وقف با صيغه، درست و صحيح است، ليكن به طور كلى، اگر عين موقوفه اى از حيّز انتفاع در آنچه براى آن وقف شده افتاد ـ همانند مفروض در مورد سؤال و يا مثل آب انبارى كه مورد استفاده قرار نمى گيرد ـ متولّى موقوفه مى تواند آن عين را اجاره دهد و اجرتش را در غرض واقف مصرف نمايد، و اگر متعارفاً اجـرت آن ناچيز است يا افراد اجاره نمى كنند، مى تواند آن را بفروشد و در مورد غرض واقف مصرف نمايد. 29/8/83

(س 157) 1. آيا وقف نامه هاى عادى نافذ است يا خير؟

2. افرادى كه پس از اجراى مفاد وقف نامه و تصرّف به وقف، ادعاى وراثت و يا اعتراض دارند، ادعا و اعتراض آنها چه حكمى دارد؟

ج ـ هر چيزى كه وقف بودنش و به قبض وقف دادن آن با اطمينان و حجّت شرعيه ثابت گردد، اعمّ از اينكه داراى وقف نامه عادى باشد يا غير آن، همه آثار وقف بر آن بار مى شود و خود واقف و ديگران نمى توانند آن را بفروشند و كسى هم از آن ارث نمى برد، مگر در موارد خاص كه فروختن آن اشكالى ندارد و عادّى بودن وقف نامه و يا وقف كتبى، مضرّ به وقفيّت نمى باشد. 29/5/80