(س 432) فردى كه متجرّى در غيبت مؤمن است و در هنگام نهى از منكر، در جواب مى گويد: «غيبت كردن، نقل و نبات مجلس است»، آيا عدم تقيّد به ارزشهاى اسلامى كه موجب خروج از عدالت است، در باره اين فرد، صادق است؟

ج ـ عدم اعتنا به غيبت افراد، حرام است و انجام دادن آن به طور شايع و رواج و پاسخ دادن به اينكه غيبت، نقل و نبات مجلس است، اگر از روى عمد و توجه باشد، نه شوخى و مزاح و مانند آن، از موارد عدم تقيّد به ارزشهاست. 23/7/74

(س 433) آيا گناهِ شنونده غيبت به اندازه گوينده آن است؟

ج ـ شنونده هم گناهكار است و معصيت كرده. 6/2/74

(س 434) آيا غيبتِ فاسق، در همه موارد يا فقط در مورد فسق او جايز است؟

ج ـ غيبت متجاهر به فسق، آن هم منحصراً در فسقى كه تجاهر به آن دارد، حرام نيست؛ وگرنه در بقيّه موارد، فرقى بين فاسق و غير آن در حرمت غيبت نيست. 12/6/74

(س 435) شناسايى منكرات و مفاسد اخلاقى كه توسط بعضى افراد، در خانه هاى خود انجام مى گيرد، تا چه حد از نظر شرعى جايز است كه تجسّس كنيم؟

ج ـ تجسّس حرام و غيرجايز است. 13/3/76

(س 436) اگر به ما تلفنى اطّلاع دهند كه در فلان خانه، فساد و اسباب فساد موجود است، آيا براى اثبات آن مى توان آن خانه را به وسيله مأمور تحت كنترل درآورد؟

ج ـ حرام است و به طور كلّى، گناهان تا به صورت مشهود و مرئى و مَنظَر نباشد، مورد مجازات و تحقيق و بررسى نيست. 13/3/76