(مسئله 410) براى امر به معروف و نهى از منكر، مراتبى است و با احتمال حاصل شدن مقصود از مرتبه پايين، عمل به مراتب ديگر جايز نيست.

(مسئله 411) مرتبه اول آن است كه با شخص گناهكار به گونه اى عمل شود كه بفهمد براى ارتكاب او به گناه، اين گونه با او رفتار شده است؛ مثل اينكه از او روى برگرداند، يا با چهره عبوس با او ملاقات كند، يا با او ترك مراوده كند و از او اِعراض كند، به نحوى كه معلوم شود اين امور، براى آن است كه او تركِ معصيت كند.

(مسئله 412) مرتبه دوم از امر به معروف و نهى از منكر، امر و نهى به زبان است. پس با احتمال تأثير و وجود ساير شرايط، واجب است گناهكار را از معصيت نهى كنند و ترك كننده واجب را براى به جا آوردن واجب، امر كنند.

(مسئله 413) ضرب، جرح، حبس، توهين و مراتب بالاتر و آنچه موجب تصرّف در محدوده تسلّط اشخاص بر اموال و نفوسشان (كه محترم است) مى باشد، نياز به قانون مصوّب نمايندگان مردم دارد.