(س 316) بنده در روز بيست و پنجم ذى القعده (يوم دحوالأرض)، نظر به استحباب مؤكّد روزه، نيّت روزه كردم، ولى متأسّفانه قبل از اذان صبح كه بيدار شدم، محتلم شده بودم و چون در سرِ كار كشيك بودم، به حمّام دسترس نداشتم، لذا تيمّم بدل از غسل كرده، خوابيدم و بعد از اذان هم وضو گرفتم و با توجه به ضيق وقت، با همان لباسها نماز خواندم و آن روز را روزه گرفتم، آيا روزه و نماز من صحيح بوده است؟

ج ـ در روزه مستحبّى، بقا بر جنابت، ولو عمداً، تا اذان صبح، موجب بطلان روزه نيست و با فرض تيمّم براى روزه مستحبّى و بقاى عذر و گرفتن وضو، نماز هم صحيح است، و تطهير بدن و لباس براى نماز به هر مقدارى كه ممكن است، واجب، و در غير صورت امكان، نماز به همان نحو صحيح است. 3/6/75

(س 317) روزه مستحبّى فرزند، بدون اجازه پدر و مادرى كه منظورشان از منع فرزند، دلسوزى است، و نيز روزه مستحبّى زن، بدون اجازه شوهر، چه حكمى دارد؟

ج ـ روزه مستحبّى اولاد، اگر بقصد اذيّت پدر و مادر يا جد باشد، جايز نيست؛ بلكه اگر اسباب اذيّت آنان نشود، ولى او را از گرفتن روزه مستحبّى منع كنند، احتياط مستحب آن است كه روزه نگيرد. امّا زن اگر به واسطه گرفتن روزه مستحبّى، حقّ شوهرش از بين برود، نبايد روزه بگيرد؛ همچنين اگر شوهر او را از گرفتن روزه مستحبّى (نه براى اذيّت كردن) منع كند، بنا بر احتياط واجب، بايد خوددارى كند. 29/7/74