|
3. عرف
فقها و قانونگذاران در استنباطات احکام، به عرفهای صحیح و عقلایی تمسک میجویند. منظور از عرف، راه و روش صحیحی است که در میان مردم رایج است و مخالفتی با نص شرعی نداشته و مصلحتی از میان نمیرود و موجب مفسدهای نیز نمیگردد. عرفهای رایج در هر جامعه به میزان پیشرفت جامعه و سطح آگاهیهای فکری، اجتماعی،حقوقی آن جامعه است و از سویی عرفها، طی زمان در معرض تحول و تغییر قرار دارند و عرفهای جدید جایگزین آنها میشوند.
|