|
دیه در فقه اسلامی
دیات در اسلام یک حکم تأسیسی نبود. اسلام روش جدیدی را ابداع نکرد، بلکه بر همان مفهوم عرفی متداول پذیرفتهشده در محل نزول، مورد تأیید قرار داد. ولی برخی از قوانین آن را مورد بازنگری و اصلاح قرار داد. در عصر جاهلیت، حسب و نسب در مقدار دیه را مؤثر میدانستند؛ در حالی که اسلام دیه را در نفس، اعضا و جراحات، برای همه یکسان تعیین کرد. در روایات معروف «کانت الدیة فی الجاهلیة» (حر عاملی، 1389 ق، ج 19، ص 141).
|