حرمت هرگونه تعدی به اعضا و جوارح انسان نیز از روایت «حرمة مال المسلم کحرمة دمه» استفاده می‌شود. پس قطع عضو یا از کار انداختن آن یا سلب توانایی و صفت عضو نیز، اگرچه به زندان‌کردن باشد، احترام دارد.

هم‌چنین این روایت در حرمت مال انسان صراحت دارد و از آن حرمت توانایی‌های انسان که منشای مال اوست نیز استفاده می‌شود؛ چون هرگاه مال انسان حرمت داشته باشد، قدرت بر اکتساب مال او نیز حرمت دارد،؛ چراکه توانایی کسب مال سبب تولید مال می‌شود.

در کافی نیز امام صادق (ع)، از پیامبر اکرم (ص) نقل می‌کند که فرمود: «خون انسان مسلمان و مال او روا نیست، مگر به رضایت خود او» (کلینی، 1363، ج 7، ص 273).[1]

و نیز نقل است که فرمود: «خون انسان مسلمان روا نیست، مگر به یکی از سه چیز: کفر بعد از ایمان و زنای بعد از احصان یا کشتن کسی بدون این‌که کسی را کشته باشد» (طوسی، تهذیب الاحکام، 1407ق، ج 5، ص 168).[2]

----------

[1]. «لايحل دم امر مسلم و لا ماله الّا بطیب نفسه».

[2]. «لايحل دم امر مسلم الاً با حدی الثلاث: کفر بعد ایمان، او زنا بعد احصان، او قتل نفس بغیر نفس».