|
نظریه موقتبودن
از آنجا که ادله دائمیبودن حکم ناتمام است، ناگزیر به پذیرش موقتبودن آن هستیم. بنابراین، تقدیر دیه همانند زمان پیامبر (ص) روا نیست و در این زمان بر حاکم جامع الشرائط است که دیه را با توجه به شرایط زمان ارزیابی و اعلام کند؛ چنانکه بهنظر میرسد پیامبر (ص) هم از همین موضع، عرف مستقر در زمان خودشان را امضا کردند. حال به وجوه و دلایل مدعای مزبور میپردازیم.
|