آيت الله صانعي در سال 1325 ﻫ .ش، به حوزه علميه اصفهان وارد شد و سپس در سال 1330 ﻫ .ش، براي ادامه تحصيــل به حوزه مقدّسه قم عزيمت نمود. هوش و ذكاوت وي در آن دوران نيز قابل تشخيـص بود، به گونه اي كه مـورد تشويق و ترغيب آيت الله العظمي بروجــردي(قدس سرّه) مرجـع ديني بزرگ شيعيان قرار گرفت.

جناب حجت الاسلام والمسلمين آقاي رئيسي، امام جمعه ورزنه از هم دوره اي هاي ايام تحصيل حضرت آيت الله صانعي در اصفهان، در خاطرات خود پيرامون اوصاف و روحيات ايشان چنين مي گويد:

«... محل سکونت و تحصيل ما در مدرسه ي کاسه گران اصفهان بود. آيت الله صانعي هم از ما کم سن و سال تر بود. از همان دوران طلبگي ايشان خيلي زرنگ و نترس بود. حالت نترسي و پيش علما رفتن و صحبت کردن با آنها. با فهم و جربزه بود. از همان روزها پيدا بود که ايشان يکي از نوابغ بشود. امروز هم به خاطر جامعيت شان و علميت و عمق تحقيقات، در جامعه محبوبيت دارد... .

ايشان در زمان تحصيل و تدريس در قم هم پيش علما محبوبيت داشت. مثلاً آيت الله زنجاني، والد آيت الله شبيري زنجاني، که بعد از مرحوم آيت الله حجت نماز مي خواند، منزل در اختيار ايشان گذاشت... .

زماني که به درس شيخ حيدر علي محقّق، شرايع مي خوانديم، ايشان اشکال مي کرد. جدّي بود در حرف زدن و از آن روز آثار بزرگي در او وجود داشت؛ يعني از مختصّات ايشان، حرف زدن و اشکال کردن در درس بود... . بيشتر اوقات را به مطالعه سپري مي کرد... .

به هر حال، فعلاً هم دورا دور به ايشان ارادت دارم. گاهي هم اظهار ارادت مي کنم و مي روم به بيت ايشان و پشت سرشان نماز مي خوانم و همان حرف هاي طلبگي بين مان رد و بدل مي شود. ايشان هم محبّت دارند به من... الآن هم مثل قبل، متواضع است. هيچ اخلاقش فرق نکرده است...».[9]