(يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُواْ كُتِبَ عَلَيْكُمُ الْقِصَاصُ فِي الْقَتْلَى الْحـُرُّ بِالْحـُرِّ وَالْعَبْدُ بِالْعَبْدِ وَالأُنثَى بِالأُنثَى فَمَنْ عُفِيَ لَهُ مِنْ أَخِيهِ شَيْءٌ فَاتِّبَاعٌ بِالْمـَعْرُوفِ وَأَدَاء إِلَيْهِ بِإِحْسَانٍ ذَلِكَ تَخْفِيفٌ مِّن رَّبِّكُمْ وَرَحْمَةٌ فَمَنِ اعْتَدَى بَعْدَ ذَلِكَ فَلَهُ عَذَابٌ أَلِيمٌ)؛[71]

اى كسانى كه ايمان آورده ايد، درباره ی كشتگان، بر شما ]حقّ [قصاص مقرّر شده؛ آزاد، عوض آزاد و بنده، عوض بنده و زن، عوض زن. و هر كس كه از جانب برادر ]دينى[ اش ]يعنى ولىّ مقتول[، چيزى ]از حق قصاص[ به او گذشت شود، ] بايد از گذشت ولىّ مقتول [ به طور پسنديده پيروى كند و با ]رعايت[ احسان، ]خون بها را [ به او بپردازد. اين ]حكم[، تخفيف و رحمتى از پروردگار شماست. پس هر كس، بعد از آن از اندازه درگذرد، وى را عذابى دردناك است.

(وَلَكُمْ فِي الْقِصَاصِ حَيَاةٌ يَاْ أُولِيْ الأَلْبَابِ لَعَلَّكُمْ تَتَّقُونَ)؛[72]

و اى خردمندان، شما را در قصاص، زندگانى است، باشد كه به تقوا گراييد.

(وَكَتَبْنَا عَلَيْهِمْ فِيهَا أَنَّ النَّفْسَ بِالنَّفْسِ وَالْعَيْنَ بِالْعَيْنِ وَالأَنفَ بِالأَنفِ وَالأُذُنَ بِالأُذُنِ وَالسِّنَّ بِالسِّنِّ وَالْجـُرُوحَ قِصَاصٌ فَمَن تَصَدَّقَ بِهِ فَهُوَ كَفَّارَةٌ لَّهُ وَمَن لَّمْ يَحْكُم بِمَا أنزَلَ اللهُ فَأُوْلَـئِكَ هُمُ الظَّالِمُونَ)؛[73]

و در ]تورات[ بر آنان مقرّر كرديم كه جان در مقابل جان، و چشم در مقابل چشم، و بينى در برابر بينى، و گوش در برابر گوش، و دندان در برابر دندان است؛ و زخم ها ] نيز به همان ترتيب[ قصاصى دارند. و هر كه از آن ]قصاص[ درگذرد، پس آن، كفاره ]گناهان[ او خواهد بود. و كسانى كه به موجب آن چه خدا نازل كرده داورى نكرده اند، آنان خود ستمگران اند.

(وَلاَ تَقْتُلُواْ النَّفْسَ الَّتِي حَرَّمَ اللهُ إِلَّا بِالحَقِّ وَمَن قُتِلَ مَظْلُومًا فَقَدْ جَعَلْنَا لِوَلِيِّهِ سُلْطَانًا فَلاَ يُسْرِف فِّي الْقَتْلِ إِنَّهُ كَانَ مَنْصُورًا)؛[74]

و نفسى را كه خداوند حرام كرده است، جز به حقّ مكشيد. و هر كس مظلوم كشته شود، به سرپرست وى قدرتى داده ايم. پس ] او [ نبايد در قتل زياده روى كند؛ زيرا او ] از طرف شرع [ يارى شده است.

--------------------------