آقای سالازار: حضرت آيت اللّه! سرنوشت باعث شده كه من كمى ديرتر خدمت شما برسم و از نظراتتان استفاده كنم و فكر مي‌كنم كه شايد اين زمان را از دست داده‌ام. مطالبى كه شما مي‌فرماييد ايده‌هايى است كه در بسيارى از جنبه‌ها، ما هم در حیطه کاری خود و مسیحیت آن­گونه فكر مي‌كنيم. البته اين بحث، موضوع پيچیده‌اى است؛ نگاهى تكنيكى و فنى است و با نگاهى كه شما از بُعد مذهبى داريد متفاوت است و ما آن دانش مذهبى را نداريم كه بتوانيم آن‌قدر وسيع و گسترده به موضوع نگاه كنيم ولى شما مي‌توانيد به‌صورت جامع و از نگاه مذهبى به موضوع بنگريد.

آيت الله العظمي صانعی: البته تخصص و تعهد، خيلى كارساز است. امام مي‌فرمود: دانشگاه و حوزه دو بالى هستند كه انسان‌ها با آن پرواز مي‌كنند، فن و دانش، ايمان و علم، بايد هر دو با هم باشند.[1]

آقای سالازار: ما بايد از اين فرصت استفاده كنيم و فقط تئوريك صحبت نكنيم و براى كار عملىِ آن هم، يك برنامه ريزى جدى داشته باشيم.

آيت الله العظمي صانعی: كار عملىِ امثال بنده همين صحبت‌ها و بازگوئى مسائل است و با توجه به شرایط، کار دیگری از دست ما بر نمی‌آید.

آقای سالازار: همان­طور كه اشاره فرموديد، من اميدوارم كه ارتباطم را در تهران با متفكران مذهبى و تحصيل­كردگان دانشگاه بيشتر كنم، ولى به راهنمايى­های شما بيشتر احتياج داريم و علاقه‌مند هستيم كه از نظرات شما درباره آيين دادرسى نوجوان‌ها مانند: اعدام آنها ـ يعنى كودكان زير 18 سال ـ ، بحث جلوگيرى از ویروس HIVدر جامعه استفاده كنيم، البته اگر بتوانيم تركيبى از يك شوراى غير رسمى را تشكيل بدهيم و در خدمت شما هم از مباحث اسلامى سود ببريم و به ما مشورت دهيد، بسيار عالى خواهد بود.

--------------------------------------------------------------------------------

[1]. صحيفه امام 13: 414.