درباره وضع قوانین و مجازات، بنده معتقدم كه اگر بزرگ­سالان و خردسالان دچار گناه و اشتباه شدند، نوع برخورد با بزرگان نسبت به كودكان فرق مي‌كند. یعنی اگر كودك خردسالى دزدى مي‌كند، درست است که جرم او مساوى با يك گناه است ولى كيفر او با بزرگان فرق مي‌كند، راه پيشگيرى از ناهنجاری اين كودك در وهله اول، تربيت است و سپس اعمال يك‌سرى مجازات‌هاى سبك­تر.

پس اين كه گفته مي‌شود: كودكان از مسئوليت كيفرى مبرّا هستند درست است به این معنی که، كيفرى كه براى بزرگسالان است براى آنها قابل اجرا نيست، ولى نمى توانيم بگوييم اگر اين كودك دزدى كرد، جلويش را نگيريم، نه! باید بفهمد آن عمل او هم بد است و در این باره تربیت راه اول بود. اين يك اصلی است كه هم اسلام پذيرفته و هم دنيا، به همین دلیل است که امروز دادگاه ویژه كودكان و اطفال داريم، يعنى در اين دادگاه، مجازات کودکان با مجازات بزرگ­سالان متفاوت است.

البته ناگفته نماند كه فعاليت مجامع بین المللی مانند یونیسف که به حقوق کودکان می پردازد، اعم از گفتگو، بحث، اعلاميه، برگزاری کلاس‌های آموزشی و دیگر فعالیت‌ها، سطح فكرى مردم را بالا مي‌برد. نبايد مأيوس شد و انتظار داشت اين‌گونه فعاليت‌ها بازدهی سریع داشته باشد، بلکه بايد بيش از اين كار كرد تا نتيجه آن در آینده مشخص ‌شود.