|
نتيجه:
با توجه به دلايل ارائه شده، حرمت تأليف و نگارش كتابهاى گمراه كننده، بديهى به نظر مى رسد. و شايد به دليل وضوح و روشنى اين مطلب، فقها در بحث از كتب ضالّه به آن نپرداخته و بيشتر، فعاليت هاى بعد از تأليف و نگارش را مورد بررسى قرار داده اند. ناگفته نماند، در صورتى كه بر نگارش كتاب به خاطر ضعف قلم و نوع نگارش و وضوح بطلان، اضلالى مترتب نشود، حرمت اين نوع فعاليت بعيد به نظر مى رسد و تنها بايد از باب تجرّى، بر قبح فاعلى و مذمّت نويسنده، بسنده كرد.
|