روايات فراوانى بر حرمت ربا دلالت دارند كه به برخى از آنها اشاره مى گردد:

1. در وسايل الشيعه آمده است:

بلغ أبا عبداللّه(عليه السلام) عن رجل أنَّه كان يأكل الربا و يسميه اللباء، فقال: لئن أمكنني اللّه منه لأضربنّ عنقه.[1]

به امام صادق(عليه السلام) خبر رسيد كه مردى رباخوارى مى كند و آن را «آغوز» مى نامد. فرمود: «اگر خداوند، او را در اختيارم بگذارد، گردنش را خواهم زد».

2. پيامبر(صلى الله عليه وآله) در سفارشى به على(عليه السلام) مى فرمايد:

يا علي! الربا سبعون جزءاً فأيسرها مثل أن ينكح الرجل أُمّه في بيت اللّه الحرام.[2]

اى على! ربا، هفتاد كيفر دارد كه آسان ترين آن، مانند آن است كه مرد با مادرش در خانه خدا زنا كند.

3. امام صادق(عليه السلام) فرموده است:

الربا سبعون باباً أهونها عند اللّه كالذى ينكح أُمّه.[3]

ربا، هفتاد گونه [كيفر ]دارد و آسان ترين آن نزد خداوند، مانند كسى است كه با مادرش زنا كند.

4. امام صادق(عليه السلام) مى فرمايد:

درهم واحد من ربا أعظم من عشرين زنيّة كلّها بذات محرم.[4]

يك درهم ربا، بدتر است از بيست مرتبه زنا با محارم.

5. امام صادق(عليه السلام) مى فرمايد:

درهم ربا أشدّ عند اللّه من ثلاثين زنيّة كلّها بذات محرم مثل عمّة و خالة.[5]

يك درهم ربا، نزد خداوند، بدتر از سى مرتبه زنا با محارم، مانند عمّه و خاله است.

6. امام صادق(عليه السلام) مى فرمايد:

درهم ربا عند اللّه أشدّ من سبعين زنيّة كلّها بذات محرم.[6]

يك درهم ربا، نزدخداوند، از هفتاد مرتبه زنابا محرم بدتراست.

7. امام صادق(عليه السلام) فرموده است:

درهم ربا أعظم عند اللّه من سبعين زنيّة كلّها بذات محرم فى بيت اللّه الحرام.[7]

يك درهم ربا، از هفتاد مرتبه زنا با محارم در خانه خدا بدتر است.[8]

8 . پيامبر خدا(صلى الله عليه وآله) فرمود:

شرّ المكاسب، كسب الربا.[9]

بدترين دادوستدها، دادوستد آميخته به رباست.

9. امام باقر(عليه السلام) فرمود:

أخبث المكاسب، كسب الربا.[10]

زشت ترينِ دادوستدها، دادوستد آميخته به رباست.

10. پيامبر خدا(صلى الله عليه وآله) فرمود:

ومَنْ أكل الربا ملأ اللّه بطنه من نار جهنّم بقدر ما أكل، وإن اكتسب [منه ]مالاً لم يقبل اللّه منه شيئاً من عمله ولم يزل فى لعنة اللّه والملائكة ما كان عنه قيراط.[11]

هر كس ربا بخورد، خداوند، شكمش را از آتش جهنّم به اندازه ربايى كه خورده است پُر مى سازد، و اگر از راه ربا درآمدى به دست آورد، خداوند، عملش را نمى پذيرد و تا زمانى كه اندكى از مال ربا نزد او باشد، همواره در نفرين خدا و فرشتگان الهى خواهد بود.

11. امام صادق(عليه السلام) فرمود:

إذا أراد اللّه بقوم هلاكاً ظهر فيهم الربا.[12]

هرگاه خداوند، نابودى گروهى را اراده كند، رباخوارى در ميان آنان آشكار مى شود.

فقيهان به استناد اين آيات و روايات، بر حرمت هر دو قِسم ربا (يعنى رباى معاملى و قرضى) به صورت مطلق، فتوا داده اند. آنان در حرمت، هيچ تفصيلى ميان صورت هاى مفروض در رباى معاملى و قرضى ندارند.

--------------------------------------------------------------------------------

[1]. وسائل الشيعة، ج 18، ص 125 (ح 1).

[2]. همان، ص 121 و 122 (ح 12).

[3]. همان، ص 123 (ح 18).

[4]. همان، ص 119 (ح6).

[5]. من لايحضره الفقيه، ج 3، ص 174.

[6]. همان جا.

[7]. وسائل الشيعة، ج 18، ص 123 (ح 19).

[8]. اختلاف در كيفرها و زشتى عمل ربا در روايات، مى تواند به جهت اختلاف زمان ها و مكان ها و نيز افراد و شرايط باشد.

[9]. وسائل الشيعة، ج 18، ص 122 (ح 13).

[10]. همان، ص 118 (ح 2).

[11]. همان، ص122 (ح15).

[12]. همان، 123 (ح17).