زيارت امين الله، در نهايت اعتبار است و در تمام كتب مَزارِيَّه و مصابيح نقل شده است و عـلاّمه مجلسى(رحمه الله)آورده كه آن بهترين زيارات است، از جهت متن و سند، و بايد در همه روضات مقدّسه بر خواندن آن اهتمام شود.

كيفيت زيارت امين الله چنان است كه به سندهاى معتبر از جابر از امام محمد باقر(عليه السلام) روايت شده كه امام زين العابدين(عليه السلام) به زيارت اميرالمؤمنين(عليه السلام)آمد و نزد قبر آن حضرت ايستاد و گريست و فرمود:

«اَلسَّلامُ عَلَيْكَ يا اَمينَ اللهِ فى اَرْضِهِ وَحُجَّتَهُ عَلى عِبادِهِ، اَلسَّلامُ عَلَيْكَ***«سلام بر تو اى امانتدار خدا در زمين او و حجتش بر بندگان او، سلام بر تو

يامولايَ، أَشْهَدُ أَنَّكَ جاهَدْتَ فِي اللهِ حَقّ جِهادِهِ، وَعَمِلْتَ بِكِتابِهِ، وَاتَّبَعْتَ***اى مولاى من،گواهى دهم كه تو در راه خدا جهاد كردى چنانچه بايد، و رفتار كردى به كتاب خدا (قرآن) و پيروى كردى

سُنَنَ نَبِيِّهِ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَآلِهِ، حَتّى دَعاكَ اللهُ اِلى جِوارِهِ، وَقَبَضَكَ اِلَيْهِ***از سنتهاى پيامبرش(صلى الله عليه وآله)تا اينكه خداوند تو را به جوار خويش دعوت فرمود و به اختيار خودش جانت را

بِاخْتِيارِهِ، وَأَ لْزَمَ أَعْدائَكَ الْحُجَّةَ مَعَ مالَكَ مِنَ الْحُجَجِ الْبالِغَةِ عَلى جَميعِ***قبض نمود وملزم كرد دشمنانت را به حجت و برهان با حجتهاى رساى ديگرى كه با تو بود بر تمامى

خَلْقِهِ، اَللّهُمَّ فَاجْعَلْ نَفْسِي مُطْمَئِنَّةً بِقَدَرِكَ، راضِيَةً بِقَضآئِكَ، مُولَعَةً بِذِكْرِكَ***خلق خود، خدايا قرار ده نفس مرا آرام به تقديرت، و خوشنود به قضايت، و حريص به ذكر

وَدُعائِكَ، مُحِبَّةً لِصَفْوَةِ أَوْلِيائِكَ،مَحْبُوبَةً فِي أَرْضِكَ وَسَمآئِكَ، صابِرَةً عَلى***و دعايت، و دوستدار برگزيدگان دوستانت، و محبوب در زمين و آسمانت و شكيبا در مورد

نُزُولِ بَلائِكَ، مُشْتاقَةً اِلى فَرْحَةِ لِقآئِكَ، مُتَزَوِّدَةً التَّقْوى لِيَوْمِ جَزآئِكَ،***نزول بلايت، مشتاق به شاد گشتن ديدارت، توشه گير پرهيزكارى براى روز پاداشت،

مُسْتَنَّةً بِسُنَنِ أَوْلِيائِكَ، مُفارِقَةً لاَِخْلاقِ أَعْدائِكَ، مَشْغُولَةً عَنِ الدُّنْيا***پيروى كننده روشهاى دوستانت، دورى گزيننده اخلاق دشمنانت، سرگرم از دنيا

بِحَمْدِكَ وَثَنآئِكَ». ***به ستايش و ثنايت.»

پس پهلوى روى مبارك خود را بر قبر گذاشت و فرمود:

«اَللّهُمَّ إِنَّ قُلُوبَ الْمُخْبِتينَ إِلَيْكَ والِهَةٌ، وَسُبُلَ الرّاغِبينَ إِلَيْكَ شارِعَةٌ،***«خدايا براستى دلهاى فروتنان درگاهت بسوى تو حيران است و راههاى مشتاقان به جانب تو باز است

وَأَعْلامَ الْقاصِدينَ إِلَيْكَ واضِحَةٌ، وَأَفْئِدَةَ الْعارِفينَ مِنْكَ فازِعَةٌ، وَأَصْواتَ***و نشانه هاى قاصدان كويت آشكار و نمايان است و قلبهاى عارفان از تو ترسان است و صداهاى خوانندگان

الدّاعينَ إِلَيْكَ صاعِدَةٌ، وَأَبْوابَ الاِْجابَةِ لَهُمْ مُفَتَّحَةٌ، وَدَعْوَةَ مَنْ ناجاكَ***بطرف تو صاعد و درهاى اجابت برويشان بازاست و دعاى آنكس كه با تو راز گويد مستجاب

مُسْتَجابَةٌ، وَتَوْبَةَ مَنْ اَنابَ اِلَيْكَ مَقْبُولَةٌ، وَعَبْرَةَ مَنْ بَكى مِنْ خَوْفِكَ***استوتوبه آنكس كه به درگاه تو بازگردد پذيرفته است واشك ديده آنكس كه ازخوف تو گريدموردرحمومهر

مَرْحُومَةٌ، وَالاِْعانَةَ لِمَنِ اسْتَعانَ بِكَ مَوْجُودَةٌ، وَالاِْغاثَةَ لِمَنِ اسْتَغاثَ بِكَ***است و كمك كاريت براى آنكس كه از تو كمك خواهد آماده است. وفريادرسى تو براى كسى كه به تو استعانه كند

مَبْذُولَةٌ، وَعِداتِكَ لِعِبادِكَ مُنْجَزَةٌ، وَزَلَلَ مَنِ اسْتَقالَكَ مُقالَةٌ،***رايگان است. ووعده هايى كه به بندگانت دادى وفايش حتمى است و لغزش كسى كه از تو پوزش طلبد بخشوده است

وَأَعْمالَ الْعامِلينَ لَدَيْكَ مَحْفُوظَةٌ، وَأَرْزاقَكَ إِلَى الْخَلائِقِ مِنْ لَدُنْكَ نازِلَةٌ،***وكارهاى آنانكه براى توكاركننددرنزدتومحفوظ است وروزيهايى كه به آفريدگانت دهى از نزدت ريزان است

وَعَوائِدَ الْمَزيدِ إِلَيْهِمْ واصِلَةٌ،وَذُنـُوبَ الْمُسْتَغْفِرينَ مَغْفُورَةٌ، وَحَوآئِجَ***و بهره هاى بيشترى هم بسويشان مى رسد و گناه آمرزش خواهان (از تو) آمرزيده است و حاجتهاى

خَلْقِكَ عِنْدَكَ مَقْضِيَّةٌ، وَجَوائِزَ السّآئِلينَ عِنْدَكَ مُوَفَّرَةٌ، وَعَوائِدَ الْمَزيدِ***آفريدگانت نزد تو روا شده است و جايزه هاى سائلان در پيش تو فراوان است وبهره هاى فزون پياپى است

مُتَواتِرَةٌ، وَمَوائِدَ الْمُسْتَطْعِمينَ مُعَدَّةٌ، وَمَناهِلَ الظِّماءِ مُتْرَعَةٌ، اَللّهُمَّ***وخوانهاى احسان تو براى طعام خواهان آماده است و حوضهاى آب براى تشنگان لبريز است. خدايا

فَاسْتَجِبْ دُعائِي، وَاقْبَلْ ثَنائِي، وَاجْمَعْ بَيْنِي وَبَيْنَ أَوْلِيائِي، بِحَقِّ مُحَمَّد***پس دعايم را مستجاب كن، و بپذير مدح و ثنايم را، و گردآور ميان من ودوستانم به حق محمّد

وَعَلِيّ وَفاطِمَةَ وَالْحَسَنِ وَالْحُسَيْنِ،إِنَّكَ وَلِيُّ نَعْمائِي وَمُنْتَهى مُنايَ وَغايَةُ***و على و فاطمه و حسن و حسين كه براستى تويى صاحب نعمتهايم و منتهاى آرزويم و سر حد نهايى

رَجائِي فِي مُنْقَلَبِي وَمَثْوايَ». ***اميدم و بازگشتگاه و اقامتگاهم.»

و در كامل الزِّيارات، بعد از اين زيارت، اين فقرات نيز آمده است:

«اَنْتَ اِلهى وَسَيِّدى وَمَوْلاىَ، اِغْفِرْ لاَِوْلِيآئِنا، وَكُفَّ عَنّا اَعْدآئَنا، وَاشْغَلْهُمْ***«تو خداى منى و آقا و مولاى منى بيامرز دوستان مرا و دفع كن از ما دشمنان مارا، و بازدار شان

عَنْ اَذانا، وَاَظْهِرْ كَلِمَةَ الْحَقِّ، وَاجْعَلْهَا الْعُلْيا، وَاَدْحِضْ كَلِمَةَ الْباطِلِ وَاجْعَلْهَا***از آزار ما و پديدار نما سخن حق را و قرارده او را برتر و والا، و از ميان ببروزيرپا قرارده سخن باطل را

السُّفْلى، اِنَّكَ عَلى كُلِّ شَىءْ قَديرٌ». ***و بگردانش پائين تر، زيرا تو بر هرچيز توانايى.»

حضرت امام محمّد باقر(عليه السلام) فرمود: هر كس از شيعيان ما اين زيارت و دعا را نزد قبر حضرت على(عليه السلام) يا نزد قبر يكى از ائمه(عليهم السلام)بخواند، البته حق تعالى اين زيارت و دعاى او را در نامه اى از نور بالا مى برد و مهر حضرت محمد(صلى الله عليه وآله) را بر آن مى زند، و چنين محفوظ مى ماند تا به قائم آل محمد(عج) تسليم نمايند، پس صاحبش را به بشارت و تحيّت و كرامت استقبال مى نمايد، ان شاءالله تعالى.