(س 2179) استفاده از بعضى وسايل توان بخشى مانند انواع كرست ها و كمربندهاى طبّى براى معلولان، هنگام ركوع و سجده نماز، مشكلاتى ايجاد مى كند و ممكن است نتوانند اركان نماز را به شكل صحيح و كامل به جا آورند. حكم نماز آنان چگونه است؟

ج ـ به همان نحو كه مى توانند، انجام دهند و در اسلام حَرَج و زحمت و مشقّتى نيست. 18/2/79

(س 2180) برخى از معلولان كه دچار صرع هاى شديد هستند، بايد از كلاه هاى محافظ با شبكه هاى آلومينيومى بر روى سر و صورت استفاده كنند. عدم تماس پيشانى با محلّ سجده، هنگام نماز در اين افراد، چه حكمى دارد؟

ج ـ اگر مى توانند و هيچ گونه زحمت و مشقّتى ندارد، بايد به يكى از دو طرف پيشانى سجده كند و اگر ممكن نيست به چانه، و اگر به چانه هم ممكن نيست و زحمت دارد، بايد به هرجاى از صورت كه مشقّت ندارد سجده نمايد و اگر هيچ يك از آنها را بدون مشقّت نمى تواند انجام دهد، تماس با كلاه هاى محافظ، كفايت مى كند؛ و ناگفته نماند توجّه دادن و در زحمت قرار دادن معلولان و افرادى كه كم توان ذهنى هستند نسبت به بعضى از مسائل غسل ها و شرايط و كيفيت نماز خواندن نه تنها لازم نمى باشد، بلكه در بعضى موارد مذموم است. آرى، اگر از مسئله سؤال كردند، پاسخ دادن لازم است. 18/2/79

(س 2181) عدم توانايى برخى از معلولان در گذاشتن سر به مهر، چه حكمى دارد؟

ج ـ بايد در حدّ توان سر را پايين بياورند و مهر را در جاى بلند قرار دهند كه به قدر مقدور پيشانى به مهر برسد و بقيّه شرايط سجده هم رعايت شود. 18/2/79

(س 2182) عدم تماس هفت موضع با زمين هنگام سجده براى معلولان، چه حكمى دارد؟

ج ـ به مقدارى كه برايشان مقدور است، اكتفا مى شود؛ و خداوند از هيچ كس بيش از توانش، تكليف نخواسته است. 18/2/79