(س 2085) معيار تشخيص گناهان كبيره از صغيره چيست؟

ج ـ براى تشخيص كبيره بودن گناه چهار راه وجود دارد: 1. تصريح به كبيره بودن در روايات؛ 2. وعيد به عذاب و عقاب بر آن در كتاب و سنّت، چه با صراحت و چه به غير آن؛ 3. در اخبار و احاديث گناهِ بزرگ تر شمرده شود، از گناهى كه كبيره مى باشد؛ 4. متشرّعه با برداشت هاى خود از اسلام، گناهى راعظيم بدانند. 22/8/72

(س 2086) شرح توبه كردن را بنويسيد.

ج ـ توبه، پشيمانى از گناهان و انجام واجبات فوت شده، و اداى ديون مردم و انجام كارهاى نيك است. 9/7/75

(س 2087) اينكه مى گويند در توبه نصوح بايد پوست به استخوان بچسبد، منظور چيست؟

ج ـ منظور مبالغه در پشيمانى است، وگرنه اسلام دين سهل است، نه صعب و حَرَج و مشقّت. 7/10/75

(س 2088) كسى كه هر بار توبه مى كند و مجدداً به گناه آلوده مى شود و مجدداً توبه مى كند (البته منظور نعوذ بالله مسخره نمودن نيست)، اگر حقيقتاً نادم شود و تصميم به بازگشت بگيرد، آيا اميدى هست كه توبه او به درگاه حق تعالى مورد قبول واقع شود؟

ج ـ هر زمانى كه پشيمانى تحقّق پيدا كند، توبه هم حاصل مى شود. 5/9/77

(س 2089) كسانى كه از لحاظ روانى مضطرب هستند كه بيشتر ناشى از گناهان گذشته ـ به خاطر جهالت ـ بوده است، بايد چه راهى را براى رفع اين ناراحتى اعمال كنند؟

ج ـ كسى كه گناه و معصيتى مرتكب شده، اگر واقعاً توبه كند، خداوند تبارك و تعالى توبه او را مى پذيرد و براى برطرف شدن ناراحتى هايى كه در اثر گناه پيش مى آيد، بهترين راه، ترك گناه و معصيت است. 5/3/76

(س 2090) اگر كسى گناهى انجام دهد كه حد داشته باشد، و ديگران نفهمند و توبه كند، آيا توبه او بدون اجراى حد قبول است يا خير؟

ج ـ گناهانى كه «حقّ الله» است، هر چند موجب حد و يا رجم باشد رجوع به حاكم در آن ها نه تنها غيرلازم، بلكه مذموم و نامطلوب است؛ و چنانچه بين خود و خدا توبه كند، و پشيمان گردد كفايت مى كند. ناگفته نماند اظهار گناه كه اشاعه فحشا مى باشد، خود معصيت و گناه ديگرى است. 7/10/74

(س 2091) توبه كردن قبل از اجراى حد، آيا آن را ساقط مى كند؟

ج ـ نه تنها حد ساقط مى شود بلكه ثواب نيز دارد، چون مستحب بلكه واجب است تا امكان دارد قبل از فاش شدن گناهان و ارجاع به دادگاه، توبه نمود. 26/2/79

(س 2092) در دادگاهى كه قتل عمدى ثابت شده است، آيا قبل از اجراى قصاص توبه لازم است. در صورت لزوم توبه آيا حاكم شرع پيش از قصاص وظيفه اى در جهت درخواست توبه يا توبه دادن قاتل دارد؟

ج ـ توبه هر گناهكارى مربوط به خودش مى باشد نه حكومت و ديگران. آرى، ارشاد افراد گناهكار به توبه و ندامت امرى مطلوب است، بلكه اگر گناهكار مسئله توبه را نمى داند و خيال مى كند راهى براى نجاتش نمى باشد، اعلام آن از باب وجوب تعليم مسائل اسلامى، واجب و لازم است، و در اين جهات تفاوتى بين گناه قتل و غير آن و قتل ثابت شده با اقرار يا طريق ديگر نمى باشد. 24/10/79

(س 2093) نظر به اين كه فردى مرتكب اعمال غير اخلاقى و گناه گرديده و توسط مراجع قضايى حكم جزايى براى نام برده صادر و اجرا شده است. مستدعى است بفرماييد جزاى آخرت ايشان با توجّه به اجراى حكم جزايى چگونه خواهد بود؟

ج ـ در صورتى كه نسبت به آن گناه توبه نموده باشد، در آخرت جزايى ندارد و خداوند متعال، اكرم از آن است كه براى گناهى دو بار مجازات نمايد. 28/7/79

(س 2094) فردى قبل از پانزده سالگى با كسانى لواط كرده است، امّا توبه كرده كه ديگر هيچ وقت اين كار را انجام ندهد. آيا توبه او پذيرفته است يا بايد حدّ الهى جارى كرد؟ و اگر بخشيده مى شود، به جاى حدّ الهى مى توان كفاره اى داد؟

ج ـ همين كه توبه كرده خداوند مى پذيرد و او را مى بخشد و نبايد به ديگران هم بگويد و گفتن آن به ديگران گناهى ديگر است كه بايد ترك كند. 24/4/82

(س 2095) تفاوت شخصى كه گناهى انجام نداده و كسى كه گناه انجام داده، ولى توبه كرده و مورد قبول پروردگار قرار گرفته است، چيست؟

ج ـ كسى كه از گناه توبه كرد، مثل كسى است كه گناهى نكرده: «التّائب من الذّنب كمن لاذنب له». 20/9/75

(س 2096) چون در گذشته كمى عصبى و زود رنج بوده ام، گاهى از اوقات در خانه با پدرم ناراحتى داشته ايم، با توجه به تأكيد زياد اسلام بر احترام والدين، آيا گناهان گذشته من از اين بابت، قابل بخشش است؟

ج ـ خداوند هر عذر و توبه اى را مى پذيرد و همين قدر كه پشيمان و ناراحت هستيد و استغفار مى كنيد، اميد عفو و بخشش مى رود. 27/5/69