(س 1787) چيزى را كه انسان بابت زكات به فقير مى دهد، آيا لازم است به او بگويد كه زكات است؟

ج ـ لازم نيست، بلكه اگر فقير خجالت مى كشد، مستحب است، به طورى كه دروغ گفته نشود، به اسم پيشكش به او بدهد، ولى نيّت زكات كند.

(س 1788) كسى كه ساليان متوالى زكات مالش را حساب نكرده است، اكنون چگونه بايد حساب كند؟

ج ـ بايد قدر متيقّن را بپردازد، يعنى اگر بعد از محاسبه، نداند كه مثلاً ده تومان بدهكار زكات است يا نُه تومان، بايد نُه تومان را بپردازد، گرچه احتياط، در اداى مبلغ بيشتر است. 31/1/73

(س 1789) اگر كسى كه بدهكار است فوت كند، و مالى هم داشته باشد كه زكات بر آن واجب شده باشد، آيا مى توانند زكات مال متوفّا را بابت قرض او بپردازند؟

ج ـ زكات را بايد پرداخت، و نمى توان از بابت قرض خود ميّت حساب كرد، و آنچه كه راجع به زكات و مصرف آن در اداى قرض آمده، در مورد دادن قرض كسانى است كه توان پرداخت آن را ندارند، نه آنكه قرض خود را از زكات بدهند. 31/1/73

(س 1790) تأخير در اداى زكات به مدتى طولانى يا كوتاه را چگونه بايد جبران كرد (با قيمت روز يا با شرايطى ديگر)؟

ج ـ زكات به عين تعلّق گرفته، و بايد قيمت روز ادا را بپردازد. 2/1/76