(س 1288) كفّاره افطار عمدى يك روز ماه رمضان، چقدر است؟

ج ـ كفّاره افطار عمدى روزه ماه رمضان، يكى از اين سه چيز است:

1. آزاد كردن يك بنده؛ 2. روزه گرفتن دو ماه، كه سى و يك روز آن، بايد پى در پى باشد؛ 3. اطعام شصت مسكين. 30/4/69

(س 1289) در اين زمان كه بنده براى آزاد كردن وجود ندارد، آيا ساقط مى شود؟

ج ـ ساقط مى شود. 26/11/75

(س 1290) با توجّه به اين كه يكى از كفّارات مقرّر در شرع مقدّس اسلام، بنده آزاد كردن است و در حال حاضر، اين امر معمول نيست و از طرف ديگر، عدّه اى به دليل اتّفاقات ناخواسته، نظير تصادف و يا بدهى يا ديه و امثال آن در زندان ها به سر مى برند و خانواده هايشان پريشان و مستأصل هستند، آيا اجازه مى فرماييد به جاى بنده آزاد كردن، افرادى كه كفّاره به ذمّه دارند، يك يا چند نفر از زندانيان بى گناه را آزاد نمايند؟

ج ـ در مفروض سؤال كه بنده براى آزاد كردن موجود نيست، تكليف نسبت به آن ساقط است و لذا نيازى به بدل ندارد؛ امّا پرداخت بدهى بدهكاران و آزاد نمودن آن ها از گرفتارى، امرى مطلوب و پسنديده است. 25/10/79

(س 1291) در دوران نوجوانى ام براى چهار سال متوالى، در مورد روزه هايم، كفّاره جمع بر من واجب شده است. با توجه به اينكه فعلاً شاغل نيستم و درآمدى ندارم، چگونه بايد بپردازم؟

ج ـ كسى كه كفّاره روزه ماه رمضان بر او واجب شده، بايد آن را بپردازد، و چنانچه برايش ممكن نباشد، بايد استغفار كند و هر وقت برايش ميسّر شد، كفّاره را بپردازد. 3/4/75

(س 1292) كسى كه كفّاره روزه ماه رمضان بر ا و واجب است، آيا حتماً بايد دو ماه روزه بگيرد؟ اگر شصت فقير پيدا نشود، آيا مى تواند به هر نفرى كه پيدا كرد، بيشتر از ده سير گندم يا جو بدهد؟ و اگر پول گندم را بدهد، چه طور؟

ج ـ مخيّر است كه شصت روز، روزه بگيرد يا به شصت فقير طعام بدهد و در كفّاره روزه، عدد شصت فقير موضوعيت دارد و اگر به كم تر از شصت نفر داده شود، مبرء ذمّه نيست و در كفّارات، منحصراً بايد به فقير نان يا گندم و امثال اين دو از اطعمه داده شود و بدل، كفايت نمى كند، مگر آن پول را به فقير يا كسى كه براى فقرا مصرف مى كند، بدهد كه او وكالتاً طعام تهيّه كند و وثوق به تهيّه هم حاصل باشد. 1/7/79

(س 1293) در مورد كفّاره جمع، آيا مى توان به جاى دو ماه روزه گرفتن يا به شصت فقير طعام دادن، پول معيّنى را هم داد تا كفّاره برطرف شود؟

ج ـ پول، كفايت از كفّاره اطعام نمى كند، كما اينكه اطعام شصت مسكين هم در كفّاره جمع، كفايت از دو ماه روزه پى در پى نمى كند، و بايد دانست كه اگر سى و يك روز از دو ماه را پى در پى روزه گرفت، بقيّه را مى تواند به طور متفرّق بگيرد.

7/11/75

(س 1294) اگر كسى در روزه ماه مبارك رمضان، استمنا كند، آيا كفّاره جمع واجب مى شود؟

ج ـ آرى، كفّاره جمع واجب مى شود. 26/11/75

(س 1295) اگر بر كسى كه نان خور پدرش است و خودش استطاعت مالى ندارد، كفّاره روزه واجب شود، چه بايد بكند؟

ج ـ كسى كه كفّاره روزه رمضان بر او واجب شده بايد آن را بپردازد، و چنانچه برايش ممكن نباشد، بايد استغفار كند و هر وقت برايش ميسّر شد، مستحبّ است كفّاره را بدهد. 6/11/78

(س 1296) شخصى كه نسبت به پرداخت يا عدم پرداخت كفّاره روزه سال قبل ترديد دارد، چه وظيفه اى دارد؟ با توجه به اينكه قبلاً مقلّد امام بوده، معيار محاسبه چه سنّى است؟

ج ـ آن مقدار از كفّاره كه در پرداخت آن شك دارد، بايد پرداخت شود، تا يقين به برائت ذمّه حاصل شود و معيار در بلوغ، زمان تقليد است، يعنى كسى كه قبلاً مقلّد امام بوده، اگر دختر است بايد به مبناى نُه سال (اگر در آن زمان نُه سال داشته)، عمل كند. 23/7/74

(س 1297) كسى كه قبلاً مقلّد امام خمينى(قدس سره) بوده و كفّاره جمع در روزه بر عهده اش آمده و آن موقع، قدرت پرداخت كفّاره را نداشته و حالا توان پرداخت آن كفّاره را دارد و از حضرت عالى تقليد مى كند. با توجّه به اين كه شما در پرداخت كفّاره بعد از توان، احتياط مستحب نموده ايد، آيا اين شخص مى تواند كفّاره را ندهد؟ و آيا اين احتياط مستحب، شامل كفّاره جمع نيز هست؟

ج ـ در مسائلى از قبيل مسئله مورد سؤال، گرچه در زمان سابق، بنا به نظر مبارك حضرت امام، مكلّف به عمل به احتياط واجب آن نسبت به زمان قدرت بوده است؛ امّا رجوع به اين جانب، فعلاً كه احتياط مستحب دارم، مانعى ندارد و فرقى بين كفّاره جمع و غير آن نيست. 24/9/78

(س 1298) در باب كفّاره روزه ماه مبارك رمضان، آيا به جاى طعام دادن به شصت فقير، مى توان به آنان پول داد يا فقط بايد اطعام كرد؟

ج ـ در كفّارات منحصراً بايد به فقرا نان، گندم و امثال اين دو از اطعمه داده شود و بدلْ كفايت نمى كند؛ مگر آنكه پول را به او بدهد كه او وكالتاً، طعام تهيّه كند و وثوق به تهيّه نيز حاصل باشد. 21/2/76

(س 1299) اين جانب طبق محاسبه، مبلغ 25 هزار تومان از زمان تكليف نسبت به فريضه روزه، كفّاره داشته ام و در زمان رسيدگى به حساب، از امام خمينى(قدس سره) تقليد مى نمودم و اطّلاعى هم نداشتم كه بايد اين كفّارات، حتماً به خريد نان اختصاص داشته باشد و فكر مى كردم به صرف اين كه به فقيرى برسانم، دَين خودم را ادا نموده ام. بنابراين، طبق فواصلى اين مبلغ را به فقير مى رساندم. لطفاً بفرماييد آيا من بايد دوباره كفّاره روزه ها را بپردازم و هنوز در ذمّه من است؟

ج ـ در حدّ قدرت، بايد دو مرتبه بپردازيد و يا نان و گندم و خوراكى براى هر كفّاره 750 گرم تهيّه كنيد و به فقرا بدهيد و يا پولش را به آن ها بدهيد كه صرف خريد نان نمايند و اطمينان به مصرف نمودن آن پول در نان و طعام هم باشد. به هر حال، هر يك از دو نوع، كفايت مى كند و دادن محض پول، مُبرء ذمّه نيست.

22/7/77

(س 1300) با توجّه به اين كه كفّاره افطار روزه عمدى، شصت روز روزه يا شصت مُدّ طعام است، على الظاهر بايد اين مقدار بين شصت فقير؛ جداگانه تقسيم گردد. سؤال اين است كه بعضى از مؤسّسات خيريه، مثل كميته امداد امام خمينى(قدس سره) كه كفّاره روزه را جمع آورى مى كنند، مى تواند در اين مورد، عمل كند يا خير؟ و چون معلوم نيست به چه افرادى مى دهند، آيا مى توان كفّاره را به كميته امداد داد؟

ج ـ با شكّ در مصرف كفّاره در محلّ شرعى، برائت ذمّه حاصل نمى شود و خود مكلّف يا ديگرى بايد به مستحق بپردازد و اطمينان به آن حاصل شود.

21/10/79

(س 1301) آيا نفقه زن كه به گردن شوهر است، شامل غذا و پوشاك و مسكن است و چيزهاى ديگر از قبيل مسافرت بردن همسر يا كفّاره روزه هاى زن را شامل مى شود يا خير؟ و آيا زن، كفّاره روزه هاى خود را از مال خود بايد بپردازد؟

ج ـ كفّاره روزه و مخارج سفر، جزو نفقه نيست. 17/8/79

(س 1302) خانم اين جانب، به دليل بيمارى نمى تواند روزه بگيرد. اگر ايشان خود، كفّاره هر روز را ندهد، آيا بر من واجب است كه كفّاره روزهايى را كه نمى تواند بگيرد، بپردازم؟ چون ايشان خانه دار است و از خود پولى ندارد، مگر از بنده پولى بگيرد، آيا لازم است كه به ايشان بگويم مى خواهم كفّاره ات را بپردازم؟

ج ـ مانعى ندارد و مى توانيد بپردازيد و اعلام، واجب نيست. 2/4/77

(س 1303) اگر كفّاره تأخير قضاى ماه رمضان را نپردازد، آيا بعد از گذشت چند سال به آن اضافه مى شود يا همان كفّاره اول كافى است؟

ج ـ يك مُدّ از طعام كافى است.

(س 1304) كفّاره تأخير در حال حاضر، چقدر است؟

ج ـ 750 گرم گندم يا نان. 11/1/74