(س 1000) كسى كه جهت مأموريتى بيست روزه، به شهر ديگرى مى رود و مى داند كه مأموريتش تمديد مى گردد. اگر از ابتدا نمازهاى خود را تمام بخواند و پس از مدت تمديد نيز نداند كه در آن شهر مى ماند يا مى رود. تكليف نمازش چگونه است؟

ج ـ معيار در تمام بودن نماز، اطمينان به ماندن ده روز به بالا است و همين قدر كه انسان مطمئن به ماندن در آن مدت باشد، نمازش، تمام است. 6/1/76

(س 1001) شخصى قصد اقامه پنج روز در محلى داشته، ولى هنگام ورود به آن محل به كلّى فراموش كرده و جدّاً قصد ده روز نموده است، آيا قصد اقامه اش محقّق مى شود؟

ج ـ آرى، اين چنين قصد اقامه، چون محقّق شده، معتبر است.

(س 1002) آيا قصد رفتن به اطراف، در مسير مادون مسافت (كمتر از چهار فرسخ)، مضرّ به قصد اقامه ده روز است يا خير؟

ج ـ مضرّ نيست و تحقّق قصد اقامه، به قصد ماندن و محلِ توقف قرار دادن يك محل و يا يك شهر است. آرى، بنا بر احتياط واجب، ماندن شب ها در غير محلِ اقامه، مضرّ به قصد اقامه است؛ ولى رفت و آمد به مادون مسافت، به هر نحوى كه باشد، موجب شكسته شدن نماز نمى شود، بنابراين، كسانى كه بنا دارند در ماه رمضان در جايى بمانند كه براى تبليغ و يا كار ديگر به اطراف هم بايد بروند، به شرط آنكه بُعدِ آنجا كمتر از مسافت باشد، نمازشان تمام و روزه شان صحيح است.

(س 1003) آيا خارج شدن از حدّ ترخّص، مضرّ به قصد اقامه است يا خير؟ يعنى اگر كسى مثلاً مى خواهد در قم، ده روز بماند و مى داند كه روزها براى چندين مرتبه به جمكران مى رود (امّا خوابگاه و محلِ اقامتش قم است)، آيا قصد اقامه اش صحيح است يا خير؟

ج ـ خروج در مسيرى كه مادون مسافت شرعى (كمتر از چهار فرسخ) باشد، مضرّ به اقامه نيست، ليكن اگر قصد دارد ولو يك شب را در خارج از محلِ قصد اقامت بماند، قصد اقامه اش محقّق نمى شود.

(س 1004)نماز و روزه سربازان وظيفه كه دو سال بيشتر در خدمت نظام نيستند و در هر جايى معلوم نيست چند روز يا چند ماه يا چند سال مى مانند، چه حكمى دارد؟

ج ـ هر كجا كه افراد نمى دانند ده روز يا بيشتر مى مانند يا كم تر، مسافر هستند و نمازشان در آن جا شكسته است؛ امّا اگر در جايى مى دانند ده روز يا زيادتر مى مانند، نمازشان به حكم قصد اقامه، تمام است و خود دانستن، قصد است و نياز به قصد اضافه ندارد، و ناگفته نماند اگر كسى يك ماه به طور موّقت ماند، از آن به بعد تا در آن جا هست، نمازش تمام است. 22/8/78