(س 363) اگر آميزش رخ ندهد و دخول هم محقّق نشود، و با ملاعبه و بازى كردن و بدون سستى بدن، منى خارج شود. حكم آبى كه خارج مى گردد، چيست؟ آيا پاك است يا نجس؟

ج ـ با علم و يقين صددرصد به منى بودن، غسل واجب است، و اگر مشكوك باشد، در مرد بايد هر سه علامت (جستن، سستى بدن و شهوت) جمع باشد تا حكم به منى بودن و جنابت شود؛ و اگر بعضى بود و بعضى نبود، يا بودن بعضى مشكوك بود، حكم به منى و جنابت نمى شود و رطوبت مشتبهه پاك است؛ و در زن با فرض شك، محكوم به منى نيست و زن، جنب نمى باشد. 20/7/72

(س 364) اگر آبى از انسان در حال خواب خارج شود، با توجه به اينكه انسان در حال خواب و يا بعد از بيدارى، نمى تواند علايم سه گانه مربوط به مُحتلم شدن را تشخيص دهد، تلكيف چيست؟

ج ـ تا اجتماع علايم سه گانه احراز نشود، شخص، جُنُب نيست و تحقيق نيز لازم نيست. 26/7/74

(س 365) اگر كسى در حالت خواب احساس كند كه منى از جاى خود حركت كرده و از خواب بيدار شود، امّا ببيند كه مايعى خارج نشده، يا فقط يك قطره مايع، بدون سه شرط (شهوت، جستن و سست شدن بدن) خارج شده، و يا اينكه هنگام ادرار، قبل از خروج آن متوجه شود كه مايعى در مجرا وجود دارد، تكليف چيست؟ آيا بايد غسل كند؟

ج ـ محكوم به جنابت نيست و غسل ندارد، و حتّى ناقض وضو هم نيست. 17/12/75

(س 366) چنانچه بعد از بول و يا در حين آن از مرد، مايع نسبتاً غليظى بدون جستن، يا شهوت و يا سست شدن بدن خارج شود. آيا غسل واجب مى شود يا نه؟

ج ـ اگر قبل از آن، جنابت و خروج منى اتّفاق نيفتاده باشد، غسل ندارد، وگرنه مسئله محتاج به تفصيل است. 8/4/75

(س 367)اگر انسان شك داشته باشد كه رطوبتى كه از او بيرون مى آيد، منى است يا ادرار، حكم آن رطوبت چيست؟

ج ـ در فرض سؤال، چنانچه با شهوت و جَستن بيرون آمده و بعد از بيرون آمدن آن، بدن سست شود، آن رطوبت، حكم منى را دارد؛ امّا اگر هيچ يك از سه نشانه يا بعضى از اين ها را نداشته باشد، حكم منى را ندارد. امّا در مورد بيمار، اگر با شهوت بيرون آمده باشد، در حكم منى است و لازم نيست بدن او سست شود. 18/11/77

(س 368) گاهى اوقات بر اثر ملاعبه با همسر و تماس بدنم با بدن او، بدون دخول جُنُب مى شوم. آيا اين كار از نظر شرعى حرام است يا خير؟ در صورت حرمت، تكليف اعمالى كه بدين طريق در گذشته انجام شده است، چيست؟

ج ـ حرام نيست، زيرا ملاعبه با همسر مى باشد كه امرى جايز است، و ربطى به استمناى محرّم ندارد. آرى، با خروج منى جُنُب مى شويد، و همه احكام جنابت حلال بار مى شود. 3/1/76

(س 369)آيا غير از منى كه از انسان خارج مى شود، آب ديگرى هم وجود دارد كه انسان را نجس كند و احتياج به غسل جنابت داشته باشد؟

ج ـ غير از منى، چيز ديگرى كه موجب جنابت و نجس باشد، نيست، مگر بعد از خروج منى و بدون آن كه بول كرده باشد و بدون فاصله معتدّبه، رطوبت مشتبهى خارج شود كه در اين صورت، محكوم به منى است و نجس و موجب غسل است.

5/5/76

(س 370) اين جانب از جانبازان قطع نخاعى هستم. هنگام نزديكى با همسرم ـ بدون آنكه دخول انجام شود، منى بدون جستن و سستى بدن خارج مى شود. آيا خروج منى به اين شكل موجب جنابت است يا خير؟

ج ـ با فرض يقين به منى بودن، موجب جنابت است. 20/12/69

(س 371) در بيمارستان ها، منى برادران جانباز قطع نخاعى براى آزمايش و يا تلقيح نمودن به همسرانشان جهت بارورى (لقاح) با دستگاهى مخصوص گرفته مى شود. آيا پس از گرفتن آن منى كه در حالت بيهوشى انجام مى شود، بايد غسل نمايند؟

ج ـ اگر منى را ولو از مجراى طبيعى به وسيله آلتى خارج كنند، چه در حال بيهوشى و چه در حال طبيعى، موجب جنابت نيست و غسل ندارد. 10/3/80

(س 372) آيا برادران جانباز قطع نخاعى پس از جماع، با توجه به اينكه خارج شدن منى در آنان مشهود نيست، بايد غسل كنند؟

ج ـ اگر آميزش حاصل و دخول محقّق شده، و يا يقين به خروج منى در كار باشد، بايد غسل كنند. 20/7/72

(س 373) از شخصى به علت بيمارى، دائماً منى بيرون مى آيد و نمى تواند خود را كنترل كند. آيا اين شخص هميشه جُنُب است؟

ج ـ براى بار اول، جنب است و بايد غسل كند، امّا براى دفعات بعدى، غسل لازم نيست.

(س 374) مدّتى است بى اختيار جُنب مى شوم و اين امر، بسيار اتّفاق مى افتد، تا آن جا كه تقريباً هر روز پيش مى آيد، اين مسئله، بيشتر پس از بول و هنگام استبراء اتفاق مى افتد. شايان ذكر است كه بنده بسيار زود بالغ شدم و از سيزده، چهارده سالگى صورتم از مو پُر شده بود. آيا اين امر، ربطى به آن مسئله دارد؟ در ضمن در مورد خصوصيّات آب هاى وَدْى، وَذْى وَ مَذْى توضيحى بفرماييد.

ج ـ به آبى كه بعد از ملاعبه و بازى كردن يا ديدن صحنه هاى مهيّج از انسان بيرون مى آيد كه رنگ آن زلال و چسبنده است، «مَذْى» گويند و پاك است. نيز به آبى كه بعد از بيرون آمدن منى از انسان خارج مى گردد «وَذْى» گفته مى شود، و آبى كه بعد از بول خارج مى شود و به رنگ منى و چسبنده است كه به آن «وَدْى» مى گويند، اگر بول به آن نرسيده، پاك است، و اگر رطوبتى از مرد سالم خارج شود و نداند منى است يا بول يا غير اين ها، چنانچه با شهوت و جَستن بيرون آمده و بعد از بيرون آمدن، بدن سست شده، آن رطوبت، حكم منى را دارد، و اگر هيچ يك از اين سه نشانه يا بعض آن ها را ندارد، حكم منى را ندارد و غسل، لازم نيست. در خاتمه اين كه در سؤال آمده كه تقريباً هر روز جُنب مى شوم، تمام نيست، چون جُنب شدن به محض بيرون آمدن مايع لَزِج و چسبنده نيست و همان طور كه در پاسخ بيان شد، اين گونه رطوبت ها وَدْى است و حتّى موجب وضو هم نيست، چه رسد به غسل، و چه رسد به جُنب شدن؛ و جُنب شدن مرد، به همان نحو است كه بيان شد كه بايد با شهوت و جَستن و سست شدن بدن باشد. به هر حال، شك و شبهه به خود راه ندهيد و خود را جُنب ندانيد كه با وضع ذكر شده در سؤال حاصل نمى شود. به علاوه، اگر يقين حاصل شد، آنچه خارج شده منى است، يعنى منشأ پيدايش انسان و نطفه است (كه معمولاً هم حاصل نمى شود)، چون هر روز و خارج از متعارف است، احكام منى را از حيث غسل ندارد و از همه گذشته مى توان به جاى غسل هم به خاطر زحمت و مشقّت، تيمّم نمود. 11/5/79

(س 375) اگر زنى با همسرش ملاعبه كند(بدون اينكه دخول شود) و آبى از زن خارج شود. آيا اين آب، در حكم منى است و مستوجب غسل جنابت است يا خير؟

ج ـ نه موجب غسل است و نه منى، آرى، اگر يقين به منى بودن آن در كار باشد، هم غسل دارد و هم نجس است. ليكن چنين يقينى معمولاً (بلكه مطلقاً) پيدا نمى شود.

8/11/75

(س 376) منظورتان از خروج منى در زنان (با توجه به اينكه دستگاه تناسلى زنانه، اساساً قسمتى منى ساز ندارد) چيست؟ اگر منظور، ترشحات لغزنده ساز مهبل براى تسهيل جماع است، اين ترشحات نه تركيب منى را دارد، نه خروج آن داراى شرايط خروج منى است، و اگر منظور، حركات متناوب عضلات اطراف مجراى تناسلى در هنگام ارضاى زن است، در اين حالت، خروج مايع از هيچ يك از قسمت هاى تناسلى زنانه به اثبات نرسيده است.

ج ـ زن ها فقط با آميزش جُنُب مى شوند، و اگر به خروج منى خودشان يقين پيدا كنند، جُنُب مى شوند، امّا چنين يقينى معمولاً حاصل نمى شود. 24/12/75

(س 377) شرايط جنابت در خانم ها چگونه است و لزوم غسل آنان در چه شرايطى است؟

ج ـ زن ها فقط به آميزش جنب مى شوند و در غير اين صورت، جنب نمى شوند، مگر با يقين به خروج منى خودشان؛ و با شكّ در منى بودن، محكوم به نبودن آن است وجنب نيستند، هرچند رطوبت با شهوت ولذّت بردن و با سستى بدن هم باشد واين معنا، مقتضاى جمع بين اخبار باب است، هرچند خلاف آن معروف است. 2/8/78

(س 378) اين جانب طىّ مدت يازده سال نمى دانستم كه زن هم اگر خواب ببيند، جنب مى شود و تمام نماز و روزه هايم را هم به جا آورده ام. تكليف من چيست؟

ج ـ جنابت با صرف خواب ديدن، براى هيچ كس حاصل نمى شود. به علاوه كه زن تا يقين به خروج منى و يا آميزش نكند، جنب نمى شود. 5/8/74

(س 379) يكى از راه هاى تنظيم خانواده، استفاده از كاندوم (پوشش پلاستيكى) است كه مردها از آن استفاده مى كنند. بعد از عمل جماع، با فرض استفاده مرد از كاندوم (با توجه به اينكه منى مرد در رَحِم زن قرار نمى گيرد، بلكه در پوشش پلاستيكى جمع مى شود)، آيا بر زن هم غسل واجب مى شود؟

ج ـ آرى، بر زن همانند مرد غسل جنابت واجب مى شود و جنابت حاصل از آميزش، مشروط به انزال نيست، كما اينكه مشروط به نبودن پوشش پلاستيكى و امثال آن هم نيست. 20/5/71

(س 380)مايع سفيد چسبنده اى از دختران در حالت عادى خارج مى شود. اين مايع، داراى هيچ بويى نيست و بعضى مواقع به جامد نزديك مى شود. اين مايع، چه حكمى دارد؟ و در چه حالتى زن يا دختر بعد از شوخى با شوهر يا نامزد خويش نمى تواند نماز بخواند؟

ج ـ زن در صورتى جُنب مى شود كه يا آميزش و مجامعت برايش حاصل شود و يا يقين كند كه منى از او خارج شده، و ناگفته نماند كه معمولاً چنين يقينى براى زن حاصل نمى شود و محض شك، هر چند با شوخى و مزاح و خروج رطوبت و مايع و علايم همراه باشد، سبب جنابت نمى گردد و آن رطوبت، چون نه منى است و نه بول، محكوم به طهارت است. 11/9/77

(س 381) آيا پس از جماع نمودن حتماً بايد ادرار و بعد غسل كرد، يا اينكه بدون ادرار كردن هم مى توان غسل نمود؟ (با توجه به اينكه جانباز هستم، و پس از جماع نمى توانم ادرار كنم).

ج ـ بول كردن بعد از جماع، شرط صحّت غسل نيست، بدون آن هم درست است، زيرا بول كردن قبل از غسل امرى مستحب است، كه ثمره اش در رطوبت مشتبه كه بعد از غسل خارج شود، ظاهر مى شود، بنابراين، شما در غسل جنابتى كه مى كنيد، ترديدى به خود راه ندهيد. 18/2/72

(س 382) آيا زن پس از نزديكى شوهر با او و قبل از غسل، بايد صبر كند تا منى مرد از رَحِم او خارج شود، يا خير؟ و اگر فوراً بدون تطهير رَحِم، غسل كند و آب يا رطوبتى مشكوك از او خارج شود، تكليفش چيست؟

ج ـ شرط نيست، و رطوبت مشكوك هم محكوم به طهارت است. 15/1/74

(س 383) چنانچه شخصى دو بار جنب شود، آيا بايد دو بار غسل كند، يا يك غسل كافى است؟

ج ـ يك غسل جنابت كافى است. 1/9/75

(س 384)اگر زنى كه غسل جنابت بر او واجب شده است، دچار حيض شود يا در هنگامى كه در حيض است (بدون عمل حرامى) دچار جنابت شود، مى تواند قبل از تمام شدن حيض، غسل جنابت خود را انجام دهد؟ و اگر اين كار را كرد، همانند غسل جمعه كه مى توان هنگام حيض هم انجام داد، از گردن او ساقط شده است؟

ج ـ غسل جنابت در حال حيض جايز است و مُسقط غسل جنابت است و بعد از پاك شدن از حيض، بايد همان غسل حيض را به جا بياورد، كما اين كه در زمان حيض هم مى توان غسل جمعه را انجام داد. 11/9/78

(س 385) اگر انسان هنگام شب بداند كه صبح براى غسل كردن آب پيدا نمى كند، در اين صورت، آيا مى تواند با همسر خويش نزديكى كند يا خير؟

ج ـ اگر مى تواند تيمّم نمايد، جايز است و مانعى ندارد، ولى اگر مطمئن است كه قدرت بر تيمّم ندارد و فاقدالطهورين مى شود، نبايد خود را جنب نمايد. 7/5/76

(س 386)اگر بعد از بيدار شدن از خواب بفهميم كه جُنب شده ايم و به خاطر شرم و حيا از خانواده، شرايط مهيّا نباشد تا به حمّام برويم و غسل جنابت را به جا آوريم، آيا با عوض كردن لباس و شستن نجاست، اشكالى ندارد چند روزى ديرتر غسل كنيم؟ و در اين شرايط، در مورد نماز خواندن تا هنگام غسل و در روزهاى ماه رمضان و وضع روزه توضيحى بفرماييد.

ج ـ گرچه انسان بايد تلاش نمايد كه نمازهايش با جنابت نباشد و همين طور قبل از اذان صبح در ماه رمضان با جنابت عمديّه نباشد و با حالت پاكى وارد صبح شود و حتماً بايد براى پاك شدن از مثل جنابت به وسيله غسل پاك شود، ليكن اگر جهات ذكر شده در سؤال يا جهات ديگر همانند آن ها مانع از غسل باشند، بايد در آخر وقت نماز، يعنى زمانى كه فقط به قدر نماز خواندن وقت است نه غسل كردن، يا شك دارد كه آيا وقت هر دو را دارد يا وقت نماز را، تنها تيمّم بدل از غسل جنابت بنمايد و بدن و لباس خود را هم از نجاست پاك نموده باشد، نماز بخواند، نمازش درست و روزه اش صحيح است. 25/10/78

(س 387) شخصى از ناحيه پا مجروح شده و جراحت و شكستگى او طورى است كه آب برايش ضرر دارد. آيا اين شخص مى تواند پلاستيكى را مانند جوراب، براى ممانعت از اصابت آب حمّام به پا كرده، غسل كند؟ آيا اين غسل، صحيح است؟

ج ـ صحيح است و غسل جبيره اى محسوب مى شود، ليكن نبايد پلاستيك، زيادتر از موضع زخم و جايى كه آب براى آن ضرر داشته، قرار بگيرد. 31/1/77

(س 388) اگر كسى جُنب شده باشد و به واسطه عذرى چند روز نتواند غسل جنابت نمايد، آيا مى تواند در مسجد حضور پيدا كند؟

ج ـ اگر عذر، بيمارى و امثال آن است، با تيمّم، حضور در مسجد حرام نيست؛ ليكن اگر عذر، تنگى وقت باشد، وارد مسجد شدن، جايز نيست. 12/7/76

(س 389) در رساله هاى عمليّه آمده است كه: «با غسل جنابت مى توان نماز خواند و نبايد وضو گرفت». آيا تأكيد «نبايد» به معنى حرمت است يا كراهت؟ اگر بعد از غسل جنابت، وضو بگيرد اشكال دارد؟ اگر غسل جنابت را كه مستحب است، به همين نيّت انجام دهد، آيا باز هم وضو لازم ندارد؟

ج ـ وضو گرفتن بعد از غسل جنابت، حرام است، و با غسل جنابت به نيّت مستحبّى، مى تواند نماز بخواند. 30/4/74

(س 390) چرا با غسل جنابت ولو بدون وضو، مى توان نماز خواند، ولى با غسل هاى ديگر نمى توان و بايد وضو گرفت؟

ج ـ اِجزاء غسل از وضو در همه اغسال است و اختصاص به جنابت ندارد. 10/12/78