(س 236) محل هاى عمومى مثل پارك ها، هتل ها و امثال آن كه به پاك بودن آن ها مشكوك هستيم، چه حكمى دارند؟

ج ـ محكوم به طهارت است. 2/8/75

(س 237) آيا مى توان آبى را كه از آبكش كردن برنج به دست مى آيد، در چاه توالت ريخت؟

ج ـ مانعى ندارد. 14/5/69

(س 238) آيا لازم است كه چاه هاى فاضلاب آشپزخانه از چاه فاضلاب دستشويى و حمام جدا باشد يا خير؟ و در صورت لزوم جدا بودن چاه ها، باز هم توسط لوله هاى فاضلاب شهر و يا ماشين هاى فاضلاب آن ها را با هم مخلوط مى كنند، آيا با توجه به اين موضوع باز هم احتياج به جدا بودن اين چاه ها از هم هست يا خير؟ آيا شرعاً اشكال دارد يا خير؟

ج ـ بهتر اين است كه چاه هاى مذكور يكى نباشد، و در صورت تداخل چاه ها، بايد از ريختن اشياى محترمه، از قبيل نان، غذا، برنج و غيره، به چنين چاه هايى جلوگيرى نمايند، تا احترام نان و بركت محفوظ بماند. 25/2/74

(س 239) در تحريرالوسيله، در بخش نجاست، آمده است: «و نيز دهان انسان با فرو بردن چيز نجس يا متنجّس كه خورده، پاك مى شود»، آيا اين مسئله شامل نجاستى غير از خون نيز مى شود؟ يعنى چنانچه مسكرى نوشيده و يا غذاى نجسى خورده باشد، به صرف فرو رفتن، فضاى دهان كه دندان ها در آن قرار دارد، پاك مى شود؟

ج ـ در احكام فضاى باطن دهان، فرقى بين انواع نجاسات نيست. 4/11/71

(س 240) اگر زمين سنگْ فرش شده يا لباسى با بول يا غير آن نجس شود، آن مقدار آبى كه به صورت قطره هنگام شستن با آب كُر، در برخورد اول با زمين يا لباس پخش مى شود، چه حكمى دارد؟

ج ـ پاك است. 26/2/75

(س 241) ترشحّى كه در بعضى از توالت ها به لباس انسان سرايت مى كند، چه حكمى دارد؟

ج ـ پاك است، مگر آنكه يقين صد درصد پيدا كند كه عين نجس سرايت كرده است. 4/7/74

(س 242) رطوبتى كه در توالت از زير كفش به جوراب مى رسد، و عين نجاست در آن مشهود نيست، نجس است يا خير؟

ج ـ چون نجاستِ آن رطوبت مشكوك است، محكوم به طهارت مى باشد، لذا منجّس نيست و جوراب و كفش نيز محكوم به طهارت است. 12/11/74

(س 243) استفاده از چرم هاى خالص طبيعى كه از كشورهاى غير اسلامى وارد مى شود (اعمّ از حيوانات حلال گوشت يا حرام گوشت)، از حيث طهارت و نجاست و نماز خواندن با آن ها، چه حكمى دارد؟

ج ـ به نظر اخير اين جانب، چرم ها و پوست هاى تهيّه شده در بلاد غير اسلامى، اگر اطمينان باشد كه از حيوانات مردار و ميته گرفته نشده (كه معمولاً امروزه مخصوصاً با توجّه زيادى كه به رعايت بهداشت در دنيا مطرح است، چنين اطمينانى وجود دارد)، نجس نيست، زيرا آنچه كه نجس است، مردار و جيفه است نه غير مذكّى؛ همچنين نماز خواندن با آن ها، چنانچه از حيوان حلال گوشت باشد، مانعى ندارد. 26/4/81

(س 244) توپ هاى ورزشى چرمى كه در بازار مسلمين فروخته مى شود يا توسط دولت جمهورى اسلامى از كشورهاى غيرمسلمان كه ذبح در آنجا غيرشرعى است وارد مى شود، از حيث طهارت و نجاست چه حكمى دارد؟

ج ـ محكوم به طهارت است. 30/9/80

(س 245) آيا استفاده از دستشويى هايى كه آن ها را كاملاً به طرف قبله ساخته اند، حرام است يا خير؟ معمولاً عده اى هستند كه از اين موضوع اطلاعى ندارند و به آنجا مى روند، آيا گفتن به افراد لازم است، و يا اينكه بايـد آن دستشويى ها را خراب كنند و از نو بسازند؟

ج ـ رو به قبله نشستن فرد در حال قضاى حاجت، حرام است و اگر دستشويى رو به قبله باشد عوض كردن آن ها با فرض قدرت براى كسى كه مى خواهد از آن ها استفاده كند، واجب است، و بايد به مسئولين ذى ربط مسئله را تذكّر داد، امّا گفتن به ديگران كه جنبه اعلام موضوع دارد، واجب نيست، بلكه اگر اعلام باعث به زحمت افتادن آن ها مى شود، بايد ترك كرد. 14/11/75

(س 246) در مورد دست انسان در صورتى كه با چيز نجسى كه مرطوب است، برخورد كند فرموده ايد: «اگر رطوبت، مسريه باشد دست انسان (مُلاقى ـ بالكسرـ ) نجس مى شود». حال سؤال اين است كه اگر با علم به وجود رطوبت، در سرايت شك باشد. آيا حكم به نجاست مُلاقى ـ بالكسر ـ مى شود يا خير؟

ج ـ اگر شك در سرايت باشد حكم به نجاست مُلاقى ـ بالكسر ـ نمى شود؛ امّا اگر رطوبت قبلاً مسريه بوده و الآن شك در مسرى بودن آن باشد، احوط اجتناب از آن است، اگرچه حكم به عدم نجاست خالى از وجه نيست. 8/3/76

(س 247) در مُلاقى متنجّسات، تا واسطه چندم را نجس مى دانيد؟

ج ـ متنجّس مانند نجس با سرايت، نجس كننده است و فرقى بين واسطه كم و زياد نمى باشد. 10/10/81

(س 248) بنده دو سه سالى است كه به تدريج بعضى از احكام طهارت را ياد گرفته ام و در خانه پدرم زندگى مى كنم؛ ولى پدر و مادرم مسائل طهارت را بلد نيستند و خانه ما نجس است. و تا اين مدّت، نمازم را با لباس نجس خوانده ام. تكليفم چيست؟

ج ـ با توجّه به طرح مسئله، اثاثيه زندگى مذكور، همه طاهر و نمازهاى شما صحيح است و فقط آنچه صد در صد مى دانيد يا اطمينان داريد نجس شده، نجس است و تفحّص و جستجو كردن در اين مورد، لازم نيست و در آنچه شك داريد، حكم به طهارت كنيد. 19/9/76

(س 249) آيا آب خوردن از ظرفى كه بچّه كوچك از آن آب خورده اشكالى دارد؟

ج ـ بچّه مسلمان، محكوم به طهارت و پاكى است و با مسلمانِ بزرگْ سال، تفاوتى ندارد. 24/1/78

(س 250) اگر قطره اى از نجاست در درياچه اى از آب مضاف بيفتد، حكم آب درياچه چيست ؟

ج ـ ظاهراً به خاطر همان كثرت آب مضاف و قلت و ناچيز بودن نجاست، نجس نمى شود و ادله نجاست مضاف با ملاقات نجس از اثبات نجاست در چنين مواردى قاصر است. 5/2/85

(س 251) چوب، روغن، نفت و امثال اين ها اگر نجس شوند و آن ها را بسوزانند، آيا دود و دوده آن ها نجس است يا خير؟

ج ـ نجس نيست. 8/3/76

(س 252) اين جانب اكثر موهاى جلوى سرم سوخته است. جهت ترميم و استفاده از موى مصنوعى به پزشك مراجعه نموده ام. با توجه به اينكه اين موها از خارج كشور وارد مى شوند، آيا محكوم به طهارت اند؟

ج ـ محكوم به طهارت و پاكى اند. 25/9/80

(س 253) استعمال ادكلن هايى كه از خارج وارد مى شود و نمى دانيم كه از چه موادى ساخته شده و چه كسى آن ها را ساخته است، چه حكمى دارد؟

ج ـ چون معلوم نيست كه از چيز نجس ساخته شده و يا با نجس برخورد كرده باشد، محكوم به طهارت است و تحقيق لازم نيست. 8/3/76

(س 254) در بعضى از ادكلن ها و عطريات مقدارى الكل وجود دارد، آيا استعمال اين قبيل مواد اشكال دارد؟

ج ـ مانعى ندارد، چون خورده نمى شود; امّا از حيث طهارت و نجاست چون مسكر بودن آن الكل ها معلوم نيست، محكوم به طهارت است و تحقيق هم لازم نيست. 17/12/75