(مسئله 677) اگر مرد بعد از عقد بفهمد كه زن يكى از اين هفت عيب را دارد، مى تواند عقد را به هم بزند: اول ديوانگى؛ دوم مرض خوره؛ سوم مرض بَرَص؛ چهارم كورى؛ پنجم شل بودن بدن به طورى كه عرفاً عيب حساب شود؛ ششم آنكه اِفضا شده باشد؛ يعنى راه بول و حيض يا راه حيض و غائط او يكى شده باشد؛ ولى اگر راه حيض وغائط او يكى شده باشد، به هم زدن عقد، اشكال دارد و بايد احتياط شود؛ هفتم آنكه گوشت، يا استخوان يا غدّه اى در فَرْج او باشد كه مانع نزديكى شود.

(مسئله 678) اگر زن بعد از عقد بفهمد كه شوهر او ديوانه است يا آلت مردى ندارد يا عِنّين است و نمى تواند وطى و نزديكى نمايد يا تخمهاى او را كشيده اند، مى تواند عقد را به هم بزند؛ همچنين اگر شوهر داراى امراضى مانند: بَرَص، جذام و بيماريهاى واگيردار صعب العلاج باشد كه زندگى زن با او باعث حَرَج و مشقّت گردد، موجب فسخ عقد است.

(مسئله 679) اگر مرد يا زن، به واسطه يكى از عيبهايى كه در دو مسئله قبل بيان شد، عقد را به هم بزند، بايد بدون طلاق از هم جدا شوند.

(مسئله 680) اگر به واسطه آنكه مرد عِنّين است و نمى تواند وطى و نزديكى كند، زن عقد را به هم بزند، شوهر بايد نصف مَهر را بدهد؛ ولى اگر به واسطه يكى از عيبهاى ديگرى كه بيان شد، مرد يا زن، عقد را به هم بزنند، چنانچه مرد با زن نزديكى نكرده باشد، چيزى بر او نيست، و اگر نزديكى كرده، بايد تمام مَهر را بدهد.

(س 681) پس از ازدواج معلوم شده كه در ميان پاهاى زن، آثار سوختگى قديمى به طور خفيف برجا مانده، و از طرفى پرده بكارت او از نوع گوشتى و بسيار ضخيم است كه دخول بدون عمل جرّاحى ممكن نيست و در خصوص سلامت زوجه قبل از ازدواج، هيچ مذاكره اى انجام نشده است. آيا مورد از موارد فسخ است يا خير؟

ج ـ يكى از موارد فسخ آن است كه گوشت يا استخوان يا غدّه اى در فَرْج باشد كه مانع نزديكى شود و در اين صورت، مرد مى تواند عقد را فسخ نمايد. 28/8/75

(س 682) شخصى بيمارى ايدز دارد. آيا مى توان دختر مسلمانى را به عقد او درآورد؟ اگربعداً اين موضوع براى زن او معلوم گردد، آيا حقّ فسخ نكاح را دارد؟

ج ـ با توجّه به اينكه اين گونه امراض مُسرى خانمانسوز، باعث ضرر و حَرَج براى زوجه است، اگر قبل از عقد وجود داشته و مخفى نگه داشته و به دختر تذكّر داده نشده، ظاهراً سبب فسخ است و زوجه، حقّ فسخ دارد و مشقّت و حَرَج اين گونه بيماريها از عِنَن و خصىّ به مراتب بالاتر است. 1/3/72

(س 683) اگر مردى با آگاهى از اينكه زنى به بيمارى بَرَص مبتلاست، با او ازدواج كند، آيا عقد نامبرده صحيح است؟ و آيا بعد از عقد، حقّ فسخ دارد؟

ج ـ عقد صحيح است؛ چون مرد با علم بر اينكه زن بيمارى بَرَص داشته، با او ازدواج نموده و راهى براى فسخ وجود ندارد، مگر طلاق.

(س 684) اگر آميزش براى زن ضرر داشته باشد، آيا مى تواند از قبول آن خوددارى كند؟

ج ـ بيمارى زن كه مانع نزديكى باشد، سبب نشوز نمى گردد، چون منع زن، به جهت عذر است. 31/3/75