(مسئله 641) تا انسان زنده است، اگرچه از خواندن نماز قضاى خود ناتوان باشد، ديگرى نمى تواند نمازهاى او را قضا نمايد.

(س 642) شخصى دچار سكته مغزى شده و به كلّى اختلال حواس پيدا كرده، به طورى كه خوب و بد، و كم و زياد را درست تشخيص نمى دهد. اين فرد، نمازهايش را كه مى خواند، گاهى در ركعت دوم سلام مى دهد و گاهى بعد از اتمام نماز، دوباره شروع به خواندن حمد و سوره مى كند و درست نمى تواند نمازهايش را بخواند و بعد از چهار سال كه در اين وضع به سر مى بَرد، فوت مى كند. آيا نماز و روزه هايش را بايد براى او قضا كرد يا نه؟

ج ـ نماز و روزه، با اختلال حواس، واجب نيست و تكليف، ساقط است؛ چون شرط تكليف، سلامت حواس است، و چون بر خودش واجب نبوده است، قضايش هم بر ورثه واجب نيست.