(مسئله 493) اگر منى از جاى خود حركت كند و بيرون نيايد، يا انسان شك كند كه منى از او بيرون آمده يا نه، غسل بر او واجب نيست.

(مسئله 494) كسى كه نمى تواند غسل يا تيمّم كند، بعد از داخل شدن وقت نماز، جايز نيست خود را جُنُب كند.

(مسئله 495) براى مسّ بچه مرده، حتّى بچه سقط شده اى كه چهارماه او تمام شده، غسل مسّ ميّت واجب است؛ بلكه بهتر است براى مسّ بچه سقط شده اى كه از چهارماه كمتر دارد، غسل كرد. بنابراين، اگر بچه چهارماهه اى مرده به دنيا بيايد، مادر او بايد غسل مسّ ميّت كند؛ بلكه اگر از چهار ماه كمتر هم داشته باشد، بهتر است مادر او غسل نمايد.

س ـ اگر از شخصى بدون شهوت، منى خارج شود، آيا جُنُب است يا خير؟

ج ـ اگر انسان يقين دارد آبى كه از او خارج شده، منى است، هر چند كه بدون شهوت بيرون آمده باشد، شخص، جُنُب است.

س ـ اين جانب معلول و فلج هستم و قادر به استحمام و غسل نيستم؛ امّا موقعى كه ديگران مرا روى زمين خوابانيده، مى شويند، به همان حالت، با ريختن آب به روى سر و گردن و طرف راست و چپ بدن، نيّت غسل مى كنم. آيا غسل با اين كيفيت، صحيح است؟

ج ـ اشكال ندارد.

(س 496) كسى كه تمام پاى او گچ گرفته شده، اگر جُنُب شود، غسل بر او واجب است يا تيمّم و يا هر دو؟ و آيا مى تواند داخل مسجد شود يا خير؟

ج ـ اگر مى تواند غسل جبيره اى كند و براى او حَرَجى ندارد، بايد غسل كند، وگرنه تيمّم نمايد و بعد از انجام دادن وظيفه، دخول در مسجد، مانع ندارد.

(س 497) كسى كه درخود احساس شهوت مى كند، امّا به علت نداشتن كنترل (به خاطر قطع نخاع) تشخيص نمى دهد كه جُنُب شده يا نه، آيا چنين شخصى حكم جُنُب را دارد يا نه؟

ج ـ محض احساس شهوت، موجب جنابت نمى شود، مگر اينكه احساس خروج منى يا يقين به خروج آن كند، و اگر شكّ در خروج منى داشته باشد، جنابت حاصل نمى شود.

(س 498) برادران قطع نخاعى، بعد از بيدار شدن از خواب، در كيسه مخصوص بول خود، مادّه اى مى بينند و نمى دانند منى است يا چيز ديگر. وظيفه آنان چيست؟ آيا بايد غسل نمايند يا نه؟

ج ـ اگر شك كنند كه منى از آنها خارج شده يا نه، حكمى ندارند و غسل بر آنها واجب نيست.

(س 499) برادران قطع نخاعى، گاهى اوقات خوابهاى مهيّج مى بينند؛ امّا به واسطه عدم كنترل نمى دانند كه جُنُب شده اند يا نه. آيا مكلّف به غسل هستند؟

ج ـ اگر يقين به جنابت ندارند، حكم جُنُب را ندارند، آرى، اگر به جنابت علم دارند، ولو به سست شدن بدن، يقين حاصل شود، حكم جنابت براى آنان ثابت است.

(س 500) شخصى به علّت شكستگى پاى چپش قادر به غسل نيست و بايد غسل جبيره اى انجام دهد. بفرماييد غسل جبيره اى چگونه است؟

ج ـ غسل جبيره اى، مانند وضوى جبيره اى است، ولى بنا بر احتياط مستحب، بايد آن را ترتيبى به جا آورند. براى مثال، كسى كه مقدارى از پاى چپش را گچ گرفته اند و نمى تواند آب را به آن برساند، پس از شستن سر و گردن و بقيّه بدن، اگر مى تواند، دستِ تَر روى جبيره (قسمت گچ گرفته) بكشد؛ وگرنه، پارچه پاك روى آن بگذارد و دستِ تَر روى آن بكشد، و اگر اين كار هم ممكن نيست، تيمّم بدل از غسل نمايد.

(س 501) در بيمارستانها، منى برادران جانباز قطع نخاعى براى آزمايش يا تلقيح نمودن به همسرانشان جهت بارورى نوزاد، با دستگاهى مخصوص گرفته مى شود. آيا پس از گرفتن آن منى كه در حالت بيهوشى انجام مى شود، بايد غسل نمايند؟

ج ـ اگر منى را از مجراى طبيعى بگيرند، چه در حال بيهوشى و چه در حال طبيعى، موجب جنابت است و غسل دارد؛ و اگر از غير مجراى طبيعى بگيرند، سبب جنابت نبوده و غسل جنابت ندارد. 10/3/80

(س 502) آيا برادران جانباز قطع نخاعى پس از جماع، با توجّه به اينكه خارج شدن منى در آن مشهود نيست، بايد غسل كنند؟

ج ـ اگر آميزش، حاصل و دخول محقّق شده و يا به خروج منى يقين داشته باشند، بايد غسل كنند. 20/7/72

(س 503) از شخصى به علّت بيمارى، دائماً منى بيرون مى آيد و نمى تواند خود را كنترل كند. آيا اين شخص هميشه جُنُب است؟

ج ـ براى بار اول، جُنُب است و بايد غسل كند؛ امّا براى دفعات بعدى، غسل لازم نيست. 10/3/76