مخرج بول و غائط را مى توان با آب شست و يا با پارچه و سنگ و مانند اينها كه عين نجاست را ازاله مى كند، پاك كرد، اگرچه شستن با آب، بهتر است.

(مسئله 409) لازم نيست با سه سنگ يا سه پارچه مخرج بول يا غائط را پاك كنند، بلكه با اطراف يك سنگ يا يك پارچه هم كافى است، بلكه اگر با يك مرتبه هم عين نجاست برطرف شود كفايت مى كند؛ و پاك كردن مخرج با چيزهايى كه احترام آنها لازم است، حرام، بلكه در بعضى موارد موجب ارتداد است.

(مسئله 410) اگر از بدن انسان يا حيوانى كه خون جهنده دارد و در حالى كه زنده است، گوشت يا چيز ديگرى را كه روح دارد، جدا كنند، نجس است.

(مسئله 411) پوستهاى نازكى كه از لب و جاهاى ديگر بدن جدا مى شوند پاك اند.

(مسئله 412) خون انسان و هر حيوانى كه خون جهنده دارد، يعنى حيوانى كه اگر رگ آن را ببُرند، خون از آن جَستن مى كند، نجس است. پس خون حيواناتى كه مانند ماهى و پشه خون جهنده ندارند، پاك است.

(مسئله 413) خونى كه از لاى دندانها مى آيد، اگر به واسطه مخلوط شدن با آب دهان از بين برود، پاك است و فرو بردن آب دهان در اين صورت، اشكال ندارد.

(س 414) در داخل دهان شخصى كيستى بوجود آمده است كه به طور دايم از آن خون و خونابه خارج مى شود، حكم رطوبت و قطرات آبى كه هنگام حرف زدن و غذا خوردن به طور معمول از دهان خارج مى شود چيست؟

ج ـ محكوم به طهارت و پاكى است. 15/10/81

(مسئله 415) خونى كه به واسطه كوبيده شدن زير ناخن يا زير پوست مى ميرد، اگر طورى شود كه ديگر به آن خون نگويند، پاك است؛ و اگر به آن خون بگويند، در صورتى كه ناخن يا پوست سوراخ شود، اگر مشقّت ندارد، بايد براى وضو و غسل خون را بيرون آورند و اگر مشقّت دارد، بايد اطراف آن را به طورى كه نجاست زياد نشود، بشويند و پارچه يا چيزى مثل پارچه بر آن بگذارند و روى پارچه دست تر بكشند.

(مسئله 416) اگر انسان نداند كه خون، زير پوست مرده، يا گوشت به واسطه كوبيده شدن به آن حالت درآمده، پاك است.

(مسئله 417) زردابه اى كه در حال بهبود زخم در اطراف آن پيدا مى شود، اگر معلوم نباشد كه با خون مخلوط شده، پاك است.

(مسئله 418) انواع الكلهايى كه در كارهاى صنعتى و درمانى مورد استفاده قرار مى گيرند، با شكّ در اينكه از نوشيدنيهاى مست كننده اند و يا در آنها به كار رفته يا نه، محكوم به طهارت اند و تحقيق لازم نيست.