(مسئله 12) خون انسان و هر حيوانى كه خون جهنده دارد، يعنى حيوانى كه اگر رگ آن را بِبُرند، خون از آن جَستن مى كند، نجس است و به هر چيزى كه برسد، آن را نيز نجس خواهد كرد.

(مسئله 13) متصدّى آزمايش بايد توجّه داشته باشد كه خون موجود در اجزاىِ ذى روحِ جداشده از بدن انسان و حيوانى كه خون جهنده دارد (همانند ادرار و مدفوع و منى انسان)، نجس است.

(مسئله 14) خونى كه هنگام غذاخوردن و يا مسواك زدن از لابه لاى دندانها خارج مى شود، نجس است و خوردن آن حرام است؛ ولى اگر با آب دهان مخلوط شود و قابل تشخيص نباشد، فرو بردن آن اشكال ندارد و آب كشيدن دهان نيز لازم نيست.

(مسئله 15) زردآبه اى كه در حال بهبود زخم در اطراف آن پيدا مى شود، اگر معلوم نباشد كه با خون مخلوط است، پاك است.

(مسئله 16) سرُمى كه از فرآورده هاى خونى تهيّه مى شود، نجس است، گرچه به رنگ خون نباشد.

(مسئله 17) در انتقال خون، فرقى بين مسلمان و غيرمسلمان، و زن و مرد، وجود ندارد و مى توان خون غيرمسلمان را براى گيرنده مسلمان، و خون زن را براى مرد و بالعكس، مورد استفاده قرارداد؛ ولى گرفتن خون از غيربالغ و غير رشيد، منوط به اجازه ولىّ و قيّم اوست، با رعايت مصلحت و غبطه.

(مسئله 18) اگر گرفتن خون براى خون دهنده ضرر داشته باشد، جايز نيست.

(مسئله 19) دريافت پول در مقابل دادن خون جايز است، گرچه بهتر است كه فرد، پول را در مقابل حقّ اختصاص يا در قبال اجازه خون گرفتن، دريافت كند.

( مسئله 20) اهداى خون در ماه رمضان اشكال ندارد؛ ولى اگر موجب ضعف شود، كراهت شديد دارد، مگر آنكه ضرورت ايجاب نمايد.

(مسئله 21) اهداى خون به بيمارستانهاى كشورهاى غيرمسلمان، فى حدّ نفسه، جايز است.

(س 22) اگر ظرفى كه آب آن كمتر از كُر باشد و با خون يا فرآورده هاى خونى نجس شده باشد، جوشانده شود، آيا بخار آن پاك است؟ و آيا فرآورده هاى خونى، مثل پلاسما و سرُم، نجس است؟ اگر با همين شرايط، به جاى خون، ادرار باشد، بخار آن پاك است يا نه؟

ج ـ بخار، پاك است و اگر به بول تبديل گردد، نجس است؛ ولى سرُمى كه از فرآورده هاى خونى تهيّه مى شود، نجس است، گرچه به رنگ خون نباشد.

(س 23) اگر خون را تجزيه كنيم آيا اجزاى آن محكوم به نجاست است و مصداق استحاله محسوب مى شود يا نه؟

ج ـ آنچه كه از خون، تجزيه و جدا شده، اگر عنوان خون بر آن صادق نباشد و از آن به عنوان استفاده از اجزاى خون در تزريق و غيره استفاده نشود، ظاهراً پاك است وگرنه محكوم به نجاست است. 24/3/82

(س 24) آيا تماس با خون در بدن، مثل خونى كه در زير ناخن است، سبب نجاست است يا خير؟

ج ـ محض تماس، موجب نجاست نيست.

(س 25) خونى كه هنگام تزريق آمپول يا سرُم يا كشيدن دندان بيرون مى آيد، پاك است يا نجس؟ و آيا مى توان به وسيله پنبه الكلى محلّ آن را پاك كرد؟

ج ـ خونى كه هنگام تزريق آمپول يا سرُم يا كشيدن دندان بيرون مى آيد، نجس است و برطرف نمودن آن به وسيله پنبه الكلى يا چيزى شبيه آن، در امثال موارد، كفايت مى كند و محلّ آن، محكوم به طهارت است.

(س 26) قسمتى از بدن شخص، زخمهاى بزرگ و كوچك متعدّدى دارد. وضعيت فعلى درمان چنين است كه با انجام گرفتن كارهاى درمانى از قبيل بخيه زدن، ضد عفونى كردن و پانسمان و غير آن، منطقه اى كه زخم شده، كلا متنجّس مى شود و اين تنجّس، به وسيله خونِ خارج شده از زخم نيست؛ بلكه خون غالباً با داروهاى ضدعفونى زايل مى شود. آيا زوال عين نجاست به نحو مرقوم، همانند زوال آن از تهِ كفش و امثال آن، موجب طهارت است، يا حتماً بايد با آب تطهير شود؟

ج ـ محض زوال عين نجاست در امثال مورد ذكر شده، ظاهراً موجب طهارت است؛ و ناگفته نماند كه از بين رفتن و زايل شدن عين خون از بدن بيمار به وسيله داروهاى ضد عفونى كننده، وقتى كه اثرش از بين برود، يعنى خشك شود و رنگ يا علامت ديگرى از آن دارو نماند و يا به وسيله پنبه يا پارچه از بين برود، سبب پاك شدن محلّ زخم مى شود. 10/3/80

(س 27) چنانچه در قسمتى از محلّ وضو، بريدگى ايجاد شود، آيا خونابه اى كه پس از شستشو و برطرف شدن خون، روى محلّ زخم را مى گيرد، پاك است؟ همچنين در صورتى كه روى آن را پوسته اى بگيرد و به نظر برسد كه در زير آن، لكّه خونى است، آيا براى وضو گرفتن بايد پوسته را از روى زخم جدا كرد و خون زير آن را پاك نمود و سپس وضو گرفت يا خير؟

ج ـ اگر احراز شود كه خونابه با خون مخلوط است، نجس است؛ وگرنه، پاك است و شستن روى پوسته هم در وضو، كافى است.

(س 28) آيا انتقال خون از بدن انسان به انسانى ديگر، يا از حيوانى به بدن انسان، اشكال دارد؟

ج ـ اشكال ندارد.

(س 29) زنان مسلمان در بيمارستان به دستور پزشك، تزريق خون مى نمايند. تزريق خونى كه معلوم نيست خون زن است يا مرد، و كافر است يا مسلمان، چه حكمى دارد؟

ج ـ مانعى ندارد، چون تزريق هر خونى به ديگرى، جايز است.