اگر انسان مالِ خود را به كسى بدهد و بگويد نزد تو امانت باشد و او هم قبول كند، بايد به احكام «امانتدارى» عمل كند.

احكام امانتدارى

(مسئله 494) كسى كه نمى تواند از امانت نگهدارى كند، نبايد چيزى را به امانت قبول كند.

(مسئله 495) كسى كه چيزى را امانت مى گذارد، هر وقت بخواهد مى تواند آن را پس بگيرد، و كسى كه امانت را قبول مى كند، هر وقت بخواهد مى تواند آن را به صاحبش برگرداند.

(مسئله 496) كسى كه امانت را قبول مى كند، اگر براى آن، جاى مناسبى ندارد، بايد جاى مناسبى تهيّه كند، مثلاً اگر امانت، پول است و در خانه نمى تواند نگهدارى كند، به بانك بسپارد.

(مسئله 497) امانتدار بايد طورى از امانت نگهدارى كند، كه مردم نگويند در امانت خيانت و يا در نگهدارى آن كوتاهى كرده است.

(مسئله 498) اگر امانت مردم از بين برود:

1. در صورتى كه امانتدار در نگهدارى آن كوتاهى كرده باشد، بايد عوض آن را به صاحبش بدهد؛

2. در صورتى كه در نگهدارى آن كوتاهى نكرده و به طور اتفاقى آن مال از بين رفته، مثلاً سيل برده، امانتدار ضامن نمى باشد و لازم نيست عوض آن را بدهد.

(مسئله 499) امانتدار نمى تواند از امانت استفاده كند، مگر با اجازه صاحب آن.

(س 500) آيا امين مى تواند شرط نمايد كه هرگاه مال مورد امانت با تعدّى و تفريط او تلف شود، مسئوليتى نداشته باشد؟

ج ـ ظاهراً چنين شرطى منعى ندارد. 17/6/75