احكام وقت نماز[1]

(مسئله 189) نمازهاى غير روزانه داراى وقت مشخصى نيست، و بستگى به زمانى دارد كه به علّتى آن نماز واجب شود، مثلاً «نماز آيات» بستگى به زلزله يا كسوف (خورشيد گرفتگى) يا خسوف (ماه گرفتگى) و يا حادثه اى دارد كه پيش آمده است و «نماز ميّت» زمانى واجب مى شود كه مسلمانى از دنيا برود.

(مسئله 190) اگر تمام نماز قبل از وقت خوانده شود و يا عمداً نماز را قبل از وقت شروع كند، باطل است، ولى اگر در بين نماز بفهمد وقت داخل شده يا بعد از نماز بفهمد كه در بين نماز وقت داخل شده، نماز او صحيح است.

(مسئله 191) انسان بايد نماز را در وقت معيّن آن بخواند و اگر عمداً در آن وقت نخواند، گناهكار است.

(مسئله 192) مستحبّ است انسان نماز را در اول وقت بخواند، و هر چه به اول وقت نزديكتر باشد بهتر است، مگر آنكه تأخير آن از جهتى بهتر باشد، مثلاً صبر كند كه نماز را به جماعت بخواند.

(مسئله 193) چنانچه وقت نماز تنگ باشد، و اگر بخواهد مستحبّات نماز را به جا آورد، بخشى از نماز بعد از وقت خوانده مى شود بايد مستحبّات را به جا نياورد، مثلاً اگر بخواهد قنوت بخواند، وقت مى گذرد، بايد قنوت نخواند.

نمازهايى كه بايد به ترتيب خوانده شود

(مسئله 194) انسان بايد نماز عصر را بعد از نماز ظهر و نماز عشا را بعد از نماز مغرب بخواند و اگر عمداً نماز عصر را پيش از نماز ظهر و نماز عشا را پيش از نماز مغرب بخواند، باطل است.

--------------------------------------------------------------------------------

[1]. اگر نماز در وقت خودش خوانده مى شود، در اصطلاحِ احكام گويند نماز «ادا» است، و اگر نماز بعد از گذشتن وقت خوانده شود، در اصطلاحِ احكام گويند نماز «قضا» شده است.