(مسئله 140) غسلهاى واجب هفت تاست:

1. جنابت؛ 2. ميّت؛ 3. مسّ ميّت؛ 4. حيض؛ 5. استحاضه؛ 6.نفاس؛ 7. غسلى كه به واسطه نذر و قَسَم و مانند اينها واجب مى شود.

1. غسل جنابت

(مسئله 141) اگر از انسان مَنى[1] بيرون آيد هر چند در خواب باشد يا آميزش كند، جنب مى شود؛ و بايد براى نماز و كارهايى كه نياز به طهارت دارد، غسل جنابت انجام دهد.

(مسئله 142) اگر منى از جاى خود حركت كند ولى بيرون نيايد، سبب جنابت نمى شود.

(مسئله 143) كسى كه مى داند منى از او خارج شده است و يا مى داند آنچه بيرون آمده منى مى باشد، جنب است و بايد غسل كند.

(مسئله 144) اگر رطوبتى از مرد سالم خارج شود و نداند منى است يا بول يا غير اينها، چنانچه با شهوت و جَستن بيرون آمده و بعد از بيرون آمدن آن، بدن او سست شده، آن رطوبت، حكم منى دارد، و اگر هيچ يك از اين سه نشانه يا بعضى از اينها را نداشته باشد، حكم منى ندارد؛ امّا در مرد بيمار، اگر با شهوت بيرون آمده باشد، در حكم منى است.

(مسئله 145) مستحبّ است انسان بعد از بيرون آمدن منى، بول كند و اگر بول نكند و بعد از غسل رطوبتى از او خارج شود كه نداند منى است يا رطوبتِ ديگر، حكم منى دارد.

چيزهايى كه بر جُنُب حرام است

(مسئله 146) پنج چيز بر جنب حرام است:

1. رساندن جايى از بدن به خطّ قرآن يا به اسم خدا؛ مگر آنچه بر روى پول رايج باشد. همچنين اسامى مبارك پيامبران و امامان و حضرت زهرا(عليهم السلام)، به احتياط واجب، حكم اسم خدا را دارد؛

2. رفتن به مسجدالحرام و مسجد النبى، اگرچه از يك در داخل و از در ديگر خارج شود؛

3. توقّف در مساجد ديگر؛ ولى اگر از يك در داخل و از در ديگر خارج شود، يا براى برداشتن چيزى برود، مانعى ندارد؛ و احتياط واجب آن است كه در حرم انبياء و امامان(عليهم السلام)، مطلقاً داخل نشود؛

4. گذاشتن چيزى در مسجد؛

5. خواندن سوره اى كه سجده واجب دارد، و سوره هاى سجده دار عبارت اند از:

سوره سى و دوم قرآن (سجده)؛ سوره چهل و يكم (فصّلت)؛ سوره پنجاه و سوم (نجم)؛ سوره نود و ششم (علق)؛ و اگر يك حرف از اين چهار سوره را هم بخواند، حرام است.

(مسئله 147) اگر شخصى در خانه اش مكانى را براى نماز قرار دهد (و همچنين در مؤسسه يا اداره اى)، حكم مسجد ندارد.

(مسئله 148) توقّف در حرم امام زاده ها در حال جنابت، اشكال ندارد ولى توقّف در مساجدى كه معمولاً كنار حرمها ساخته اند، حرام است.

2. غسل ميّت

(مسئله 149) هرگاه مسلمانى از دنيا برود، بايد او را غسل داده و كفن كنند و بر او نماز بخوانند، سپس دفن كنند.[2]

3. غسل مسّ ميّت

(مسئله 150) اگر كسى بدن انسان مرده اى را كه سرد شده و غسلش نداده اند، مس كند، يعنى جايى از بدن خود را به آن برساند، بايد غسل مسّ ميّت كند.

--------------------------------------------------------------------------------

[1]. «منى» مايعى است كه از غدد تناسلى به سبب آميزش يا احتلام، از مجراى بول خارج مى شود.

[2]. براى آشنايى بيشتر مى توانيد به «رساله توضيح المسائل» احكام اموات مراجعه كنيد.