(مسئله 11) «احتياط مستحب»، هميشه همراه با فتواست؛ يعنى در آن مسئله، مجتهد، قبل يا بعد از اظهارنظر، راه احتياط را هم نشان داده است و مقلّد مى تواند در آن مسئله، به فتوا و يا به احتياط عمل كند و نمى تواند به مجتهد ديگرى رجوع كند؛ مانند اين مسئله:

«ظرف نجس را اگر يك مرتبه در آب كُر بشويند، پاك مى شود، گرچه احتياط آن است كه سه مرتبه بشويند».

«احتياط واجب»، همراه با فتوا نيست و مقلّد بايد به همان احتياط عمل كند و مى تواند به فتواى مجتهد ديگر مراجعه كند، مانند اين مسئله:

«احتياط آن است كه بر برگ درخت انگور، اگر تازه باشد، سجده نكنند».

(س 12) آيا واجب است كه اعتقاد انسان به اصول دين از روى تحقيق باشد، يا اينكه تقليد از اهل فن، كفايت مى كند؟

ج ـ در اصول دين، يقين و باور از هر راه كه حاصل شود، كفايت مى نمايد؛ همان ايمانى كه بين مردم مسلمان وجود دارد و منشأ همه خوبيها، عبادتها، جهاد و شهادت است، كفايت مى كند، و زيادتر از اين براى مردم عادى لازم نيست. 4/9/75

(س 13) انسانى كه از مجتهد زنده تقليد مى كند، آيا مى تواند در صورتى كه بخواهد، مرجع خود را عوض كند يا خير؟

ج ـ رجوع از مرجع تقليد زنده جايز نيست، مگر آنكه اعلميّت ديگرى احراز شود. 3/10/73

(س 14) تكليف نماز و روزه هاى كسى كه بعد از تكليف آنها را بدون تقليد به جا آورده چيست؟

ج ـ اگر مطابق با فتواى مرجعى است كه در آن زمان لازم بوده از او تقليد نمايد و يا مطابق با فتواى مرجعى است كه مى خواهد از او تقليد كند، درست است. 13/2/71

(س 15) افرادى كه بعد از رحلت امام خمينى(قدس سره) به سنّ تكليف مى رسند، آيا مى توانند از ايشان تقليد كنند؟

ج ـ چون تقليد ابتدايى از ميّت است، جايز نيست. 2/7/75