امّ البنين، كه نامش «فاطمه» دختر حِزام است، زنى رشيد، شجاع و عارف و فاضل و نجيب و با اخلاص بود كه پس از وفات حضرت زهرا(عليها السلام)، به همسرى اميرالمؤمنين على بن ابى طالب(عليه السلام)در آمد، و صاحب چهار فرزند رشيد به نامهاى عباس، عبداللّه، جعفر و عثمان شد كه هر چهار نفر در كربلا، در ركاب امام حسين(عليه السلام)جنگيدند و شربت شهادت نوشيدند. امّ البنين، براى شهداى كربلا و چهار شهيد خود در مدينه عزادارى مى كرد، و در رثايشان شعر مى سرود، و از احياگران كربلا و شهدا بود.

در زيارت امّ البنين(عليها السلام) مى گويى:

«اَلسَّلامُ عَلَيْكِ يَا زَوْجَةَ وَلِيِّ اللّهِ، اَلسَّلامُ عَلَيْكِ يَا زَوْجَةَ***«سلام بر تو اى همسر ولىّ خدا، سلام بر تو اى همسر
اَمِيرِالمُؤْمِنينَ، اَلسَّلامُ عَلَيْكِ يَا اُمَّ الَبِنينَ، اَلسَّلامُ عَلَيْكِ يَا أُمَّ***اميرمؤمنان، سلام بر تو اى امّ البنين، سلام بر تو اى مادر
الْعَبّاسِ ابْنِ اَمِيرِالْمُؤْمِنِينَ عَلِيِّ بْنِ اَبِي طالِب، رَضِيَ اللّهُ تَعالى***عبّاس پسر امير مؤمنان على بن ابى طالب، خداى تعالى از تو راضى باد ،

عَنْكِ، وَجَعَلَ الجَنَّةَ مَنْزِلَكِ وَمَأْويكِ، ورَحْمَةُ اللّهِ وَبَرَكاتُهُ».***و بهشت را منزل و پناهگاهتان قرار دهد و رحمت و بركات خدا بر شما.»