بقيع، تاريخچه اى مفصّل دارد، و قبور بسيارى از پاكان و مجاهدان در آن است. از آن جمله، مجروحان جنگ اُحُد كه پس از انتقال به مدينه، به شهادت رسيدند و در بقيع دفن شدند، و نيز شهداى واقعه حرّه در بقيع مدفون اند. پس از حادثه كربلا و شهادت امام حسين(عليه السلام) و يارانش، مردم مدينه بر ضدّ اُمَويان قيام كرده و والى اُمَوى را بر كنار كردند. يزيد هزاران نفر از سربازان خود را به مدينه فرستاد، و به مدّت سه روز، مال و جان و نواميس مسلمانان را بر آنان مباح نمود. در اين جنايت و قتل عام، هزاران مسلمان به شهادت رسيدند كه در ميان آنان، هشتاد نفر از صحابه و 700 نفر از فرزندان مهاجرين و انصار بودند. اين حادثه به «واقعه حرّه» معروف است، و شهداى آن در خاك بقيع آرميده اند.

در زيارت قبور شهداى واقعه حَرّه و شهداى اُحُد مى گويى:

«اَلسَّلامُ عَلَيْكُمْ يا شُهَداءُ يا سُعَداءُ يا نُجَباءُ يا نُقَباءُ يا اَهْلَ الصِّدْقِ***سلام بر شما اى شهيدان، اى نيكان و سعادتمندان، اى جوان مردان و گراميان و بزرگتران اى اهل صدق وَالْوَفاءِ، السَّـلامُ عَلَيْكُمْ يا مَجاهِدُونَ فِي سَبِيلِ اللّهِ حَقَّ جَهادِهِ،***و وفاء سلام بر شما اى جهاد كنندگان در راه خدا آن گونه كه حق و سزاوار بود
السَّـلامُ عَلَيْكُم بِما صَبَرْتُمْ فَنِعْمَ عُقْبَى الدِّارِ، السَّـلامُ عَلَيْكُمْ يا***سلام بر شما به خاطر صبر و استقامتتان، چه نيكوست سرانجام آن سراى جاويدان سلام بر شما اى
شُهَداءُ كَافَّةً عامَةً وَرَحْمَةُ اللّهِ وَبركاتُهُ».***همه شهيدان، رحمت و بركات خداوند بر شما باد.»