زيارت امام زين العابدين(عليه السلام)[1]

«الَسَّـلامُ عَلَيْكَ يَا زَيْنَ الْعابِديِنَ، الَسَّـلامُ عَلَيْكَ يَا زَيْنَ***«سلام بر تو اى زينت عابدان، سلام بر تو اى زينت

الْمُتَهَجِّدِينَ، الَسَّـلامُ عَلَيْكَ يَا اِمامَ المَتَّقِينَ، الَسَّـلامُ عَلَيْكَ يَا وَلِيَّ***شب زنده داران، سلام بر تو اى پيشواى پرهيزكاران، سلام بر تو اى ولى
الْمُسْلِمِينَ، الَسَّـلامُ عَلَيْكَ يَا قُرَّةَ عَيْنِ النّاظِرينَ الْعارِفِينَ،***مسلمانان، سلام بر تو اى نور ديده عارفان،
الَسَّـلامُ عَلَيْكَ يَا وصِيَّ الوَصِيّينَ، الَسَّـلامُ عَلَيْكَ يَا خازِنَ وَصايا***سلام بر تو اى وصى اوصيا، سلام بر تو اى خزانه دار وصاياى
الْمَرْسَليِنَ، الَسَّـلامُ عَلَيْكَ يَا ضَوْءَ المُسْتَوْحِشِينَ، الَسَّـلامُ عَلَيْكَ***فرستادگان الهى، سلام بر تو اى نور بيمناكان، سلام بر تو
يا نُورَ الْمُجَتَهِدينَ، الَسَّـلامُ عَلَيْكَ يَا سِراجَ المُرْتاضِينَ، الَسَّـلامُ***اى نور كوشندگان عابد، سلام بر تو اى چراغ روشنايى بخش رياضت كشان، سلام
عَلَيْكَ يا ذَخِيرَةَ الْمُتعَبِّدينَ، الَسَّـلامُ عَلَيْكَ يا مِصْبَاحَ الْعالَمِينَ،***بر تو اى زاد و ذخيره عابدان، سلام بر تو اى چراغ فروزان جهانيان،
الَسَّـلامُ عَلَيْكَ يَا سَفِينَةَ الْعِلْمِ، الَسَّـلامُ عَلَيْكَ يَا سَكِينَةَ الْحِلْمِ،***سلام بر تو اى كشتى دانش، سلام بر تو اى آرامش بخش و بردبار و حليم،
الَسَّـلامُ عَلَيْكَ يَا مِيزانَ الْقِصاصِ، الَسَّـلامُ عَلَيْكَ يَا سَفِينَةَ***سلام بر تو اى مشخص كننده قصاص، سلام بر تو اى كشتى
الخلاصِ، الَسَّـلامُ عَلَيْكَ يَا بَحْرَ النَّدى، الَسَّـلامُ عَلَيْكَ يَا بَدْرَ***اخلاص، سلام بر تو اى درياى بخشش، سلام بر تو اى ماه تابان
الدُّجى، الَسَّـلامُ عَلَيْكَ أَيُّهَا الاَْوّاهُ الحَلِيمُ، الَسَّـلامُ عَلَيْكَ أَيُّهَا***شب تار سلام بر تو اى مرد دعا و بردبارى سلام بر تو اى

الصّابِرُ الْحَكِيمُ، الَسَّـلامُ عَلَيْكَ يا رَئيسَ الْبَكّائِينَ، الَسَّـلامُ عَلَيْكَ***شكيباى حكيم، سلام بر تو اى سرور گريه كنندگان، سلام بر تو
يَا مِصْباحَ المُؤمِنِينَ، الَسَّـلامُ عَلَيْكَ يَا مَولايَ يا أبا مُحَمَّد، اَشْهَدُ***اى چراغ هدايت مؤمنان، سلام بر تو اى مولايم اى ابا محمد، گواهى مى دهم
أَنَّكَ حُجَّةُ اللّهِ وَابْنُ حُجَّتِهِ وَأَبُو حُجَجِهِ، وَابْنُ أَمِينِه وَابْنُ اُمَنائِهِ،***كه تويى حجت خدا وفرزند و پسر حجت خدا و پسر امين او وفرزند امناى الهى،
وَأَنَّكَ ناصَحْتَ فِي عِبادَةِ رَبِّكَ، وَسارَعْتَ فِي مَرْضاتِه، وَخَيَّبْتَ***تو در عبادت پروردگارت خالصانه كوشيدى و براى جلب خوشنوديش شتافتى
أَعْداءهُ، وَسَرَرْتَ أَوْلِياءَهُ، أَشْهَدُ أَنَّكَ قَدْ عَبَدْتَ اللّهَ حَقَّ عِبادَتَهِ،***و دشمنانش را مأيوس و اولياش را مسرور ساختى، گواهى مى دهم كه تو حق عبادت الهى گزارى،
وَاتَّقَيْتَهُ، حَقَّ تُقاتِهِ، وَاَطَعْتَهُ حَقَّ طاعَتِهِ، حَتّى اَتيكَ الْيَقِينُ، ***و حق تقوا و اطاعتش را به جاى آوردى تا آنگاه كه درگذشتى ،
فعَلَيكَ يا مَوْلايَ يَاابْنَ رَسوُلِ اللّهِ أَفْضَلَ التَّحِيَّةِ، ***پس بر تو باد اى مولاى من اى فرزند رسول خدا برترين درود
وَالسَّلامُ عَلَيْكَ وَرَحْمَةُ اللّهِ وَبَرَكاتُهُ».***و سلام و رحمت و بركات الهى.»

--------------------------------------------------------------------------------

[1]. مختصرى از زندگانى امام سجّاد(عليه السلام)

امام سجّاد زين العابدين(عليه السلام)، چهارمين امام شيعه در سال 38 هجرى متولد شد و دوران رشد خود را در عهد امامت امام مجتبى(عليه السلام) و پدر خود امام حسين(عليه السلام)سپرى كرد. آن حضرت در كربلا حضور داشت، اما به دليل بيمارى در جـنگ شركت نكرد. پس از آن نزديك به سى و چهار سال، يعنى تا سال 94 هجرى، رهبرى شيعه را بر عهده داشت. اين دوره، دوره اى سخت بوده و شيعيان به شدت تحت فشار امويان قرار داشتند، آن حضرت از راههاى گوناگونى توانست شيعيان خالص را در اطراف خويش گرد آورد و راه را براى فرزندش امام باقر(عليه السلام) باز كند. از مهم ترين يادگارهاى امام سجّاد(عليه السلام) دعاهاى آن حضرت است كه سرشار از مفاهيم عالى اخلاص و عبادى و سياسى است و پس از قرآن و نهج البلاغه يكى از مهم ترين متون دينى ما به شمار مى آيد. بنا بر آنچه در برخى از منابع تاريخى آمده است، امام سجّاد(عليه السلام) در سال 94 هجرى به تحريك وليد بن عبدالملك مسموم گرديد و به شهادت رسيد و در كنار امام مجتبى(عليه السلام)در بقيع مدفون شد.