امّا كيفيت زيارت حضرت رسول(صلى الله عليه وآله) چنين است كه چون شخص داخل مسجد آن حضرت شود، نزديك در بايستد و اذن دخول را بخواند و از درب جبرئيل وارد شود و پاى راست خود را در وقت دخول مقدم بدارد، پس صد مرتبه «اَللهُ اَكْبَرُ» بگويد، سپس دو ركعت نماز تحيّت مسجد به جا آورد و به سمت حجره شريفه برود و آنجا بايستد و بگويد:

«اَلسَّلامُ عَلَيْكَ يا رَسوُلَ اللهِ، اَلسَّلامُ عَلَيْكَ يا نَبِيَّ اللهِ، اَلسَّلامُ***«سلام بر تو اى رسول خدا سلام بر تو اى پيغمبر خدا، سلام
عَلَيْكَ يا مُحَمَّدَ بْنَ عَبْدِاللهِ، اَلسَّلامُ عَلَيْكَ يا خاتَمَ النَّبِيّينَ، أَشْهَدُ***بر تو اى محمد فرزند عبد اللّه، سلام بر تو اى خاتم پيامبران، گواهى
أَنَّكَ قَدْ بَلَّغْتَ الرِّسالَةَ، وَ أَقَمْتَ الصَّلوةَ، وَ آتَيْتَ الزَّكَاةَ، وَأَمَرْتَ***دهم كه تو رسالت را رساندى و نماز را برپا داشتى و زكات دادى و امر كردى به

بِالْمَعْرُوفِ، وَ نَهَيْتَ عَنِ الْمُنْكَرِ، وَعَبَدْتَ اللهَ مُخْلِصاً ***معروف و نهى كردى از كار بد و عبادت كردى خدا را
حَتّى أَتاكَ الْيَقينُ، فَصَلَواتُ اللهِ عَلَيْكَ وَرَحْمَتُهُ***تا مرگ به سراغت آمد، درودهاى خدا و رحمتش بر تو
وَ عَلى أَهْلِ بَيْتِكَ الطّاهِرينَ». ***و بر خاندان طاهر و پاكيزه ات».

پس نزد ستون[1] پيش كه در جانب راست قبر است و رو به قبله بايستد، به صورتى كه دوش چپ او به جانب قبر باشد و دوش راست به جانب منبر، كه آن موضع رسول خدا(صلى الله عليه وآله)است، و بگويد:

«أَشْهَدُ أَنْ لا اِلـهَ إِلاَّ اللهُ وَحْدَهُ لاشَريكَ لَهُ، وَ أَشْهَدُ أَنَّ***«گواهى دهم كه معبودى نيست جز خداى يگانه اى كه شريك ندارد و گواهى دهم كه
مُحَمَّداً عَبْدُهُ وَ رَسوُلُهُ، وَأَشْهَدُ أَنَّكَ رَسوُلُ اللهِ، وَأَنَّكَ مُحَمَّدُ***محمد بنده خدا و رسول او است و گواهى دهم كه تويى رسول خدا و گواهى دهم همانا تويى محمد

بْنُ عَبْدِاللهِ، وَأَشْهَدُ أَنَّكَ قَدْ بَلَّغْتَ رِسالاتِ رَبِّكَ، وَنَصَحْتَ***فرزند عبداللّه و گواهى دهم كه رسالت پروردگارت را رساندى و خير خواهى كردى

لاُِمَّتِكَ، وَ جاهَدْتَ فِي سَبيلِ اللهِ، وَعَبَدْتَ اللهَ حَتّى أَتاكَ الْيَقينُ***براى امتت و در راه خدا جهاد كردى و خدا را پرستش كردى تا مرگت فرا رسيد
]وَدَعَوْتَ إِلى سَبِيلِ رَبِّكَ[بِالْحِكْمَةِ وَالْمَوْعِظَةِ الْحَسَنَةِ، وَ أَدَّيْتَ***و دعوت به راه پروردگارت كردى به وسيله حكمت و پند نيك و آنچه را از
الَّذي عَلَيْكَ مِنَ الْحَقِّ، وَأَنَّكَ قَدْ رَؤُفْتَ بِالْمُؤْمِنينَ، ***حق به عهده داشتى ادا كردى و براستى تو نسبت به مؤمنان مهربان
وَغَلُظْتَ عَلَى الْكافِرينَ، فَبَلَّغَ اللهُ بِكَ اَفْضَلَ شَرَفِ مَحَلِّ الْمُكَرَّمينَ،***و نسبت به كافران سخت گير بودى خدايت به بهترين شرافت جايگاه گراميان برساند،
اَلْحَمْدُ للهِِ الَّذىِ اِسْتَنْقَذَنا بِكَ مِنَ الشِّرْكِ وَالضَّلالَةِ، ***ستايش خدايى را است كه ما را به وسيله تو از شرك و گمراهى نجات بخشيد.
اَللّهُمَّ فَاجْعَلْ صَلَواتِكَ وَصَلَواتِ مَلائِكَتِكَ الْمُقَرَّبينَ ***خدايا! پس درودهاى خود و درودهاى فرشتگان مقربت
وَ عِبادِكَ الصّالِحينَ، وَأَنْبِيائِكَ الْمُرْسَلينَ، وَ اَهْلِ السَّمواتِ*** و بندگان شايسته ات و پيامبران مرسلت و ساكنان آسمانها

وَالاَْرَضينَ، وَمَنْ سَبَّحَ لَكَ يا رَبَّ الْعالَمينَ***و زمين ها و هر كه را براى تو اى پروردگار جهانيان تسبيح گويند

مِنَ الاَْوَّلينَ وَالاْ خِرينَ، عَلى مُحَمَّد عَبْدِكَ وَ رَسوُلِكَ***از اولين و آخرين همه را يكجا قرار ده، براى محمد بنده و رسولت
وَ نَبِيِّكَ وَ اَمينِكَ وَ نَجِيِّكَ وَ حَبيبِكَ وَ صَفِيِّكَ وَ خآصَّتِكَ***و پيامبرت و امين (بر وحيت) و همرازت و حبيبت و دوست خالص و مخصوصت
وَ صَفْوَتِكَ وَ خِيَرَتِكَ مِنْ خَلْقِكَ، اَللّهُمَّ اَعْطِهِ الدَّرَجَةَ،والْوَسِيلَةَ***و برگزيده تو از ميان خلقت خدايا به محمد درجه و مقام وسيله را
مِنَ الْجَّنَةِ، وَابْعَثْهُ مَقاماً مَحْمُوداً يَغْبِطُهُ بِهِ الاَْوَّلُونَ*** در بهشت به او عطا فرما و به مقام پسنديده اى او را برگزين كه غبطه خورند به او اولين
وَالاْ خِرُونَ، اَللّهُمَّ اِنَّكَ قُلْتَ: (وَلَوْ أَنَّهُمْ إِذْ ظَلَمُوا أَنْفُسَهُمْ***و آخرين خدايا تو فرمودى «و اگر ايشان در آن هنگام كه به خود ستم كردند
جاءُوكَ فَاسْتَغْفَرُوا اللهَ وَاسْتَغْفَرَ لَهُمُ الرَّسوُلُ ***به نزد تو آيند و از خدا آمرزش خواهند و پيغمبر هم براى ايشان آمرزش بخواهد همانا
لَوَجَدُوا اللهَ تَوّاباً رَحيماً»، وَ إِنِّي أَتَيْتُكَ مُسْتَغْفِرًا تائِباً*** بيابند خداى را بسيار توبه پذير و مهربان» ومن آمرز شخواهانه به پيشگاه پيامبرت آمده
مِنْ ذُنُوبِي، وَأِنِّي أَتَوَجَّهُ بِكَ إِلَى اللهِ رَبِّي وَرَبِّكَ لِيَغْفِرَ لِي ذُنُوبِي».***وتوبه ازگناهانم كردم ومن بوسيله تو رو به خدائى كرده ام كه پروردگار منو تو است تابيامرزدگناهانم را.»

و اگر حاجتى داشته باشد، قبر مطهّر را در قسمت پشت كتف خود قرار دهد و رو به قبله كند و دستها را به دعا بردارد و حاجت خود را بطلبد، كه سزاوار است كه برآورده شود اِنْ شاءَاللهُ تَعالى؛ و ابن قولويه به سند معتبر روايت كرده از محمّد بن مسعود كه گفت ديدم حضرت صادق(عليه السلام)به نزد قبر حضرت رسول(صلى الله عليه وآله)آمد و دست مبارك خود را بر قبر گذاشت و گفت:

«اَسْئَلُ اللهَ الَّذِى اجْتَباكَ وَاخْتارَكَ وَ هَداكَ وَ هَدى ***«مى خواهم از خدا كه برگزيد تو را و اختيار كرد تو را و راهنمايى كرد تو را
بِكَ اَنْ يُصَلِّىَ عَلَيْكَ»، ***و رهنمود كرد تو را كه رحمت فرستد بر تو.»

پس فرمود:

«اِنَّ اللهَ وَ مَلائِكَتَهُ يُصَلُّونَ عَلَى النَّبِىِّ يا اَيُّهَا ***«براستى خدا و فرشتگانش رحمت خواهند براى پيامبر اى كسانيكه
الَّذينَ امَنُوا صَلّوُا عَلَيْهِ وَ سَلِّمُوا تَسْليماً».***ايمان آورده ايد رحمت خواهيد بر او و درود فراوان فرستيد بر او.»

--------------------------------------------------------------------------------

[1]. ستونهايى در محل قديمى مسجدالنبى وجود دارد كه هر يك از اين ستونها يادگار خاطره ويژه اى است كه به اختصار توضيحاتى را در باره برخى از آنها مى آوريم:

1 ـ استوانه وفود: در اين مكان پيامبر اسلام(صلى الله عليه وآله) با سران قبايل براى آشنا ساختن آنان با اسلام اختصاص داده بودند و هميشه در اين مكان هيئتها را به حضور مى پذيرفتند.

2 ـ استوانه سرير: در اين مكان محل استراحت و جاى تختخواب رسول خدا(صلى الله عليه وآله) بود.

3 ـ استوانه حَرَس: اين ستون از آن جهت به اين نام آمده كه حضرت على(عليه السلام) در كنار اين ستون مى ايستادند و از رسول خدا(صلى الله عليه وآله) نگاهبانى مى كردند.

4 ـ استوانه توبه: اين ستون محل توبه يكى از اصحاب رسول خدا بنام ابولبابه است و ابولبابه كه از طرف رسول خدا به نزد بنى قريظه رفته بود تا با آنان سخن بگويد وى از روى بى توجهى با اشاره به آنان گفت چون نقض عهد كرده ايد (بنى قريظه با رسول خدا(صلى الله عليه وآله)پيمان بسته بودند كه با مشركان همراهى نكنند، امّا بعدها به اين پيمان عمل نكردند) مرگ در انتظار شماست. ابولبابه كه خود متوجه خطاى خويش شده بود از قلعه بنى قريظه خارج شد و مستقيم به سوى مسجد رفت و خود را به يكى از ستونها بست و شروع به گريه و زارى كرد تا اينكه خداوند توبه او را پذيرفت. روى اين جهت به اين ستون، ستون توبه يا ستون ابى لبابه مى گويند.

5 ـ استوانه حنانه: پيامبر اسلام(صلى الله عليه وآله) براى وعظ و ارشاد مردم، برتنه درخت خرمايى تكيه مى كردند، وقتى كه براى آن حضرت منبر ساخته شد، براى ايراد خطبه و موعظه مردم روى منبر قرار گرفتند از اين درخت ناله اى شنيده شد، پيامبر(صلى الله عليه وآله) دستور داد تا آن درخت را در همان جا دفن كردند.