(مسئله 852 ) جايز نيست كسى اعمال مكّه را در حال اختيار قبل از وقوف در عرفه به جا آورد، ولى براى چند گروه جايز است كه طواف حج و نماز و سعى و طواف نساء و نماز آن را بعد از آنكه محرم به احرام حج شدند، و قبل از رفتن به عرفات به جا آورند و عمل آنها مجزى است:

اول: زنهايى كه ترس آن را دارند كه در برگشتن از منى حائض يا نفساء شوند و پاك نشوند و نتوانند در مكّه بمانند تا پاك شوند.

دوم: پيرمردها يا پيرزنهايى كه از طواف در موقع مراجعت از منى به علّت زيادى جمعيّت عاجز باشند يا از برگشتن به مكّه عاجز باشند.

سوم: اشخاص بيمارى كه بترسند پس از برگشتن به مكّه، به علّت زياد بودن جمعيّت نتوانند طواف كنند.

چهارم: كسانى كه مى دانند تا آخر ماه ذى الحجّه، به جهتى براى آنها طواف و سعى ممكن نمى شود.

(مسئله 853 ) چهار گروهى كه گفته شد اگر اعمال مكّه را مقدم بدارند، اعمال آنها مُجزى است، اگرچه بعداً خلاف آن ظاهر شود؛ مثلا زن حائض نشود يا بيمار خوب شود، و ازدحام چندان نباشد كه موجب مزاحمت شود. پس، بر اينها اعاده اعمال مكّه لازم نيست.

(مسئله 854 ) اگر كسى بعد از ورود به مكّه نتواند بعضى از اعمال مكّه را انجام دهد، مثلاً بيمار شود و به هيچ نحو ـ هر چند با كمك و مساعدت ديگران ـ نتواند طواف و سعى عمره را به جا آورد، يا زن حائض بوده يا حائض شود و كاروان به او مهلت ماندن ندهد، بايد براى آنچه كه براى او مقدور نيست نايب بگيرد، و آنچه را كه مى تواند، مثل سعى را خودش انجام دهد.

(مسئله 855 ) شخص مُحرمى كه به واسطه احرام حج چيزهايى بر او حرام شده، «كه قبلاً به تفصيل ذكر شد»، در سه وقت و بعد از سه عمل بتدريج آنها بر او حلال مى شود:

اول: بعد از رمى جمره عقبه و تقصير كردن يا سر تراشيدن در منى، همه محرّمات بر او حلال مى شود هر چند قربانى نكرده باشد، بجز بوى خوش و زن، چنانچه قبلاً ذكر شد.

دوم: بعد از به جا آوردن طواف زيارت و نماز آن و سعى بين صفا و مروه به تفصيلى كه گذشت، بوى خوش بر او حلال مى شود، ولى كامجوييهاى جنسى از زن همچنان بر او حرام است.

سوم: بعد از به جا آوردن طواف نساء و نماز آن، تمام كامجوييها از زن بر او حلال مى شود. پس، بعد از اين سه عمل، همه چيزهايى كه با احرام بر شخص حرام شده بود حلال مى شود؛ ولى صيد كردن در حرم، بر همه اشخاص حرام است، هر چند محرم نباشند و صيد در خارج حرم، پس از مُحلّ شدن مانعى ندارد.

(مسئله 856 ) كسانى كه به واسطه عذرى، مثل پيرى و يا ترس از حيض شدن، اعمال مكّه را مقدم داشته اند، بوى خوش و زن يا شوهر بر آنها حلال نمى شود و تمام محرّمات، بعد از تقصير يا حلق و رمى جمره بر آنان حلال خواهد شد.

(مسئله 857 ) در حج اِفراد و قِران، تقديم طواف و سعى بر وقوفين، جايز است، ولى محرّمات احرام براى آنها حلال نمى شود، مگر بعد از حلق يا تقصير.