(مسئله 797 ) كسى كه قادر بر ذبح نباشد (نه قربانى داشته باشد و نه پول آن را)، بايد سه روز در حج، قبل از خروج از مكّه، و هفت روز پس از حج و در مراجعت به وطن، روزه بگيرد، ولى مى تواند در روز عيد، حلق يا تقصير نمايد.

(مسئله 798 ) اگر بدون مشقّت مى تواند از كسى پول قرض بگيرد و چيزى دارد كه با فروختن آن قرض را ادا كند، بايد قرض بگيرد و قربانى كند.

(مسئله 799 ) اگر در اشيايى كه در سفر با خود دارد، چيز زايدى به اندازه پول قربانى وجود دارد، بايد آن را بفروشد و قربانى كند، ولى لباسهايى كه مورد حاجت اوست، لازم نيست بفروشد؛ و اگر لباس زيادى داشت و فروخت، بايد ذبح كند و احتياطاً روزه هم بگيرد.

(مسئله 800 ) لازم نيست شخص كسب كند و پول قربانى را تهيه كند، ليكن اگر كسب كرد و پول قربانى را تهيه كرد، بايد ذبح كند؛ امّا اگر پول كسى را در منى يا در مكّه دزديدند و حاكم طاغوت حكم به ردّ پول كرد، اگر مى داند كه پول خودش است، مانع ندارد، هر چند آنچه مأخوذ از حكم طاغوت است، محلّ كلام است.

(مسئله 801 ) اين سه روز روزه را بايد در ماه ذى الحجّه بگيرد و بايد بعد از احرام به عمره تمتّع باشد و قبل از آن نمى تواند، و احتياط مستحب آن است كه هفتم و هشتم و نهم ذى الحجّه را اختيار كند و اين سه روز پى در پى باشد، و جايز نيست در ايام تشريق در منى روزه بگيرد، زيرا در ايّام تشريق در منى، روزه در هر صورت حرام است.

(مسئله 802 ) روزه گرفتن اين سه روز در حال سفر مانعى ندارد، پس لازم نيست براى روزه ها، در مكّه قصد اقامت كند، و اگر كاروان مهلت ماندن در مكّه را نداد، مى تواند آنها را در بين راه و يا در شهر خود بگيرد.

(مسئله 803 ) اگر سه روز روزه را گرفت و بعد از آن براى قربانى كردن متمكّن شد، لازم نيست ذبح كند، ليكن اگر قبل از تمام شدن سه روز متمكّن شد، بايد ذبح كند.

(مسئله 804 ) اين سه روز روزه را مى تواند تا آخر ذى الحجّه بگيرد، و اگر در اين مدّت نگرفت يا به وطن برگشت و نتوانست در ماه ذى الحجّه روزه بگيرد، بايد در سال آينده خودش يا نايبش يك گوسفند در منى ذبح كنند و روزه گرفتن فايده ندارد، امّا اگر به وطن برگشت، در صورتى كه از ماه ذى الحجّه باقى است، مى تواند سه روز روزه را در محل بگيرد و با هفت روز روزه ديگر هر چند يك روز باشد فاصله بيندازد.

(مسئله 805 ) هفت روز بقيّه را بايد بعد از مراجعت از سفر حج، روزه بگيرد، و احتياط واجب آن است كه پى در پى به جا آورد.

(مسئله 806 ) جايز نيست اين هفت روز را در مكّه يا در راه روزه بگيرد، مگر آنكه بناى اقامت در مكّه داشته باشد، در اين صورت، اگر مدّتى بگذرد كه در آن مدّت مى توانسته به وطن خود مراجعت كند، جايز است روزه بگيرد، و همچنين جايز است روزه بگيرد، اگر قصد يك ماه ماندن داشته باشد.

(مسئله 807 ) اگر براى روزه گرفتن متمكّن شد و قبل از آنكه روزه بگيرد، بميرد، احتياط واجب آن است كه ولىّ او سه روز روزه را قضا كند، و هفت روز ديگر آن را بنا بر احتياط مستحب قضا نمايد.

(مسئله 808 ) لازم نيست بعد از برگشتن به شهر خود در همان جا روزه بگيرد. پس اگر در جاى ديگر قصد اقامت كرد، مى تواند روزه ها را بگيرد. و هر چند فروع اين مسائل زياد است، ولى چون كمتر مورد ابتلاست، از تفصيل آن صرف نظر مى كنيم.