(س 608 ) آيا طواف در عمره مفرده استحبابى حكم طواف واجب را دارد كه بايد نماز آن در خَلفِ مقام باشد، يا حكم طواف استحبابى را دارد و در هر جاى مسجدالحرام مى توان نماز آن را خواند؟

ج ـ حكم طواف واجب را دارد و بايد نماز آن پشت مقام باشد.

(س 609 ) آيا مُحرم مى تواند بين طواف و نماز آن، نماز مستحبّى يا عبادت مستحبى ديگرى به جا آورد؟

ج ـ تركش سزاوار است.

(مسئله 610 ) اگر كسى نماز طواف عمره را داخل حِجر اسماعيل به جا آورد و بعد از تقصير متوجه شود، بايد نماز را پشت مقام ابراهيم(عليه السلام)اعاده كند.

(مسئله 611 ) اگر كسى بعد از طواف وضويش باطل شود و نمازش را بىوضو بخواند، به خيال اينكه همان نماز كفايت مى كند و بعد از آن سعى و تقصير را انجام دهد، از احرام خارج شده است، ولى بايد نماز را در پشت مقام ابراهيم(عليه السلام) اعاده كند.

(مسئله 612 ) اگر زنى بعد از طواف و قبل از نماز طواف حائض شود، اگر وقت وسيع است، صبر كند تا پاك شود و نماز را بخواند و بعد بقيّه اعمال را انجام دهد؛ و اگر وقت تنگ باشد، سعى و تقصير عمره تمتّع را خودش انجام دهد و به حجّ تمتّع محرم شود و بعد از طواف حج يا قبل از آن نماز را بخواند و سپس بقيّه اعمال را انجام دهد.

(مسئله 613 ) اگر زنى نماز را در غير مقام ابراهيم(عليه السلام) بخواند و بعد متوجه شود كه حائض شده و تا وقوف به عرفات پاك نمى شود، عمره او صحيح است و بايد نماز را در پشت مقام اعاده كند.

(مسئله 614 ) كسى كه قرائت او درست نيست، نمى تواند نايب شود و جزء ذوى الاعذار است؛ و اگر نايب شد، بايد قرائت خود را درست كند و نماز را صحيح به جا آورد و اگر تصحيح قرائت ممكن نشد، احرام او مانند نيابتش درست نبوده و صحيح واقع نشده و از اول محرم نشده است.

(مسئله 615 ) كسى كه مطمئن باشد قرائتش درست است، بعد معلوم شود كه اشتباه بوده، اگر احتمال غلط بودن آن را نمى داده، نمازش صحيح است و مانعى ندارد.

(مسئله 616 ) اگر كسى كه مشغول نماز طواف است او را حركت دهند، به طورى كه استقرار و آرامش او از بين برود، در اين صورت بنا بر احتياط واجب بعد از آرام گرفتن بدن، آنچه را در حال حركت خوانده دوباره بخواند. و در غير اين صورت، ذكر را تكرار نكند، مگر به قصد احتياط، به شرط اينكه وسوسه در كار نباشد.

(مسئله 617 ) اگر نمازگزار مى داند كه اگر نماز طواف را شروع كند، طواف كننده ها او را حركت مى دهند و جا به جا مى شود، نبايد نماز را شروع كند و بايد صبر كند تا مطمئن بشود كه طمأنينه برايش حاصل مى شود.

(س 618 ) آيا محمول نجس و متنجّس در نماز طواف معفّو است يا نه؟

ج ـ نماز طواف در احكام حكم نمازهاى يوميّه را دارد، بنابراين، محمول متنجّس چه ساتر باشد چه غير ساتر، در حال نماز معفّو است.

(س 619 ) گاهى در پشت مقام ابراهيم(عليه السلام) جمعيت زياد است، و چون زن و مرد كنار هم قرار مى گيرند، احياناً مورد فشار و ازدحام واقع مى شوند، بدون اينكه ريبه و فسادى در بين باشد، آيا به نماز طواف ضرر نمى رساند؟

ج ـ براى نماز ضرر ندارد.

(مسئله 620 ) جايز است براى مرد و زن كه در مسجدالحرام در حال نماز كنار و محاذى يكديگر بايستند، و به خاطر كثرت جمعيت و رفت و آمد آنها به مسجد كراهت ندارد، كما اينكه جلو بودن زن بر مرد نيز جايز است، خواه نماز واجب باشد يا مستحب، نمازِ طواف باشد يا غير آن.

(س 621 ) آيا براى زن جايز است تكبيرة الاحرام نماز يا قرائت را بلند بخواند؟

ج ـ اگر صداى او را اجنبى نمى شنود، بين جهر و اخفات مخيّر است.

(س 622 ) كسى كه نمازش را غلط مى خواند و وقت تصحيح آن را ندارد، مى فرماييد نماز طواف را به همان كيفيت كه مى تواند خودش بخواند، آيا چنين كسى مى تواند عمره مفرده مستحبّى به جا آورد؟

ج ـ اشكال ندارد.

(س 623 ) آيا نماز طواف واجب را مى توان با نماز جماعت يوميه به جا آورد؟

ج ـ نمى تواند، چون مشروعيّت جماعت در نماز طواف، حتى به نماز طواف چه برسد به نمازهاى يوميّه، محلِ اشكال است.

(س 624 ) آيا نماز طواف مستحب را مى توان در حال حركت و راه رفتن خواند؟

ج ـ نماز طواف مستحبى حكم بقيّه نمازهاى مستحبى را ندارد و خواندن نماز در حال راه رفتن محل اشكال است و حتّى نشسته هم نمى توان خواند و بايد در مسجد خوانده شود.

(س 625 ) شخصى مُحرم به احرام عمره تمتّع، وارد مكّه شده است و هفت روز در مكّه توقف دارد و نماز او غلطهاى زيادى دارد، آيا واجب است كه تا آخر وقت در احرام بماند و نمازش را اصلاح كند و بعد شروع به طواف كند يا وظيفه ديگرى دارد؟

ج ـ لازم نيست تا آن وقت صبر كند، و اگر بعد از طواف تا قبل از فوت موالات عرفيه، بين طواف و نماز، نتواند غلطهاى خود را درست كند، به هر نحو كه مى تواند، نماز بخواند و كفايت مى كند.

(مسئله 626 ) لباسهاى ساترِ نمازگزار بايد مباح باشد و اگر شخصى با عين پولى كه خمس يا زكات آن را نداده، لباس ساتر بخرد، نماز خواندن در آن لباس باطل است؛ و همچنين اگر به ذمّه بخرد و در موقع معامله قصدش اين باشد كه از پولى كه خمس يا زكاتش را نداده بدهد، حكمش نيز همان است.[1]

--------------------------------------------------------------------------------

[1]. رساله توضيح المسائل، حضرت آية الله العظمى صانعى (چاپ سى و هشتم)، ص136، م804.