(س 2836) آيا تهران را از بلاد كبيره مى دانيد؟

ج ـ فرقى بين تهران و ساير بلاد ايران نيست.

(س 2837) آيا معيار در تماميت نماز و صحيح بودن روزه اشخاص، كثرت سفر است يا شغل بودن سفر؟

ج ـ در صورتى كه مرتباً قبل از ده روز، يك سفر چهار فرسخى بروند و ده روز در يكجا نمانند، كثيرالسفرند و نماز و روزه آنان تمام و صحيح است. و فرقى بين سفر شغلى و غير شغلى نيست و تقريباً سه ماه (با فرض آنكه سفرهاى متعدد دارند) براى صدق كثرت سفر، كافى است.

(س 2838) تابعيت زن نسبت به شوهر در توطن و اعراض از وطن، آيا غيراختيارى و قهرى است يا مربوط به تصميم خود زن مى باشد؟

ج ـ مربوط به تصميم خود زن مى باشد، هر چند متعارفاً زن در تصميم، موافق با مرد است.

(س 2839) شخصى قصد اقامه پنج روز در محلّى داشته، ولى هنگام ورود به آن محل، به كلّى فراموش كرده و جداً قصد ده روز نموده است. آيا اقامه محقق مى شود؟

ج ـ آرى، اين چنين قصد اقامه اى چون محقق شده، معتبر است.

(س 2840) كسى كه محلِ اقامت او قم و محلِ كارش تهران است و هر روز رفت و آمد مى كند (يا هفته اى دو روز)، اگر در تهران در مسيرى مادون مسافت، سفر كند، حكم نماز و روزه اش چيست؟

ج ـ نماز و روزه اش تمام است.

(س 2841) شخصى از يكى از روستاهاى اصفهان به قصد ميدان امام حركت مى كند، تا ابتداى اصفهان دون مسافت شرعى است ولى تا مقصد كه ميدان امام است، بيشتر از مسافت است. وظيفه او در نماز قصر است يا اتمام؟

ج ـ معيار در مسافت، مقصد است و نمازش قصر مى باشد.